Lucjan Demidowski - OBRAZY ILUZORYCZNE

wystawa w Galerii Muzeum S. Staszica, Piła, ul. Browarna 18

wernisaż - 15.12.2017 (piątek), godz. 18.00

ekspozycja prezentowana będzie do 10.01.2018

(...) Niewinne z pozoru zabawy z lustrami skutkowały wieloma ciekawymi, monochromatycznymi obrazami, których bohaterami były krajobrazy, przedmioty, prawie nigdy ludzie. Te zabawy miały zawsze performatywny charakter, stanowiły minispektakle prezentowane głównie samej naturze: ziemi, niebu, drzewom, kamieniom i skałom.                        Lustra wyglądały dość dziwnie, odbijając fragmenty otoczenia. Nie na ścianie domu, 

a w polu, bez ram, czyste tafle stanowiły doskonałe zaburzenie krajobrazu. Były jak portale do innego świata. Mimo tego że zapraszały, aby się do nich zbliżyć, nikomu nie dane było przez nie przejść, bo ta podróż jest zarezerwowana chyba tylko dla szaleńców... albo dzieci. Podróż w świat fotografii Lucjana Demidowskiego jest podróżą przez świat zabawy 

i wyobraźni. Godzimy się na tę konwencję, ale mamy jednocześnie cichą nadzieję, że pewnego dnia naprawdę zanurzymy się w czystej tafli lustra.

(...) Spacerowaliśmy [z Lucjanem] po mieście [Toruniu], siedzieliśmy nad Wisłą, mieszkaliśmy na poddaszu, słuchaliśmy albumu „Waiting for the Sun” The Doors. Było wspaniale i niczego nie brakowało do szczęścia. Całkiem możliwe, że zupełnie niepostrzeżenie wkroczyliśmy w rejony, o których wcześniej była mowa, kiedy to obserwuje się rzeczywistość z innej perspektywy. Gdzie to, co czarne, staje się białe, prawa strona zamienia się z lewą, a jaśniejący dookoła świat staje na głowie. Stroimy miny i cieszymy się jak dzieci. Zerkamy na świat i bez słów wymieniamy porozumiewawcze spojrzenia. Nie mieścimy się w kadrze i przechodzimy przez lustra. Do innego, nie mniej realnego wymiaru.     

Marcin Sudziński, 2016 r.                                                                                                                                   fragmenty z tekstu  Nie tkwi w lustrze, co się w lustrze mieści – krótko o fotografii, iluzji i zabawie

(...) To wszystko jest prawdą i nieprawdą fotografii. Bardzo mi ta definicja odpowiada.                     W tym wszystkim jest jeszcze jedna rzecz. Wiesz, ja lubię, oprócz iluzoryczności, urodziwość fotografii. Lubię fotografie dobrze skomponowane, jak one czarują, jak wciągają w tę swoją specyficzną materię obrazu. Jeśli tam się coś jawi, o czym rozmawialiśmy, że ja nie zauważyłem tego, a co czyni fotografię jeszcze bardziej zagadkową, czy piękną, czy wciągającą, to mnie to bardzo odpowiada i ja to akceptuję. Są takie prace, których nie pokażę nikomu, choć pewnie nie odbiegałyby w sposób jakiś specjalny od pozostałych, ale wiesz, one są dla mnie pozbawione czegoś, tej wewnętrznej tajemnicy. Każdy przecież szuka na swój sposób dotykania tego niewidzialnego. To się składa z szeregu elementów, niewytłumaczalnych. Może w innych okolicznościach, albo komu innemu bardziej by taki obraz odpowiadał. Mnie, akurat nie. I na szczęście, to ja decyduję.

fragment rozmowy Jolanty Męderowicz z Lucjanem Demidowskim                                                                              Lucjan Demidowski - Obrazy iluzoryczne                                                                                                                     Fotografia, czyli realność iluzoryczna.                                                                                                                                                                                                                                                                                                               Copyright © 1997-2011 Marek Grygiel / Copyright for www edition © 1997-2011 Zeta-Media Inc. 

Lucjan Demidowski – ur. 1946 w Krzeszowie Górnym, mieszka w Motyczu Leśnym. Członek ZPAF od 1973. Laureat Lubelskiej Nagrody Artystycznej w 1972, dwukrotne stypendium MKiS oraz Prezydenta Miasta Lublina. W latach 1973-75 współpracował z Galerią „Remont” w Warszawie. Od kilku lat wykładowca Lubelskiej Szkoły Fotografii. W dorobku kilkanaście wystaw indywidualnych oraz udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.

        Ważniejsze wystawy zbiorowe:

        Polska Fotografia Poszukująca, 1972, 1973 – Fotokina Kolonia, Tokio, Paryż

        Kino Laboratorium, 1973 – Galeria EL, Elbląg

        Nowe Kino, 1974 – Galeria Współczesna, Warszawa

        Polska Fotografia Współczesna, 1975 – Lozanna

        Out of Eastern Europe – Private Photography, 1986 – MIT Cambridge, USA

        Polska Fotografia Intermedialna lat 80., 1988 – BWA, Poznań

        Fotografia I(gra) z rzeczywistością, 1989 – Łódź

        Fotoanarchiv II, 1990 – Szombathely, Węgry

        Polska Fotografia XX w., 2008 – Muzeum Czartoryskich, Arsenał, Kraków

        Prawda i nieprawda fotografii, 2010 – BWA, Lublin

        Międzynarodowe Biennale Sztuki „Fokus”, 2010 – Łódź

        Labirynt – zakręty awangardy, 2010 – Warsztaty Kultury, Lublin

        Foto – obiekt, 2013 – Warszawa, Radom, Orońsko, Łódź

        [Uśpiony Kapitał 4], 2013 – Galeria Profile, Warszawa

        [A]Symetrie, Sztuka Współczesna w kontekście muzeum, 2015 – Muzeum Lubelskie w Lublinie

 

Prace w zbiorach: BWA Lublin, Kolekcji Galerii Labirynt, Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych,                      Galerii Wymiany w Łodzi, kolekcjach prywatnych.