Otwarta w 2008 roku w centrum miasta Aleja Bluesa ma kształt fortepianowych klawiszy. Autorem koncepcji jej wyglądu jest Konrad SikorazFundacji M.I.A.S.T.O. Białystok. Ideą pomysłu jestaleja ludzi, którzy bluesa kochali i kochają, która jest ich swoistym pomnikiem, a nie tylko zwykłym turystycznym deptakiem. Dzisiaj spacer po gigantycznej fortepianowej klawiaturze to wyjątkowe przeżycie związane z obcowaniem z nazwiskami nieżyjących już, ale też i tych wciąż czynnych, muzyków i orędowników bluesa.
Koncerty i odsłonięcie tablic w Alei Bluesa to elementy białostockich obchodów Polskiego Dnia Bluesa i niejako przedbieg do "Jesieni z Bluesem", najstarszego festiwalu bluesowego w kraju. Co roku w alei przybywa kilka tabliczek, w sumie jest ich już ponad siedemdziesiąt. Upamiętniają m.in. Tadeusza Nalepę, Mirę Kubasińską, Ryszarda Riedla, Ryszarda "Skibę" Skibińskiego, Ireneusza Dudka, Jana "Kyksa" Skrzeka, Leszka Windera czy Sławka Wierzcholskiego.
W tym roku na klawiaturze alei wśród czterech nowych przybyła m.in. tabliczka z nazwiskiem "Mariusz Szalbierz".
- Wszyscy wyróżnieni są zasłużeni dla polskiego bluesa. Gdyby nie Mariusz Szalbierz, nie byłoby prawdopodobnie słynnej serii wydawniczej "Antologia polskiego bluesa". Krzysiek Murawski, znany w środowisku białostockim, jest muzykiem, ale też realizatorem wielu płyt bluesowych. Andrzej Malcherek to weteran bluesowej sceny, lider działającego od 40 lat zespołu Free Blues Band. Paweł Mikosz to basista, którego cenią sobie wszyscy na bluesowej scenie w Polsce – mówił organizator wydarzenia Konrad Sikora.
Redaktor naczelny Faktów Pilskich – a wcześniej redaktor naczelny i długoletni dziennikarz Tygodnika Nowego – to od ponad trzydziestu lat propagator polskiego bluesa. Recenzent, juror kilku festiwali bluesowych, przez kilka lat członek rady artystycznej festiwalu Rawa Blues w Katowicach. Jako animator ruchu bluesowego w regionie pilskim wspomagał organizację festiwali Blues nad Piławą i pierwszych edycji Blues Expressu, później Piła Blues Party, a obecnie Piła Czuje Bluesa.
W latach 1987-1988 wydał własnym sumptem cykl zeszytów "Blues po polsku", poświęconych zespołom Breakout, Dżem, Kasa Chorych oraz Martynie Jakubowicz i Wojciechowi Skowrońskiemu.
W okresie jego pracy w Tygodniku Nowym wydana została (we współautorstwie z Markiem Jakubowskim) encyklopedia "Blues w Polsce", nagrodzona w 1997 roku statuetką "Majka" Programu III Polskiego Radia, oraz (z Janem Skaradzińskim) książka "Chory na bluesa", poświęcona 20-leciu zespołu Nocna Zmiana Bluesa (2002).
Pod redakcją Mariusza w latach 2008-2010 ukazały się trzy 5-płytowe "Antologie Polskiego Bluesa", sprawował także redaktorską pieczę nad promocyjnym albumem "Blues Made in Poland 2009" oraz płytą "Rhythm'n'blues & Live" zespołu Fire Band (2011). Od początku jest członkiem zespołu redakcyjnego kwartalnika "Twój Blues". Czytelnicy tego jedynego w Polsce czasopisma o tematyce bluesowej trzykrotnie nagradzali go pierwszym miejscem za najlepszy tekst bluesowy roku (2004, 2005, 2015). Dwukrotnie najlepszymi wydawnictwami płytowymi roku stały się też "Antologie Polskiego Bluesa". Okazjonalnie współpracuje m.in. z "Jazz Forum".
W 2018 roku, w uznaniu działań na niwie bluesa, na mocy uchwały Zarządu Województwa Wielkopolskiego Mariusz Szalbierz został odznaczony odznaką honorową "Za zasługi dla województwawielkopolskiego".
(red)
fot. M. Kalicka
Mariusz jest chory na bluesa. To choroba przenoszona drogą płciową w krzakach i zaroślach przez murzynów zbierających bawełnę. Coś w rodzaju syfilisa i rzeżączki.
Dzisiaj to już 520 dób (dóp) od chwili udekorowania ziemi białostockiej Szalbierzem.
Widzisz redaktorze, nie trzeba było przypiredalać się do Lemanowicza, kpić w redakcji z jasia hejterka, pisać o jego matce, że była kurvą. Masz przesrane, przejeebane, Umrzesz w hańbie jako śmieć mediów.
Kiedy u Mariusza pęknie żyłka, biegnie on do kuchni i wylewa posokę do gara. Przynosi z piwnicy kaszę gryczaną i cebulkę, z półki zagarnia smalec ze skwarkami. Pyta żonę, czy może ma okres, to by się przydało. Miesza wszystko, na patelnię i część od razu do paszczy a część do słoika po majonezie. Chociaż nie lubi kaszanki, wolałby karkówkę, z czegoś trzeba żyć: żona, córka, syn, wnuki, przyszywana z pierwszego miotu, mama, pies.
W temacie o pękniętej żyłce pojawił się wpis, który pewnie administrator skasuje. A brzmi on tak:"Posługa pogrzebowa płaczki - 75 zł plus 💩
Niesienie symbolu sacrum: krzyż - 75 zł, półksiężyc z zieloną książeczką 75 zł + 💩, swastyka od Maleńczuka - 75 zł + 💩💩💩💩💩, gwiazda Davida - 750 zł + 💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩, łopata grabarza - 75 zł + 💩, napis: "Mariusz......., żył 1962 - 2021 - za darmo + 💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩👍💩💩💩💩💩💩💩, trumna - worek plastikowy 7,5 zł + 💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩💩".
Razem 1132,50, taniocha odpowiadająca jakości trupa. Ale za to żałobnicy ponasrywali 87 kup i jedna rączka do wydłubywania zatwardziałych zatwardzeń.
Czy roschodzi się o felieton Szalbierza na portalu faktypilskie pod tytułem "Kiedy pęka żyłka w głowie…08:43, 25.01.2021"?
O to właśnie się roschodzi. Szalbierz by chciał, żeby Lemanowiczu jebnuła żyłka albo tętniczka we łbie.
Pijaki i opoje liczą na to, że człowiek nie zachlewający się, nie palący, nie szwendający się po burdelach zejdzie statystycznie szybciej, niż ochlapus kochający bzykać kurevki w burdelu, które roznoszą wszelką zarazę. Nie to co urzędniczka wracająca później z pracy. Statystyka poucza, o wiele szybciej schodzą opoje. A jak się doda nerwy że nie ma piwa na kaca, to jest prawie katastrofa w Czarnobylu.
Skąd ten archiwizator niewiedzy i zapomnienia wie, że "balonik - kondonik" oświadczył coś a nawet z dumą zameldował?
Stwierdzenie takiego zdarzenia nie jest niczym szczególnym w historii świata. Ale jak komu wychodzi, że 20/80 = 0,2, to prawidłowe odczytanie i zrozumienie słowa "tysiączek" należy ocenić jak postęp w tępym istnieniu totumfackiego pana Henryka.
Ale sam naczelny obrzucił lemana tym, co ma najlepszego w swojej miłosnej twórczości, czyli góvnem.
Chyba by było najlepiej wykasować cały ten portal i na nowo zrobić. Już raz tak Barabasz zrobił. Ocali w ten sposób swojego koryfeusza od szaleństwa. A przecież są wnuki, żona wracająca później z pracy,
Pękła diabelska liczba 666.
O kurva, Mariusz wyrwie sobie teraz włosy łonowe z głowy. Według jego publikacji z kwietnia 2011 jest on organem kopulacyjnym na kaczych łapach.
Mariusz musi przeprosić za nazwanie matki Lemanowicza (Bakutilek na forum i-pila) kurvą (job twoja mać, w oryginale po rosyjsku: ëб твоя мать). I może umierać w pokoju (bez klamek). Bo jak nie, to i tak odejdzie na wieczną wachtę kolejkową po piwo na kaca.
Mariusz Szalbierz oceniając swoje dzieła w związku z elukubracjami, wypocino-wypierdzinami zauważył publikowanymi w Tygodniku Nowym, ulotce Faktypilskie oraz na portalach dzienniknowy i faktypilskie ustalił, że Lemanowicz ma jakiś psychiczny feler, bo pamięta na przykład plugawe wpisy Szalbierza i je krytykuje. Kiedy przed sądem Szalbierz zeznaje lub wyjaśnia, że on nie pamięta i nie wie, co najprawdopodobniej uważa on za normę intelektu, to gość, który wie i pamięta jest walnięty.
Mariusz Szalbierz oceniając swoje dzieła w związku z elukubracjami, wypocino-wypierdzinami publikowanymi w Tygodniku Nowym, ulotce Faktypilskie oraz na portalach dzienniknowy i faktypilskie ustalił, że Lemanowicz ma jakiś psychiczny feler, bo pamięta na przykład plugawe wpisy Szalbierza i je krytykuje. Kiedy przed sądem Szalbierz zeznaje lub wyjaśnia, że on nie pamięta i nie wie, co najprawdopodobniej uważa on za normę intelektu, to gość, który wie i pamięta jest walnięty.
Faktycznie, kto odstaje od powszechności zapomnienia i niewiedzy roboli-żurnalistów, pieszczochów miejscowych mediów, jest jak ten malowany ptak Kosińskiego (Lewinkopf). Nie pasuje. Trzeba go zachlastać, zarąbać, uznać za świnię, góvno, łajno, chama, prostaka, kameleona. Kto jest tym klasyfikatorem? A Szalbierz z kumplami od Kolegium Redakcyjnego, Ciechanowski nieświętej pamięci, Barabasz fałszerz danych do spółki z Zdunkiem, Utkin szpieg na plaży ty i ja, Noska wraży zombi komuny, kłamczuch medialny.
Czytam, i oczom nie wierzę: „Od 15 września Mariusz Szalbierz, były redaktor naczelny "Tygodnika Nowego". Jest bowiem rok 2019. Szalbierz był naczelnym Tygodnika Nowego w latach XI 2004 – IX 2007. Jak w głowie tego tytana niewiedzy i niepamięci mogła przetrwać informacja tak błaha, nieważna, bez znaczenia dla świata?
No, to kurde jest dwanaście (12) lat. Może to być nieodnotowana w nauce wybiórcza dewiacja pamięci.
Są rzeczy, które nie śniły się filozofom i terapeutom alkoholowym.
Jak widzę, żeś się zabrał za dalsze raszplowanie Mariusza nie na Szydercach ale w jego norze chwały blusowej.
Raszplowanie Mariusza, to coś w rodzaju sado-maso. W redakcjach i konwentyklach muzykantów różne rzeczy dzieją się. Chlanie flaszek, koniaków, żarcie ciasteczek, bliskie kontakty trzeciego stopnia z przechodzonymi redaktoryniami. Czasen trafi się jaki tw Wiktor lub tw Aleksandra.
Ogólnie, ekscesy bara-bunga w pijanym widzie jako stały fragment gry integrującej zespół są czymś zbliżonym do raszplowania a stare rury ciągle na gigancie iprzymusie ruchania nazywane są często raszplami.
Mimo, że to kawał wała
Mariuszowi cześć i chwała.
W Białośliwiu całkiem nowy
Mają tłok czekoladowy.
On z wiatrakiem w cyklu działa
Zbędna jest Mariusza pała.
A synuś zawsze gotowy.
Dobre....
Czy to internetowa menda?
https://www.youtube.com/watch?…
03-03-2019 15:13:00
arch 131
facebookFACEBOOKtwitterTWITTERwykopWYKOPkomentarzeKOMENTARZE
KOMENTARZ (211)
Dodaj komentarz
wywiadwywiad20:41, 03.03.2019
3 1
NY: Panie Łukaszu, rozmawiamy dzisiaj w Stanach, powiedzmy, że w Nowym Yorku, o sytuacji w Waszej rodzinnej firmie Muraflit. Szczególny nacisk chciałabym położyć na zagadnienie bezpieczeństwa i organizacji służb odpowiedzialnych za właściwy stosunek pracowników do własności. To tak na początek. Kto rządzi w tym ważnym sektorze?
ŁB: Do własności przywiązujemy wielką wagę. To podstawa. Mój ojciec ufundował, dla podkreślenia znaczenia własności w rozwoju cywilizacji łacińskiej, kamień chwały po wydarzeniach roku 2004, kiedy to ekipa dziennikarzy wrogich naszej firmie rodzinnej naruszyła nasz mir domowy. Ufundował, to za duże słowo. Ustawił i kazał przykręcić tabliczkę z napisem. Wydobyli go z ziemi ludzie przy kopaniu dołów na zdechliznę. To jeden z podsystemów utylizacji naturalnej. Do zapewnienia integralności terenu będącego w naszym władaniu stworzyliśmy system ochrony o strukturze, której całość zna na razie tylko ojciec. Ona, ta struktura, jest oparta na sposobie funkcjonowania rzymskich legionów. Są jakby trzy szeregi tego systemu zabezpieczeń. Piołuniak był szefem Stoneckiego, czyli Stonecki był zastępcą odnośnie całego Muraflitu. Oni też muszą być kontrolowani. Człowiek słaby jest. Targają nim różne emocje i porywy, pazerność ma swój udział w tym, że trzeba mieć na oku wszystko, każdy szczegół. A jeszcze sprawy damsko- męskie, majtkowe. Tam była taka scysja: Piołuniak podobno się księgową Bromczy - mego starego - dosyć blisko opiekował. Prezes Bromcza - tak go nazwę rodzinnie - wywalił go z zakładu pracy. Ale ten miał jakieś naciski na ojca, bo dostał pracę w Baraniorogach, czyli oni się podzielili. Stonecki został tutaj jako ochrona, a Piołuniak poszedł do Baraniorogów, czyli za Poznań. I prócz tych dwóch firm, czy raczej dwóch struktur bezpieczeństwa, które są obecnie, jest trzecia grupa. To pewniaki, najwyższa skala wtajemniczenia, trzeci szereg, ale tylko na telefon prezesa Tadeusza Bromczy. I ona przyjeżdża i może kontrolować ich, te dwie grupy i robić tego typu rzeczy z ludźmi, a więc bić, nie bić, stosować psychoanalizę według norm radzieckich. Normalnie oni robią wszystko to, co on sobie wymyśli. Na granicach prawa - ojciec tak mówi - ale to jest jeszcze gorzej, to nigdy nie jest na granicy prawa. Prawo, to on, król słońce, absolutna władza. Dziś bez immunitetu, ale przyzwyczajenie robi swoje. Piołuniak wrócił po jakimś czasie, bo on ma jednak jakąś tam bazę, ma firmę patrolową Rota, czy Czujka, coś takiego. Ma chyba na niego jakieś haki, ale też podobno jest szczerze przywiązany do taty, po prostu go kocha, jak pana. Wrócił, bo Stonecki ostatnio osłabł, jest mało wydajny. Może go tatuńcio wykopać, tak myślę, że już niedługo. Oni są pewni, bo nigdy nie są pewni, dnia ani godziny. Taki system jest, dobry.
NY: Czy w tych grupach są jakieś kobiety, bo ludzie mówią o kobietach?
ŁB: U Piołuniaka i Stoneckiego mogą być kobiety, natomiast w tej specjalnej grupie, tam są sami faceci. To są kaprale i inne szarże, przeważnie wysoko ponad podoficera, zdaje się, którzy gdzieś skądś z pracy wylecieli.
NY: Czy wiesz o tym, że oni używali przemocy?
ŁB: Przemocy używali, bo od tego są. Na pewno robili łomot dla Marka Laurowskiego. Zbili tak strasznie, że nie masz pojęcia. Jeszcze chcieli z niego zrobić ?gumowe ucho?. Stary był pewien, że się przyzna do tego, czego nie zrobił. Takie cuda się tu dzieją, w naszym zakładzie pracy. Nazwisk dwóch innych osób nie pamiętam. Był również taki Piwski, marynarz. Mówił, że ma dość morza, chciał się zaczepić na lądzie. Żona, dzieciaki, wiadomo. Był kierowcą. Kiedyś wiózł indyki. Nie zmieścił się pod wiaduktem i przyczepa się wypięła. Wzięli go na rozmówki. Przez dwa dni go lali i podtapiali w Smokowcu, gdzie tatuś Bromcza i jego brat rodzony Stefan mają stawy rybne. Na takim stawku można popływać, jak na Pacyfiku. Chłop był tak zbity, jak Chrystus na Golgocie. Odpuścił sobie. Wrócił na morze.
NY: Porozmawiajmy jeszcze na temat pobić i wymuszeń. Słyszałam, że są w Kadawrzewie takie sytuacje, że ktoś kupi samochód nowy czy używany, od razu jest podejrzewany, że kradnie i ma robioną rewizję.
ŁB: A jakże. To oczywiste. W naszym terenie działania nikt nie może sobie robić, co chce. Musi być porządek. Jak ktoś wyłazi ponad stan, to jest podejrzany.
NY: Wiesz coś o takich sytuacjach, że rewidowali komuś gospodarstwa?
ŁB: Wpadali, grupa Stoneckiego, czy Piołuniaka, albo razem i sprawdzali paliwa do ciągników rolniczych, czy na czerwonym paliwie jeżdżą, paszy czy nie mają za dużo, albo warchlaków. Przedtem byli bici, jak nie chcieli na teren swojego gospodarstwa wpuścić. Grupy zabezpieczenia zakładu, tak to nazwijmy, wchodziły ?na żywca?. Bo chłopcy czuli się bezkarnie odnośnie tych rzeczy, tych wizyt gospodarskich, niezapowiedzianych. Oni jak sobie kogoś tam wymyślili, jechali z nim ?na wydrę?. Tatuś, jeśli kogoś przyjmuje, to już z założenia ma go za złodzieja.
NY: Jak on traktuje ludzi w pracy?
ŁB: On jest teraz mało dostępny dla ludzi tych od obsługi bezpośredniej w zakładzie, kiedyś była garstka osób, jak ja byłem zielony i młody, to było jeszcze w miarę. A na dzień dzisiejszy on tylko dyryguje. Czyli naciski robi na kierowników, kierownicy na ludzi, to jest po prostu obóz. Obóz pracy. Ludzi się wyrzuca, nie patrzy się czy jest jedynym żywicielem rodziny, czy dzieci będą płakać, jak rzecz.. Na to nikt nie patrzy. Miałem tego dość, ale go rozumiem, a jak się zastanowić, to trzeba trzymać to wszystko za ryj, *%#)!&
NY: Czy przestrzegane są przepisy prawa pracy?
ŁB: No, co Ty? ?Przepisy prawa pracy, które to nasze państwo, nasz rząd ustalił, to ustalił dla kraju i dla niektórych ludzi, a ja w swoim zakładzie pracy ustalam własne przepisy? ? tak powiedział ojciec, było to dawno powiedziane, po senatorsku. I według swoich przepisów postępował. Jeśli ktoś się postawił, od razu został zwolniony. Reszta jest cicho. Na zasadzie, że nie daj Boże się wychylić, bo od razu do księgowości po świadectwo pracy i zwolniony.
NY: Zwykle człowiek pracuje osiem godzin, a jak jest u niego?
ŁB: Powinien, Powinien. U niego, starego: piętnaście, szesnaście. Niektórzy kierowcy nie wracają do domu po tygodniu, po półtora tygodnia. Przyjeżdżają, robią rozliczenia, rozładunek. Rozliczali się z pieniędzy, bo kiedyś dostawali pieniądze, ale teraz jest inaczej z kasą. Trzy, cztery godziny pośpią na terenie zakładu, byle jak w kącie. W tym czasie księgowa robi rozliczenia, zapisuje. Tankowanie i z powrotem w trasę. U starego nigdy nie były przestrzegane godziny pracy. A kierowcy śpią i jadą.
NY: Ile kierowca pracuje godzin miesięcznie?
ŁB: Ponad 300, 320.
NY: Czy byliście kontrolowani przez policję?
ŁB: No jasne, że tak. Tato za wszystko płacił. Kierowcy tylko zbierali punkty. Punkty karne, nic więcej. Na głównych trasach, na gigantycznych rzeźniach jest wszystko opłacone. Nawet służby Kontroli Ruchu Kołowego w ogóle nas nie kontrolują. Wszystko jest opłacone z góry. Jeżdżą kierowcy, przecież oni wiedzą, że jadą z materiałem niebezpiecznym, powinno być na wozie przynajmniej dwóch kierowców, takie są przepisy, żeby można było pracować non stop. Nikt tego nie przestrzega. Wszyscy są opłaceni. Tylko jest napisane Muraflit wszyscy przejeżdżają. Ładunki bardzo często przekraczają dopuszczalną masę całkowitą pojazdu z przyczepą, z kierowcą włącznie. Po osiem, dziewięć ton jest przekroczony ładunek, od zawsze. Tam tego nikt nie przestrzega. To jest inny świat. On wszystko załatwia. Firma, to on. Przyjrzyj się, wszystkie samochody, autobusy, cysterny, nawet kontenery na śmieci są opisane wielkimi literami: Tadeusz Bromcza. A logo firmy? Takie zakręcone, nieczytelne, blade. Jak kto nie ma wprawy w czytaniu, a takich jest większość w naszym kraju, to nie rozszyfruje, co się kryje pod tymi splątanymi literkami. Natomiast Tadeusz Bromcza wyraźne do bólu. To się wcina w te biedne głowy na amen. Tadeusz Bromcza, koniec świata.
NY: No dobrze, ale kiedy jest tak, że on wszędzie się opłaca, to czy jemu się to opłaca? To opłacanie też ma jakieś granice, bariery zdroworozsądkowe?
ŁB: Ekonomia jest taka, że jak wieziesz ładunek, którego koszt transportu, gdyby te ścierwo wieźć zgodnie z ładownością, jest dodatkowo tysiąc, a ty dajesz łapówkę dychę, to się opłaca. Tu nie ma nic za darmo. Kasa rządzi.
NY: Czy prawdą jest to, że szef, jak jest, wpada do zakładu po południu i zwalnia ludzi po pijanemu?
ŁB: On nawet nie musi być pijany, po prostu ma kaprys i ktoś mu się nie podoba, bo w danym czasie czegoś nie wykonuje, to on go wywala. On się go pyta:, ?Co pan robi? Na jakim stanowisku pan jest?? Na takim i takim. ?Co pan tu robi?? I jak mu się źle wytłumaczy, to po prostu mówi: ?Pan pójdzie do księgowości i pan już nie pracuje?. Jak to słyszy reszta no, to wszyscy się trzęsą i mocz trzymają albo leją po nogach, bo się boją wyjść, jak on jest na obiekcie produkcyjnym. W firmie są robione polowania na ludzi, na wyrywkowo, jak w totku: Padły dzisiaj następujące numery: taki i taki. Ojciec wchodzi i tego, i tego należy wyrzucić, pokaże palcem! Albo rozstawia, przestawia: Taki ten tu za długo pracuje, już jest za mądry. Na inne stanowisko są przerzucani, żeby nie wiedzieli, jaka jest sytuacja. Rzeźnia, to w ogóle jest historia, tam to się różne rzeczy dzieją. Nie wiem, czy są jeszcze deputaty, po tym, jak przegrał senatora? Co się ludziom daje? Są kurczaki, zielone ze spadów, płuka się w jakimś roztworze i to ma iść do ludzi naszych zakładowych, czyli na deputat. Najgorsze ścierwo zawsze jest wydawane na deputat dla ludzi. Była taka pani, dość dawno, która powiedziała: Szefie nie można tego dawać. Była kierowniczką tego działu, który deputaty wydawał, Magdalena, niziutka, jak się wjeżdża do Brodzianki, to willa zaraz po lewej stronie. Ona teraz w Tartacznie pracuje. Ona też dużo przeżyła przez to, że się postawiła. O ten deputat ją Bromcza wyrzucił. Bo ona biorąc towar na deputat brała wszystko bardzo dobre i on swego czasu wpadł i ?Co to jest? Co to jest? Co to jest? ? ma taki nawyk w wypowiedzi, że zawsze trzy razy powtarza - to ma iść do sklepu, a te pozostałości z poniedziałku - czyli te wszystkie zrzuty, które przywożą samochodami - to ma iść do ludzi na deputat?. A ona mówi ?Ja tego nie dam, bo to jest zepsute? On: ?Proszę tak zrobić, żeby to wszystko było umyte i to ma iść do ludzi, do ludzi, do ludzi?. A ona powiedziała, że nie będzie tego robiła w życiu, to jej powiedział: ?Proszę iść do kadr i się zwolnić?. Tak ją załatwił. Tu jest wiele machlojek. On jest jak Dyzma. Ja myślę, że tak robiąc osłabia ducha i siły ludzi. Przecież oni to muszą przerobić w swoich brzuchach, te toksyny i syf. *%#)!& jak konie po świeżej koniczynie.
NY: Pan prezes Bromcza trzyma zwierzynę płową. Czy tam się odbywały polowania?
ŁB: Jak sobie popiją, strzelają do dzików, do wszystkiego strzelają. Swojego czasu kupił jelenia Kubę z zoologu. Kuba zaatakował Cecylię drugą żonę, moją macochę. Poszedł do domu po pistolet i zabił, tego Kubę, na jej oczach. Kórtka go trzymał za rogi i się z nim mocował. Kórtka to jest prawa ręka tatusia, ten z Oświęcimia. Jest nadzorcą, nie wiem, czy bywa, czy nie bywa, czy żyje. On między innymi rzeźnie załatwiał w Oświęcimiu. Kilkanaście samochodów było danych do roboty na tym terenie Oświęcimia. Nie wiem, czy mu wyszło, ale on, ten Kórtka chciał coś też ukręcić dla siebie. Takie mam doniesienia od moich zaufanych. Jeszcze ma syna stamtąd w naszej firmie. Samochody zwoziły stamtąd padlinę na jedno miejsce, pewnie gdzieś na polu. I tam przyjeżdżają dwa duże, nasze samochody- kontenery. Kiedyś wszystko leżało na polu, przyjeżdżał dźwig i ładował to ścierwo cuchnące, buzujące, jak świeże wino, czy wstrząśnięty browar, kapiące i kipiące zdechliną. NY:Głośno jest w tym okresie o zadołowaniu jakichś zwierząt, które popadały w czerwcu, lipcu. Jak to jest, tak naprawdę?
ŁB: To, co opisujecie i macie zamiar opisać odnośnie padliny, to jest fakt. W lipcu ojciec sam pokazywał, gdzie mają zakopywać, na tym polu koło drogi, tego nie ukryje. Wszędzie leży tego ścierwa. Od lat ziemia jest struta i chora. Tymi szambami, nie szambami, padliną, sadzą ze starej kotłowni. Mimo, że jest utylizacja, szamba wylewa się na ziemię. Te wszystkie wirówki, które przyjechały ze Szwecji, Szwajcarii, czy skądś tam, wszystkie się one tutaj zapychają, a koszty tych filtrów i innych są znaczne. Jak się na wszystkim oszczędza? Na przykład; przy za niskiej temperaturze rośnie lepkość, wypadają z roztworów substancje stałe, rwą się sita i *%#)!& zimna. Prezes Bromcza ? *%#)!& sknerus nie rozumie tego, przecież inżynier, a nie potrafi liczyć dalej niż do końca nosa. Taką ma perspektywę. Mimo, że są dotacje. On dotacje dostaje, tam są pewne sytuacje ukrywane, przychodzi żywa gotówka, a ścieki i tak są wylewane w pole! To jest interes!
NY: Dlaczego tak śmierdzi w okolicy zakladu?
ŁB: Kiedyś był zbiornik z tyłu zakładu, za utylizacją. Miał ok. 60 tys. litrów pojemności. W mieszadłach jest podawana sucha para przegrzana do napędu ślimaka. W zbiorniku, tam gdzie się przeprowadza utylizację w środku chodziło to mieszadło - podajnik, napędzane suchą parą, od 180-220 stopni. Ta para oddaje energię i się skrapla, idzie rurkami do tego zbiornika. Wracam do tego mieszadła, jest tam taki autoklaw, tam też są rurowe wymienniki ciepła. Te rurki przechodzą przez skraplacze i w tym zbiorniku dużym 60 tys. litrowym gromadzi się woda. Woda jest gorąca, prawie, że wrzątek. Tą wodą gorącą zmywa się samochody wożące padlinę. Ta woda idzie w kanał, ona na pewno nie trafia na oczyszczalnię ścieków. Lecą te trupie jady prosto do rzeczki, do kanału z pominięciem oczyszczalni. Jest też dodatkowe zanieczyszczenie środowiska. Ta woda ma podwyższoną temperaturę. Wlatując do małego strumyka zmienia znacznie środowisko, bo dyssypacja ciepła jest utrudniona w małych zbiornikach. Wracam do tego, dlaczego to śmierdzi. Swego czasu przed tym skraplaczem był jeszcze jeden zbiornik, o grubości blachy 30-40 mm i to rozwaliło z jakiegoś powodu. Czy gdzieś po drodze rurki się przytkały, ciśnienie wzrosło w tym zbiorniku, może był gdzieś wadliwy spaw? Wypadki i katastrofy zawsze są skutkiem złożenia się kilku niekorzystnych czynników. Tak musiało być i tym razem. Dość, że *%#)!& i szczęście, że tam nie było kierowców, bo byłyby ofiary śmiertelne. To było gdzieś w 1993-94 roku. Ja byłem szczaw, ale dobrze to pamiętam. I wtedy nie śmierdziało, nie aż tak. Ten zbiornik spełniał jakąś dodatkową funkcję, coś istotnego, jakiś separator to był, czy co? Stary Bromcza stwierdził, że koszt naprawy byłby ogromny i po prostu omija ten problem. Idzie to w nocy, ten zapach - odór, który smrodzi w Tartacznie, jak wiatry są nieprzychylne, ze wschodu na zachód. Tylko, że sprawa wraca. Ci tak zwani ekolodzy, chociaż według mnie to zbiorowisko patałachów, jednak wymusili, że musimy instalować urządzenia, co da pewien efekt pozytywny dla środowiska, szczególnie powietrza. To kosztuje. Wtedy też kosztowało, ale świat idzie po cienkiej linii ekonomii, zysku, a z drugiej strony świat jest jeden. To stary musi zrozumieć. Ja go namawiałem na to, że należy nowy zakład tak przygotować, żeby nikt się nie mógł przyczepić. Ale on ciągle jeszcze liczy na stare układy. I one są. To się łatwo nie rozpadnie.
NY: On wyłącza te filtry?
ŁB: No właśnie, *%#)!& tatunio wyłącza wszystko, żeby oszczędzać, bo porządek jest zbyt drogi. Non stop jest to robione. Rozłącza filtry i wirówki na utylizacji i przy ściekach, koszt obsługi filtrów jest zbyt duży dla niego. To idzie tylko na pokaz, kiedy wie, że jest inspekcja i jest to włączane, a inspektorzy widzą, że wszystko jest w porządku. A jak odejdą, to idzie telefon: ?Wyłączyć wszystko?! Taka jest zasada, ale ta zasada jest z głębokiej komuny i przestaje być. Nie ma już 20 -tego stopnia zasilania.
NY: Czytałeś artykuły. Czy Cię to dziwi, to bicie, obcinanie palców?
ŁB: Bicie pasami i kopanie, wspomniałem Ci o tym Marku Laurowskim. To mnie w ogóle nie dziwi, bo to było i jest na porządku dziennym. Ale ludzie się bali o tym mówić. Natomiast Laurowski powiedział o tym innym, że ta sytuacja go spotkała. Jeszcze wstawiał się za paru kolegów. Czyli oni się zebrali i zaczęli sobie opowiadać. To niebezpieczne jest dla firmy, bo wygląda na związki zawodowe. Tak one się tworzyły kiedyś tam. Historia się powtarza. Nie można sfolgować, bo chwila nieuwagi i jesteś za burtą. Ta spec grupa, ten trzeci szereg, czy odwód, jak ich tam zwał, tych robotników w taki, a nie inny sposób traktowała. Taka funkcja konieczna jest i dlatego się płaci i się opłaci. Z tym chłopakiem, co mu odleciał palec, to było niepotrzebne. On nie był od nas z zakładu, tylko mieszka na terenie oddziaływania naszej firmy. Mogli tam być za pierwszym razem na rozpoznaniu Piołuniak ze Sławkiem Hinduskiem ? moim przyszywanym niby bratem, który rządzi w tym miejscu. Na egzekucję pojechał sam Piołuniak, zabrał wykonawcę z Poznania,i puścił go samego z zadaniem. To gość z trzeciego szeregu, specsłużba po weryfikacji. Dwóch, to za dużo do takiej roboty. Dyskrecja to podstawa, a wtedy rozeznanie było już pełne, że chłopak jest. Ja się nie podpisuję pod tymi metodami i u mnie Piołuniak by wyleciał pierwszy. A stary to uwielbia. Lać i pytać, pytać i lać! Teraz w Baśkach chyba nikt nie pójdzie kraść do gorzelni. Ta sprawa opisana w prasie o biciu złodziejaszków węgla z Chudoby, to jest stała metoda. To jest przesłuchanie trzeciego stopnia, dojrzewalnia w garażu.
NY: Wracając do Marka Laurowskiego, czy było widać, że Laurowski był pobity?
ŁB: Było widać? Ja osobiście nie widziałem, bo dawno to było, ale mam swoje wtyki też i oni mi donosili także o starych zdarzeniach. Mam raporty pisemne, co podają, że był pobity, wystraszony, opuchnięty, sińce na nogach, skopaną dupę. Swego czasu była jeszcze inna historia, której nie zapomnę, ktoś doniósł staremu Bromczy, że kradną paszę. Ojciec zrobił samosąd, pozamykał ich w magazynie, tam mieli dotąd siedzieć, dopóki się nie przyznają i nie wskażą prowodyra. Nie zadzwonił na policję, jak powinien, on ma swoje po prostu założenia zakładowe. Dyktuje, co mają pisać, do czego się przyznać, albo Piołuniak każe, co ma być w oświadczeniu o przyznaniu się. On nie chce, żeby coś wyszło na zewnątrz, poza zakład, bo obawia się dziennikarzy i rozgłosu. Ma być po cichu. Ale robi błędy i niektórzy mu zrobią koło pióra. W dzisiejszych czasach nie trzeba zamykać, dołować gdzieś podejrzanych, bo cię oskarżą o uwięzienie. Wystarczyłoby posadzić na korytarzu. Drzwi otwarte, ale brama zamknięta. Takie przepisy. Ja cię nie zamykam, a i tak nie wyjdziesz. Przegina stary, bo stary. Człowiek, który dostanie, a się nie przyzna, to natychmiast się bierze go i przestawia na swoje tory, proponuje mu się wypłatę na lewo miesięcznie do ręki pieniądze, bo on więcej widzi niż właściciel firmy tatuś prezes Bromcza. I go próbują jego psy przerobić na donosiciela. Takich ludzi jest wielu. Takich, którzy zostali zbici, nie przyznali się, ale w domu jest bieda i poszli na taki układ, bo się ich wtedy straszy, że będzie zwolniony i nie będzie miał nic. A niektórzy, tak jak ten Marek Laurowski, nigdy w życiu nic nie ukradł. To służby dały ciała, z rutyny i w ciągłej pogoni za wynikiem. Po prostu jak się nie ma wyników, to taka służba detektywistyczna, jak się to szumnie nazywa, musi się do prowokacji posuwać, żeby coś było, żeby stary sknerus widział, że się pracuje. Tak, to jest oparte na przemocy, strachu, jeden drugiego naciska, a ludzie na tym niesamowicie tracą.
NY: Znaczy firma jest oparta na strachu?
ŁB:. Na bardzo dużym strachu. To podstawa działania. Stary steruje rynkiem pracy w tym regionie. Każda oferta inwestycji zwiększającej poważnie zapotrzebowanie na pracowników idzie najpierw do senatora. On wyznacza, kto ma być. A ma być Muraflit i długo, długo nic.
NY: Gdyby grupa detektywistyczna nie miała wyników, to też byłaby zwolniona?
ŁB: Hipotetycznie taka sytuacja jest do wyobrażenia. Ale się starają, żeby byli złodzieje. Na pewno parę osób zostało by wtedy zwolnionych. Bo oni są w tym momencie niepotrzebni. Jeśli nie ma złodziei i nikt nie kradnie, to po co taka grupa? I Bromcza ? sknerus wymienia ich od razu. Tacy ludzie nie pracują po 300 godzin. Oni są non stop w odwodzie, tylko czekają, żeby się coś udało. Niektórzy chcą się jeszcze dorobić na boku, sami kradną. Tak przynajmniej twierdzi ojciec, że nie można popuszczać. Dlatego jest ten trzeci odwód, tych do specjalnych zadań, na telefon od taty.
U nas trzeba iść innym krokiem do pracy, jak junak. Jak idziesz za wolno, to już nie masz chęci do pracy. Tak myślą te psy od Piołuniaka i Stoneckiego. Oni jak cię poklepią po plecach, to dlatego, żeby zobaczyć, czy jesteś spocony. Stara amerykańska szkoła od Forda. Pracownik suchy, to leń. Od razu jest naciskany. Tutaj jest wszystko na zegarek obliczane. Nie ma czasu. Człowiek, kiedy jest na linii, musi mieć zastępstwo kogoś, kto wskoczy na miejsce jak trzeba się załatwić. Nie daj Boże jakby prezes tatunio zobaczył, że idziesz, pyta: ile razy pan już był się załatwić, proszę pokazać kieszenie? Byłeś w nieodpowiednim momencie w nieodpowiednim czasie? Jesteś zwolniony! Taki reżim.
NY: A choroba?
ŁB: Choroba nie wchodzi w rachubę. U nas jak człowiek choruje, to jest od razu wykreślany, kasowany automatycznie. Chory pracownik, to dla nas duży kłopot, a jeszcze chory na jakieś choroby grożące długim zwolnieniem, jakieś zasłabnięcia, złamania, upadki z uszkodzeniem, wypadki przy pracy, skaleczenia. Skaleczenia w naszej specyficznej branży bardzo łatwo ulegają infekcji. Potem skutki bywają bardzo ciężkie. Taki pracownik jest prowadzony w ten sposób, by wyeliminować go i wymigać się od odszkodowań itp. Wywozi się takiego za zakład, żeby nie w zakładzie, żeby w domu, na ulicy, ale nie w zakładzie! Tak się robi, bo... Chyba, że jesteś pracownikiem z długim stażem i jesteś na takim stanowisku, że mógłbyś po zwolnieniu ojcu nabroić, to wtedy zostaniesz. Ale jeśli jesteś zwykłym pracownikiem, to jesteś wyrzucany. Żeby zastraszyć innych ludzi. To jest taki bat. Bo jeśli zwolniono kogoś, kto nic nie zrobił, a tylko źle się poczuł, to reszta ma się pilnować. Porządek musi być. Koszty zawyżają. Przecież firma, to nie ochronka.
NY: Tam jest lekarz zakładowy i pielęgniarka..
ŁB: Pielęgniarka jest opłacona i tak jakby badała szczura za ogon, rusza się, znaczy żyje, oddycha i następny, jesteś zdrowy, czasem nawet stetoskopu używa, ale zawsze zdrowy. Tam jest hurt zdrowotny.
NY: A doktor Lew Kagańczuk?
ŁB: On jest kupiony przez mojego ojca, Tadeusza Bromczę. Dla niego każdy jest zdrowy, a jak jesteś chory to musisz być zwolniony. Właściwie, to on nie leczy, tylko uznaje, że jesteś zdolny do pracy. Anemików u nas nie ma. Wybieraj. Albo choroba, albo praca.
NY: A z tą padliną? To się często zdarzało, że ją dołowali?
ŁB: Przecież moc przerobowa była taka a nie inna, a padlinę zwożono setkami, tysiącami ton. Jak burze były, to nie szło tego przerobić. Te zwierzęta puchły. Procesy gnilne jak się zaczną, to dodatnie sprzężenie zwrotne, to się samo napędza, nie można tego stłamsić, przyhamować. Te mokre zwierzęta, nadymane gazami rozkładowymi były zakopywane pod ziemią. I wodami gruntowymi to wychodziło i dalej będzie truło i wyłaziło. One nawet czasem same się wyflotowują spod ziemi i jak były zakopane na metr, po jakimś czasie są pod samą powierzchnią, jak nie pękną. Tylko oczywiście weterynaria państwowa, brała pieniądze i przymykała oczy. Można sprawdzić, chyba, że jest to ukryte. We wsi Fordzianka poszły ścieki z pól wokół jeziora. Jakiś gość miał agroturystykę, wszystko umarło, wskaźniki zanieczyszczenia wody ponad sto razy przekraczały normy polskie. Facet padł, jak kawka. Procesuje się o odszkodowanie, ale prędzej wyschnie Wisła, niż sprawa się zakończy. To ciągną nasi ludzie, chyba z sześć lat. Drugi raz to samo jezioro zatruliśmy dwa lata później. Wyginęły wszystkie ryby, szczególnie różanki. One są pod ścisłą ochroną gatunkową i tu może być kłopot. Wylaliśmy świeże ścieki na pole w takiej ilości, że nie zdążyły wsiąknąć i zalały całe podwórko u jednych ludzi we wsi Porodowo. Musieliśmy im wozić wodę do picia, bo studnia też była struta. Na Równołące, tam gdzie sobie wędkarze zrobili jezioro, wodami gruntowymi ten syf wypływał i zatruliśmy jezioro. Można to sprawdzić u wędkarzy. Ja nie wspominam już o jeziorze Snopcze, bo nawet mi jest żal. Ruina, gnój. Tam kiedyś sam się kąpałem. Teraz strach zanurzyć but. Do dnia dzisiejszego, rurociągi są tak skonstruowane, że wiele rzeczy, urządzeń tworzących koszty jest omijanych, co czyściejsza woda idzie bezpośrednio do strumieni. Sanepid ją bada wtedy, kiedy stary ma na to ochotę. Bo na 100% wtedy jest czysta. Wtedy wkłada do strumienia karpie, od lat tak robi i od lat ci, którzy chcą się nabrać, nabierają się. Żeby jego ludzie robili zdjęcia, że to jest czyste i prawdziwe. Ten hipokryta to tak nazywa, naturalny barometr. Jak pływają karpie, to jest woda zdrowa. Te karpie były wrzucane tylko na pokaz, jak jest wszystko pozakręcane, dla sanepidu i innych ludzi. Karp jest tani, a porządek drogi. To jest fałsz niesamowity, ciągle skuteczny.
NY: Dlaczego tak jest? Jest policja, Sanepid, inne służby..
ŁB: Policja jest skorumpowana, ludzie na najwyższych stołkach, nie zwykli policjanci, sama góra. Nawet wiemy, kto jest z agentury i go obrabiamy, wpuszczamy maliny.
NY: Brali udział w jakiś przyjęciach?
ŁB: Gumowe ucha nie. Góra bywa często zapraszana na przyjęcia i polowania do jaśnie wielmożnego senatora Tadeusza Bromczy, mojego tatusia. Dokoła Kwakowa po lasach, zagajnikach można bardzo często ich zobaczyć jak leżą głową w sałatce, bo już nie dają rady więcej wypić. Wiesz, jak facet jest dla przykładu nieprzekupny, taki twardziel Chuck Norris z przeceny, bierze się go na początku na jakąś imprezę i zaczyna temperować. Żarełko, wlewamy wódeczność, a jeśli sobie nie radzi z alkoholem, to można mu zrobić ciekawe zdjęcia i wtedy przechodzi na naszą stronę. I jest taniej, bo *%#)!& w portki ze strachu.
NY: Skąd można wiedzieć, że on tę padlinę tak długo zakopuje? Widziałeś to?
ŁB: Tak oczywiście i wiem jaka jest procedura. Swojego czasu było tyle i tyle kotłów, bo to się nazywa kocioł, tam gdzie przechodzi ten proces utylizacji, odtłuszczania, wyciskania, suszenia itd., i tam nie można więcej zutylizować niż, jak aparaty dadzą radę. Przywoziło się jakieś 30-40% więcej padliny niż była możliwość przerobu kotłów. Zimą to wszystko jeszcze wytrzymywało. Mróz zamroził, ale też jest koszt z odgrzewaniem mrożonek. Technologia jest opracowywana bardzo szczegółowo i muszą być utrzymywane ścisłe parametry procesu. Inaczej zawsze coś się zatka, wysiądzie, pęknie, podajnik się zatrze. Jest wiele możliwości. Odgrzewanie, to koszty, dodatkowe koszty. Nic nie ma za darmo, cholera. Część tej padliny dociągała do wiosny, kiedy słońce samo rozmroziło. Ale lato, było na ogół tragiczne dla Muraflitu. Jak stary widział te kupy, zwały padliny, resztek, to było hasło, grupa ludzi przychodziła i tak jak Ci mówiłem, pod lasami wszędzie dziury wykopywali i wrzucali padlinę, resztki z ubojni trzody, kurczaków i inne ścierwo.
NY: Czyli zakopywali zaufani?
ŁB: Przecież nie weźmie się żółtodzioba z placu. Oni trochę więcej dostają pieniędzy. Jeżeli coś by było nie tak, to Mikołaj Ambrożewicz mówił swoją przestrogę - przepowiednię: ?Do siódmego pokolenia będziecie prześladowani! Nikt nie będzie przyjęty na terenie zakładu i nie wiadomo czy jeszcze w obrębie Tartaczna?. Mikołaj Ambrożewicz cytuje pewnie manifest ukochanego szefa. Sam za *%#)!& aby coś wymyślić biblijnego. Wiem, że mój stary ukochany też nie jest za mocny w literaturze. On mi opowiadał, że jego mistrz Kowalski, szef partii, który rządził na początku województw, tych małych, jak mu ktoś podpadł, darł się na takiego: wykopię cię *%#)!& za granicę mojego województwa i nigdzie roboty nie znajdziesz. A bezrobocie działa. To się nazywa solidarność strachu. Wszystko tu jest na strachu.
NY: On ma takie układy, że może zadzwonić do niezależnego od siebie zakładu i poprosić o zwolnienie, albo, żeby kogoś nie przyjąć?
ŁB: Pewnie. Jest tam grupa w personalnym, czy w księgowości, to są jakieś trzy, cztery osoby. Kiedy wydawane jest świadectwo pracy, ktoś delikatnie wypytuje, a on sobie nie zdaje sprawy: Gdzie pan idzie do pracy? Dla niego nie jest to istotne, jest zdenerwowany, panika w oczach, a one wypytują takim słodko***m głosikiem, że niby takie współczujące. To przeważnie baby są. I mają gościa na widelcu. Jak tato pomyśli, żeby komuś uprzykrzyć, to zadzwoni tu i tam, i basta.
NY: Dlaczego fotografują ludzi, którzy protestują przeciwko niemu?
ŁB: Te fotografie, teraz na cyfrówce wkleja się na komputery, do bazy. Kiedyś w momencie te zdjęcia były rzucane na stół. Jest grupa bardzo starych pracowników, którzy rozpoznają protestujących, jest weryfikacja. Jeśli dana osoba pracuje, to jest do zwolnienia. I na tej zasadzie eliminuje się ludzi, którzy są niewygodni, czy to politycznie, czy ogólnie za całość.
NY:. Czy ludzie prezesa Tadeusza Bromczy muszą na niego głosować?
ŁB: Nie zadaje się takich pytań. Nie daj Boże, jakby nie głosował taki pracownik. Ci z biur, głosują bez dozoru. Kasa rządzi. Jak się dowie czegoś nieodpowiedniego o kimś, jest wtedy mowa:?W tym momencie współpracować nie możemy, nie możemy, nie możemy?. To są jego słowa. Jest lista wewnątrz zakładu, leży na dyżurkach. Kierownicy działów roznoszą i każdego po kolei wołają z dowodem osobistym i muszą się wpisywać i podpisywać własnoręcznie. Te listy są pożyteczne w różnych konfiguracjach. Można tym manipulować, jakieś poparcia, albo protesty. Wpisują też osoby pełnoletnie z rodziny. Tak to u nas jest zorganizowane. Służby wewnętrzne analizują gdzie ile było oddane na tatę, jaki odsetek i wnioski, czy przypadkowo nie za mało. Dobrze jest. Myślałem, że sam będę z tego brał przykład dalej, bo też uczestniczę we władzy gminnej. Stary Bromcza jest już stary. Ale na razie jestem tu.
NY: No, ale samo głosowanie jest tajne.
ŁB: Ale większość tych ludzi w komisjach wyborczych to ludzie nasi, oddani pełni wiary i nadziei. Oni tam pilnują. A ci wyborcy nie wiedzą, że nikt ich nie widzi. Myślą, że widzi.
NY: Czy to jest możliwe, że ma dostęp do spisów wyborczych w danej gminie, czy miejscowości i jeśli nie uzyska wymaganego procentu głosów, który wynika z tego spisu to zapowiada, że nie będzie skupował świń od rolników w tym miejscu?
ŁB: Świnie to sprawa drugoplanowa, bo świnie zawsze jednak ktoś kupi. Może być taka sytuacja, że będzie wymiana sołtysa, to popycha swojaka. Jak on nie ma żadnego wpływu na ludzi, grozi, że przestanie dotować szkoły. Bo to jest takie mydlenie oczu z tymi dotacjami, koloniami w Kadawrzewie dla dzieci z ubogich rodzin. Ja osobiście tych ludzi widziałem, te biedne dzieci. Woziliśmy je naszym autobusem i wiem jak to jest. Oni się cieszą. Dzieciaki na luzie. A kasa z agencji do kasy. Czysty szmal.
NY: To znaczy jak?
ŁB: Bierze się te dzieci, z tych domów biednych. Kolonie dla tych dzieciaków to jest luksus, a dla starego, żeby to ładnie było opisywane w gazecie, ładnie wyglądało z pozycji czytelnika jest ważne. Jak się kolonie kończą, to dziecko dostaje dobrą paczkę i co taka rodzina może o panu Tadeuszu Bromczy powiedzieć? Wziął dziecko i się zaopiekował, i dał paczkę. Tak ludzie są kupowani. Tak kupowane są głosy. I to na wioskach robi wrażenie. To jest mydlenie oczu, bo w naszym zakładzie nie ma nic za darmo, a pieniądze z agencji dostawał cały czas.
NY: Nikt z Muraflitu nie chodzi już od dawna do baru Dolores.
ŁB: Tak, bo ukochany tatunio powiedział swego czasu, że jak kogoś zobaczy, że z tego baru wychodzi, to jest zwolniony. To było już od dawien dawna. Celowo to robi, żeby zniszczyć tę Dolores. Zbił tak ceny w naszym barze na rogu, do absurdu. Przecież tam piwo za grosze można kupić. Ona musi wszystkie podatki, opłaty robić, za ziemię i inne. A my gdzie mamy niesamowitą liczbę obiektów u siebie postawionych, nie płacimy podatków. Stary lis nie płaci nic. Tak wystraszył tutaj wszystkich ludzi w Kwakowie, w gminie. Ze wszystkiego zwalniają go, bo jak nie, to: ? 500 ludzi wyślę na Kuronia, na Kuronia, na Kuronia?. Tak im powiedział i to działa teraz i zawsze i na wieki wieków. Proste rozwiązania są najlepsze, a bezrobocie jest proste. I czemu ona płaci, a Bromcza nie? Też by się mogła rozwinąć. Tej Dolores podkłada kłody ze złości. Zawzięty jest, jak rosomak.
NY: Powiedz, dlaczego ludzie, których Pan prezes Bromcza przywozi, kiedy protestują inni, są w stosunku do nich agresywni?
ŁB: Jest pewna grupa ludzi, jak w Kwakowie w sierpniu, z grupy detektywistycznej, przebrani za robotników. Aktyw robotniczy ha, ha, ha! Przeważnie przyjeżdżają na bombce i drobnej zagryzce. Są rozdrażnieni, jak to chłopy po za małej wódce, zawsze jeden krok od mordobicia i są niekulturalni, chamy po prostu. Tak też było i z tymi dziennikarzami. To mogli też być ci, co montowali naprędce te znaki zakazu, szlaban. Bo tam żadnych znaków nie było. Nie było, bo teren nie jest nasz, prywatny. Faktycznie reporterzy mogli tam wejść, bo nie było żadnych zakazów, tablic. Montowali płotek i znaki, jak już dziennikarze byli na tym terenie. Wyrabiali się na drugą bombkę, na drugą nóżkę. Tu często jest tak, że wódka rządzi. Ale cwaniak nie przewidział, zadarł z pisarczykami, i przerżnął, i narobił sobie do butów. Nie chciał ich wypuścić, bo niby musi dezynfekcję przeprowadzić. To był błąd, bzdura. To zmierzch starego Bromczy. Sytuacja go przerosła, zdurniał w tym Senacie. Zagubił miarę. Taka jest moja ocena, ale on nikogo nie słucha. Trzeba go spacyfikować. Dlatego tu jestem z daleka i myślę.
NY: A takie dezynfekcje są rzeczywiście przeprowadzane?
ŁB: Nigdy w życiu tam żadnej dezynfekcji nie było. Ja miałem dezynfekcję ostatnio, jak mi zakraplali azotan srebra do oczu po urodzeniu. Dość dawno to było i nie w Muraflicie, ha, ha. Jest to tylko robione jak przyjeżdżają służby sanitarne. Sanepid wie o wszystkim, bo tam spływa tysiące skarg, dzwonią kierowcy, pracownicy. Ale Sanepid jest kupiony przez niego.
NY: Czy widziałeś ważne osoby na polowaniach i przyjęciach?
ŁB: Oczywiście. Był zastępca komendanta i sam komendant. Polowali w kole z Kwakowa, pili i omawiali swoje sprawy, które ojciec może przeskoczyć, które nie. Tadziu nie rób tego, rób to. Byłem na tych polowaniach i wiem.
NY: Czyli mu doradzają?
ŁB: Oczywiście. Doradzają mu, co ma robić, czego nie, bo pewnych rzeczy nawet my nie przeskoczymy. Ba, zaczynają się nami interesować. To jest wąska grupa osób. Widziałem.
NY: Czyli to, że policja tak łagodnie postępuje, to nie jest przypadek?
ŁB:To nie jest przypadek, jasne, że nie, do Sanepidu włącznie. Oni się naradzają jak zrobić żeby było dobrze. Stary się nawet nie interesuje. Oni się starają, bo inaczej nie dostaną pieniędzy. Tato sobie poradzi, a oni nie. On z takiego założenia wychodzi. Takie są zasady.
NY: Człowiek zajmujący poważne stanowisko w służbach powiedział mi żebym nie wierzyła, że jakikolwiek urzędnik z terenu Wielkopolski stanie przeciwko Tadeuszowi Bromczy.
ŁB: To prawda. Może powiedzieć wszystko incognito, ale nie przed kamerami, bo się będzie bał, bo straci wszystko, do siódmego pokolenia nikt nie dostanie dobrego stanowiska w obrębie jego wpływów. A i tak my się dowiemy, kto: po relacji, z jakiego poziomu i z którego działu, czy z urzędu. Nasi też działają. To jest taki zespół windykacji, który prowadzi tych ludzi na liście, oni są już zawieszeni w próżni, będzie się ich eliminować. Urzędnik jest złożony w największym odsetku z pychy, plus strach, plus leń. Te trzy wektory w przestrzeni dają wypadkową, konformizm. Jak dostanie jeszcze w łapę pieniądze, nie wychyli się. To mi uzmysłowił ojciec. Zobacz, starosta Tartaczna wszystko miał na widłach w sprawie kopalni żwiru w Porodowie. Nie ruszył suchym dupskiem. O czym tu mowa?
NY: Czy w tych jego służbach byli funkcjonariusze byłej SB?
ŁB: Tak i najprawdopodobniej są do dzisiaj. Wysokiej klasy specjaliści od mieszania w szambie ludzkich przywar i błędów. Jak nie mają wyników to się do prowokacji posuwają. Moje gumisie składają raporty na mój użytek. Nie jestem naiwny. Od początku firmy robi się przecieki kontrolowane, prowokacje i podpuchy. Wrzucić kierowcy na pakę 20 litrów paliwa i go skontrolować, wiązkę parówek pod siedzenie i kipisz. To ojciec kocha widzieć. Czasem myślę, że to jakiś obłęd jest z tymi zagrywkami. Wyobrażasz sobie, co taki kierowca ma zrobić, jak on nawet nie wie gdzie jest, zalatany, nie wie czy odebrał kartę, czy już wraca z pracy, czy już właśnie wyjeżdża na trasę? I jedzie, bo chce dotrzeć, chce zarobić i się utrzymać w robocie. Bo wisi bicz i co chwilę dyspozytor dzwoni: Gdzie jesteś?
NY: Miałeś takie sytuacje?
ŁB: No jasne. Ja przechodziłem wszystkie działy w naszej firmie. Gdzie jesteś? To było podstawowe pytanie do kierowców. Krótki oddech, nie dać wytchnąć. Przecież wiemy, o której wyjechał, można to sprawdzić w karcie, na komputerze, ale on musi czuć troskę szefa na całej trasie.
NY: Te wrabiania w jakąś kradzież, to wyjątek, czy standard?
ŁB: Takie rzeczy są na porządku dziennym. Służby próbują zatrzymywać, straszyć, nawet na drodze gdzieś w kraju, wrabiać kierowcę, tylko żeby przeciągnąć na swoją stronę. Kierowca dużo wie, bo to są ludzie w wąskim gronie i się przed tymi pitbullami chcą bronić. A i w samej załodze są oddane krety, albo jawne szuje, jak Mariusz Krypa, patologiczni kłamcy, jak Salomon Karabasz od kontaktów z mediami. Pełna kontrola.
NY: Czy zdarzają się sytuacje, gdy pracownicy Muraflitu na wysokich stanowiskach mają kogoś z rodziny w instytucjach publicznych?
ŁB: Jakby się tak przyjrzeć pracownikom wyższym rangą, to jest wśród nich wielu takich, którzy są powiązani rodzinnie. Szczególnie synowie sołtysa ze Kadawrzewa, córka też pracuje u nas w Muraflicie. Ojciec gwarantuje im pracę a oni mu robią ochronę. Kierownictwo o tym wie. On też wie, że my wiemy. I to są dziedziczne stanowiska, bo to są rodziny pewne, nie zdradzą nas. I zatrudniamy ludzi z ?Narewki?, Mikołaj Ambrożewicz, Henryk Rom, Bardak, Małgosia, osobista sekretarka, Rządna. Wszystko to są klany. Zwykły śmiertelnik, jakiś przechodzień nie ma prawa się dostać do nas, do strefy, gdzie podejmowane są jakiekolwiek decyzje, już od niskiego szczebla. Ludzie od decyzji są sprawdzeni, przede wszystkim pod względem lojalności, wierności wobec prezesa i naszej rodziny. Jest tak, że jakby Cecylii stanął samochód, to by go pchali ze dwadzieścia kilometrów. Tacy są u nas ludzie. Uważamy, szczególnie teraz, po tych artykułach i zadymach w Kwakowie, na stadionie. Każdy, jak się przyjmował, to swoje dane musiał zostawić i stary, a też i ja sprawdzałem na policji, a teraz jest jeszcze dokładniej. Kto to jest, kim byli jego rodzice, do takich pytań już dochodzimy. Raz kiedyś mój ojciec po dobrym drinku nadał mi taką poufną informację - marzenie, że widzi mu się ankieta, jakie były na paszport, kiedyś, za dawnej komuny. Rodzeństwo, gdzie pracują, wykształcenie, karalność, kiedy się przeprowadzili, gdzie robili, jak mają męża, żonę, to też z tej strony, skąd są, czy chodzą do kościoła? Mi się wydaje, że to jest już gruba przesada. Szkoda czasu. Ale jemu nie przemówisz. *%#)!& się i *%#)!& Jakuza.
NY: A zwykli, szeregowi pracownicy?
ŁB: Ojciec uważa, że dla niego najkorzystniej jest zatrudniać byłych mieszkańców wsi po PGRach. Z miasta się niewiele osób bierze, bo są niebezpieczni. Natomiast z wiosek, to jest w 70-80 % pewny, że to są odpowiedni ludzie, łatwi do sprawdzenia, będą pracować za przysłowiową kromkę chleba, bo tam ludzie są biedni. Pracują za jakieś 600 zł i deputat, ten, co wiesz, a deputat to są jego pieniądze, bo nie trzeba tego utylizować.
Chwała mu za to, że zatrudnia, ale, za jakie pieniądze. Pracują za niegodne pieniądze, często po 12-14 godzin. I dostają po 650-700 na rekę, są takie zespoły co tyle zarabiają, bazują też na tych z OHP. Firma ich zatrudnia, tych z OHP, płaci im najniższe stawki, a za to jeszcze dostaje pieniądze urzędu pracy. Oni są prości ludzie, nie mogą się obronić.
U ojca w biurze, pamiętam, za komuny była cała trójka, wisiały portrety, Lenin, Marks, Engels. Czytał ich książki, te kapitały, manifesty, państwo a rewolucja, dzieła wybrane, czy zebrane. Ja teraz wiem jak jego mózg pracuje, żeby złapać tych ludzi i przekonać do roboty za kromkę chleba. Tak jak Stalin i Lenin, a raczej Stalin z Berią. I on taką parę chciał stworzyć ? Mikołaj Ambrożewicz - kapo i Henryk Kórtka - nadzorca. Tylko, że Mikołaj jest za bardzo wystraszony, cykor.
NY: Jak to wygląda w praktyce, to zagospodarowanie zwrotów?
ŁS: U nas się żadnych zwrotów ze sklepów nie utylizuje, tylko się je myje wyciera, ściąga flaki czasami, jak już jest bardzo zepsute, wrzuca to kutrów, miele i wrzuca do kiełbas mniej gatunkowych. To jest procedura non stop wykonywana do dnia dzisiejszego. Jest grupa ludzi, bardzo zaufanych, którzy zarabiają ok. 3000- 3500 zł miesięcznie. 12-13 osób i te zrzuty się wrzuca w inne drzwi. Oni przyjeżdżają na określoną godzinę, w zależności od potrzeb. Umawiają się na zrzuty. Zrzuty z piątku na poniedziałek wchodzą z samego rana, bo ze sklepów trzeba zebrać, a otwierają o 9, wstawiane są do chłodni, grupa przyjeżdża ok. 14-15. Te krakowskie kiełbasy są wycierane, natłuszczane olejami, z powrotem do wędzarni wrzucane na krótko, do solanki i z solanki wychodzą cacy cudeńka. Ale są też tanie, co jak przekroisz to są zielone, wewnątrz, to po prostu są wrzucane do kutrów, tak się robi. ?Nic tu się nie może zmarnować, drodzy Państwo!? ? to są senatorskie słowa, ważne, państwowe. Ja tego nie pochwalam, ale nie ma jak się oprzeć tatuśkowi. Oszczędny jest. To nawyk. Są grupy zaufane, nie można tam wejść. Byle kto nawet nie zamarzy o przejściu obok tajnego miejsca, choćby z zawiązanymi oczami. Jak zakazane miasto u chinoli w Nowym Yorku, Chinatown! Tak samo jest z grupami do kopania padliny na utylizację naturalną. Jest ścisła kadra do tych spraw.
NY: Jak myślisz czy ci ludzie, którzy zaprotestowali z tego stowarzyszenia ekologicznego powinni się obawiać?
ŁB: Najprawdopodobniej tak. On teraz się próbuje wyciszyć, ale z podwójną siłą wybuchnie za rok, półtora jak się im będzie wydawało, że już po wszystkim, że to wszystko minęło. Ale to nieprawda. On już tam nad nimi pracuje. Już jest specjalna grupa ludzi wydzielonych, do białego wywiadu, a może i gier operacyjnych, policyjnych. Taki przykład, to te dwie baby. Pojechały do jednego naszego człowieka w Heńkowie, koło wsi Baśki. Agent je nagrał i poszło w świat. Efekt w sumie był marny. Ale się pracuje. Oni sobie nie zdają sprawy, że są inwigilowani już. To na sto procent. No i jego ekipa prasowa z naczelnym na czele. Mariusz Szubrawiec dla szefa nos by sobie odgryzł, osobiście. On wszystko, co mu stary zada napisze, podpisze, taki jest. Przerasta Zbigniewa Uszko ? byłego naczelnego o cały stadion. Już są przygotowane procesy o pomówienia, zniesławienia, mordobicia, podrzucanie fałszywek. Tego będzie pełny wypas. Tylko mam tu też problem z tym, że stary naobrażał ludzi z tego stowarzyszenia, a nawet pomówił całe stowarzyszenie. Jeśli mu zrobią jakiś zbiorowy akt oskarżenia, nie będzie miał czasu na pracę. Stary chyba się może zapętlić i nie wyrobić na rozprawy, tyle tego jest.
NY: Miałeś do czynienia z ważnymi gośćmi?
ŁB: Od czasu do czasu na polowaniu tak.
NY: Kogo?
ŁB: Nazwisk nie znam, a jak znam, nie powiem, ale wiem, że to byli policjanci, ludzie z ministerstwa, pani Gryczka z magistratu z mężem na przykład była parę razy zapraszana. Prezydent naszej metropolii Gładyszek to nie, bo on się w pewne rzeczy nie bawi. Nie wiem czy jest mniej przekupny, czy nie? Stary Bromcza jest w jego opinii osobą nieczystą, od której w każdym momencie śmierdzi jakimś fałszem. Tym razem to metafora. Takie mamy informacje z jego otoczenia. Wszędzie mamy ludzi. Dlatego się nie dostawia do konfidencji.
NY: Działalność na taką skalę wymaga wsparcia kredytowego, jakichś pożyczek, szybkich pieniędzy obrotowych, na krótkie terminy?...
ŁB: Stary, kiedy załatwia kredyty z banku, ma wsparcie w układzie. Na przykład kiedyś pracował u nas Oparski, były wojewoda tartaczyński, był dyrektorem ekonomicznym Muraflitu, miał układy w banku przy Ostrowitej i on naciski robił na dyrektorów banku, to byli jego ludzie. Gdy nasz zakład tracił płynność finansową, ten załatwiał pożyczki, kredyty, różnymi drogami. Bank wiedział, że pan prezes Bromcza jest zrujnowany w danym momencie? i bank wiedział, że pęknie, bo jak dyrektor się stawiał, to był kasowany, z góry. Taki walczyk trwał 2-3 tygodnie: z odprawami, świadczeniami. Oczywiście, ale on nie znajdzie pracy nigdzie. Eliminacja. Temu Oparskiemu, to tato Bromcza uratował tyłek, bo za nim komornicy chodzili, tak mówią. Zawsze coś za coś. A taka pani Madzia Koralewska, co teraz w hotelu pracuje. Była osobistą sekretaraką i trzeba było ją gdzieś ulokować. Ciepła posadka, i tam Oparski ma wejścia. Ale też jest pożyteczna. Tam się dzieją ważne rzeczy.
NY: On molestuje te kobiety?
ŁB: Nie wiem. One chyba same muszą chcieć. Ja z oczywistych powodów byłem omijany w tych sprawach majtkowych, że się tak wyrażę obrazowo. Widziałem czasem o niezwykłych porach znane mi panie o wysokim udziale atrakcyjności w ogólnym rozliczeniu, kobiety jego, ale byłe, byłe sekretarki, czy przyjaciółki. Ja nie przywiązywałem wtedy wagi damsko - męskiej do tych wizyt. Ale teraz jestem już ?duży? i kojarzę w przeszłość. Kiedyś się natknąłem na scenkę, jak wysyłał kierowcę: ?Jest taka sytuacja ? mówił - przywieź mi Madzię o 1szej w nocy, bo muszę dokumenty sprawdzić.? Dokumenty! Stary Bromcza i dokumenty o pierwszej w nocy, chyba naklejki od flaszek z wódką i pudełka po kondomach. Tam jest nakaz, proszę mi przywieźć tą i tą osobę. Są osobiści kierowcy, zawsze na dyżurze. Kierowca siedział obok detektywistycznych na portierni, jakby się tam jakiś wypadek zdarzył na terenie zakładu, żeby zawieźć do szpitala. Zawsze był taki dyżur i chyba jest i teraz
To są pryszcze, obyczajówka. Wracajmy do spraw zasadniczych. Była stara kotłownia, która miała specjalne zbiorniki, które zbierają sadzę, żeby nie szła w środowisko. To te wszystkie worki, to jest specjalna utylizacja tych wszystkich odpadów, tam są siarczki i inne związki. To wszystko wysypywano na pola. Ziemia jest skażona jak po bombie atomowej. Dziś kotłownia jest na gaz.
NY: Dlaczego wysypujecie tę mączkę na pola?
ŁB: No, bo koszt prawidłowej utylizacji tej mączki jest bardzo drogi. Tak naprawdę, trzeba by było wchodzić w porozumienia z chłopami, żeby u nich wysiać i zaorać, jako polepszacz. To by było po sprawiedliwości i z pożytkiem dla gospodarki, rolnictwa. Można sobie wyobrazić poprawianie struktury gleby na dużo większym obszarze, jak mówię z pożytkiem dla kraju. Ale stary nie będzie się ugadywał z chachmętami na trzech, czterech hektarach. Będą się z nim bratać, rękę podać. To według starego jest chłam gospodarczy w rolnictwie. Przyszłość jest po jego stronie, wielkie obszary, wielki rozmach, gdzie okiem sięgniesz: wszystko moje, wszystko moje, wszystko moje. Bez tego proszenia chłopów, co by zaraz stawiali warunki, są czyste pieniądze, które pozostają w sakiewce, a bakterie i robaczki i tak to *%#)!& ? mówi stary Bromcza ? mój stary.
NY: Czy to jest możliwe, że jest rozsypana dlatego, żeby ukryć fakt zakopywania tych odpadów poubojowych, bo tak się mówi. Jest wiarygodna teoria, polegająca na tym, że poprzez rozsypywanie mączki pan Bromcza ukrywa fakt zakopywania odpadów, bo można wyliczyć ile mączki produkuje się z kontenera odpadów i ta mączka powinna być. A można ją rozsypać jako polepszacz i wtedy już nikt nie sprawdzi, czy ona faktycznie została wyprodukowana czy nie.
ŁB: Oczywiście, że tak. Odpady z produkcji w zakładzie są raczej rozliczane. Natomiast te zwożone z małych ubojni są minimalizowane, aby obniżyć koszty produkcji. Starego nie interesuje ile dana rzeźnia bije. Bo mógł sprzedać kopyta na żelatynę komuś i tę wagę się obniża, bo załóżmy 10 kg odpadów poubojowych, dany procent idzie na wodę dany na coś innego i to idzie na śmieci. Tego nie ma. Z dziesięciu ton robi się sześć ton do produkcji. Te cztery tony są rzeczywiście, ale są rozliczane jako zanieczyszczenia. Wszystko jest zaniżane. Te cztery tony nie są utylizowane, ale oficjalnie tego nie ma i to można wyrzucać np. na pola.
W skali miesiąca wychodzą tysiące ton. I to już nie jest przerabiane, utylizowane tylko wyrzucane, a w papierach jest i tatko dostaje na to pieniądze. Za to, co nie zostało zrobione. Wszystko można sprawdzić. Tylko trzeba wiedzieć gdzie kopać. Nad wieloma dziurami są wybudowane obiekty. Na padlinie są wybudowane obiekty naszej rodzinnej firmy Muraflit.
NY: Czy jest w okolicy jakieś ?źródełko szczęścia??
ŁB: To szydera. Źródełko szczęścia, ha, ha! Była swego czasu padlina składowana po lewej stronie, wielka góra padliny! Sanepid przyjechał i kazał to zlikwidować. Dali nam na to 2-3 tygodnie. Pomyśl dziewczyno: trzy tygodnie wożenia! To jest miejsce w głębi Muraflitu, w pobliżu placów manewrowych. To jest obecnie dużo większe. Musieliśmy wszystko wybrać i to zostało wywiezione na Równołąki. Wtedy tam jeszcze nie było jeziora. To było wysypisko i tam to wywozili nasi transportowcy, tą padlinę, spychaczem rozgarniali i przesypywali żółtym piaskiem. I podejrzewam, że tak jest do dnia dzisiejszego. Przez te dwa tygodnie nie zdążyliśmy wybrać. Stary zadzwonił i przyjechali za miesiąc na sprawdzenie. Kazał zrobić staw i fontannę ? źródełko szczęścia. Ludzie dla zadymy wpuścili karpie. One tam pływały jak przyjechali kontrolerzy. A po dwóch dniach już pływały do góry brzuchem. Sanepidowi się podobało, wszystko było w porządku. Tak zawsze jest. Ja Ci powiem jedną rzecz, zwróć uwagę gdzie mieszkają, czym jeżdżą i co mają ludzie z sanepidu, ci ze średniej półki, którzy niby mało zarabiają.
NY: A ścieki?
ŁB: Swego czasu dozorowałem wywóz ścieków, także na Równołąki. Byłem zły. Nie podobało mi się to. Ale stary naciskał i nie chciał słyszeć o innych propozycjach.
NY: Tylko na Równołąki?
ŁB: Swego czasu na Równołąki i też tatrą do Longowej, do oczyszczalni ścieków. Nie wszystko oczywiście, bo oczyszczalnia by tego nie przerobiła. Wiele rzeczy wyrzucało się na wysypiska. Jest takie wysypisko, po prawej stronie jak się wjeżdża do Kadawrzewa od strony zachodniej. To jest prywatne wysypisko, osobiste, tam nic niby nie wolno rzucać. A jest grupa ludzi, która tam wszystko wyrzuca. Tam jest szczecina, pióra, prawdopodobnie jakieś beczki z przeterminowanymi herbicydami, czy pestycydami, już teraz nie pamiętam.. To jest ogrodzone płotem. Tam jest to wyrzucane, nie utylizowane. A za to wszystko Muraflit pobiera pieniądze.
NY: Czy myślisz, że ta aktualna sprawa zakopywania padliny będzie zatuszowana?
ŁB: Mnie to nie dziwi, że tej sprawie pewnie będzie ukręcony łeb, bo ten stan zagraża wiarygodności naszego kraju w handlu międzynarodowym. Jest możliwe, że jednak się w rządzie tak ustawią, że wskażą: to tylko Bromcza jest zapowietrzony. To jest dla nas groźne i może nas położyć. Dlatego musimy atakować. Nie będzie łatwo. Jeśli się dopatrzą, a są takie trendy, przez tych ekologów nagłośnione, o niezgodnościach w projekcie i pozwoleniach na nowy zakład, to na mur, zamkną nam firmę. W kraju teraz jest, jak w Stanach siedemdziesiąt lat temu. Wszystko już było. Pracowałem tam tyle czasu i widziałem różne rzeczy. Wiem, co było za komuny już zmierzchowej, i co jest teraz. Mi się zdaje jednak, że stary przegiął. Przegiął z telewizją i teraz zbiera kości własnej głupoty. To będzie bój i stary może pęknąć, ma chorą wątrobę, dostaje na łeb. W ogóle, to wrak, pijak i brutal. Nie mogę mu zapomnieć. Jestem już gość. A ten mnie leje czasem, jak pętaka jakiegoś.
NY: Jak to było możliwe, że prywatny przedsiębiorca załatwiał sobie dostawę samochodów ciężarowych?
ŁB: Przez ministra Pieska. Stare czasy, nie mam pełnej wiedzy. Ojciec sam mi opowiadał. Jeździł, kupował auta, kombajny i inne urządzenia. Wszystko było kupowane przy poparciu ministra Pieska. Pieniądze miał, ale wtedy nie można było nic kupić, więc ?załatwiał? wszystkie urządzenia. I tak się kupuje do dziś. Dziś jak się pieniądze posiada to można kupić wszystko, ale stary Bromcza ma taką zasadę, że na raty. Bierze większą partię i pozostawia zakłady Muraflit na takim wyhamowaniu, obciążeniu. Nie przetłumaczysz, że można inaczej.
NY: Czy znasz takie przypadki, że prezes Bromcza podpisuje umowę na dostawę czegoś, potem bierze towar jakikolwiek i nie płaci, a firma pada?
ŁB: To należy do normalnych zajęć, to jasne, że takie sytuacje miały miejsce. Firmy, które sobie ojciec upatrzył, przygotowywał do upadku. Spec grupa pracowała, wyznaczeni byli likwidatorzy, jeden tu w Tartacznie, na Brusa mieszka. Celowe zagrywki były robione. Żeby kombinator Bromcza kupił jakiś zakład i jeśli produkcja w tym zakładzie nam się opłacała, to ten zakład zostawiał przy sobie, jeśli nie, to do piachu. Masz przykład Tłuste, Prądek, Kacuń i inne ościenne PGRy, te firmy wziął, że niby będziemy inwestowali, a z chwilą gdy się produkcja nie opłacała, to przeprowadzało się likwidację firmy. I braliśmy sprzęt, nawet rury, jakieś złomy, cegły, kratownice, nic nie zostawało po takiej firmie, wszystko zabrane było, wzięliśmy to, co było możliwe do zdemontowania. Tak było też w Michałowicach, gdzie zniknął Zakład Usług Technicznych. Wszystko wywieźliśmy, także trylinkę kazał ojciec, żeby likwidator zerwał. Tylko komin został. Stary często nie płacił firmom za kupiony towar. Na przykład w Chudobie Muraflit kupił węgiel od spółki Mitel i nie zapłacił. Dopiero komornik wyrwał staremu kasę spod ***. Firma, mała firma i tak padła. Ile ci ludzie musieli mieć zgryzoty, pretensji. A kopalnia: oddawajcie forsę! Tak robi pan prezes Bromcza.
NY: Czyli, jeżeli prezes ma ochotę na jakiś zakład, to podpisuje z nim umowę na dostawę czegoś i..
ŁB:... i nie płaci. Zakład traci płynność finansową i jest po zakładzie. To jest normalna procedura, która trwa od dłuższego czasu. Ale tego nie znajdziesz w dokumentach, bo jest dobrze rozpisane.
NY: Czy możliwe jest, że Sławomir Hindusek dowodzi tą grupą detektywistyczną?
ŁB: Nie wiem, to możliwe, bo to jest cham. Ja go nie cierpię. Ani mi on brat, ani swat, tak się wypowiem górnolotnie. On traktuje ludzi przedmiotowo, on nic nie umie. Ja mam chyba coś po matce, która jest inteligentna. Jest lekarzem. Jest *%#)!& ciężki układ. Są synowie pierwszej rodziny, prawdziwi. Stary Bromcza ich wszystkiego uczył, jak się pracuje na każdym stanowisku. Ale jest też synek Hindusek, doktor od spraw niepotrzebnych, burak i cham. On nic wie, nie rozumie. Jest gwałtowny i nieodpowiedzialny. Zabiłby gościa bez mrugnięcia okiem. Jego matka, Cecylia mu kupiła ziemię za Chułczowem, stadninę koni i dużo ziemi. A Tomek jest cienki.
NY: Można powiedzieć ze prezes Tadeusz Bromcza wyciągnie pieniądze z kamienia?
ŁB: Dokładnie tak. On się nie liczy z niczym, jeśli zwącha pieniądze, ma być załatwione, idzie po trupach, żeby załatwić. To go napędza, nie rajcuje, napędza. Potrafi wjechać do firmy razem z bramą, jeśli uważa, że może zarobić. Czasem mu nie wychodzi. Obrywa też po ryju, jak to się odbyło w Nafcinie. Tato ładnie wygląda na zdjęciach, wewnątrz drzemie w nim diabełek, duży diabełek. To nie jest człowiek.
NY: Czy to jest Tadeusz Bromcza, czy ludzie, którzy go otaczają, podpuszczają, sterują?
ŁB: Ależ. Gdzie on by się dał sterować? To jest Tadeusz Bromcza, nie ma innej możliwości.
Ojciec już nie ogarnia wszystkiego. Jest bardzo agresywny w stosunku do dyrektorów, do wszystkich. To typowe dla satrapów. Chce wszystko kontrolować, nie daje rady, się *%#)!& Świat go przegonił.
NY: Czyli on na nich wywiera presję?
ŁB:Tak. Oni są odzwierciedleniem jego, kopią, kalką, odbiciem w lustrze. On od nich tego oczekuje. Od dyrektorów do kierowników, to jest jeden organizm. On wszystko napędza, a jego napędzają pieniądze. Jeśli nie chodzisz w zaprzęgu, jesteś wyrzucony i wszystko, następni już się będą pilnować. Na przykład, był taki zastępca dyrektora ds technicznych pan Hilary Stróżkowski, swego czasu był prezesem w Hortensji Małej (PGR). Znają się z ojcem ze szkoły. On też tak pracował, zwalniał ludzi bez pardonu. Ja mu posyłałem moich ludzi, doradzałem przez nich, mówiłem, żeby był rozsądniejszy, ale nic. Utożsamiał się z szefem. Ale ojciec i tak go wyrzucił. Musieli go nasi odbierać z przystanku, bo nie miał czym wrócić do domu. Tak go kochali za jego serce. Z tym sercem, też śmiech. Ojciec się wygłupił z tym hasłem na wybory. Senator z sercem, w tyłku chyba.
NY: Wisiały portrety, zdjęcia twórców komunizmu, a prezesa Bromczy na terenie zakładu?
ŁB: Oczywiście, to jest tak, jak w Iraku Husajn był, na każdym kroku. I wszystko bardzo ładne. Jak tatusiek dzieci prowadzi. Przekaz niesamowity dla odbiorcy. Podłącza się pod siatkarzami. Bóg, który daje pracę, jest bardzo dobry dla dzieci. Jak Bierut z sarenką wśród dzieci i ptactwa. Niektórym stypendia funduje. W biurach ma wisieć on.
NY: Podobno zamyka sklepy. Ten pierwszy dom handlowy Bromczy jest już zamknięty. Tam ma ponoć powstać centrum fitness.
ŁB: Tartaczno, to jest za mała miejscowość na coś takiego jak fitness, w takich rozmiarach oczywiście. To bardzo duży obiekt. Nawet na Poznań za duży. Ale to może być pralnia.
NY: On pierze pieniądze?
ŁB: Nie zadaje się takich pytań. A co ma z nadwyżkami na boku robić? Gdzieś trzeba to wyprać, bo to są miliony.
NY: Czy miałeś kontakt z jego mediami?
ŁB: Z paroma osobami, co mu robiły wybory, ostatnio w 2001. Nie znoszę Salomona, to ***k, wykwit propagandy, ględzi, kłamie. Nawet w sytuacjach towarzyskich nie może się obejść bez manipulacji. A już Malinowski, to dno. Dla mnie oni nie pasują. Unikam ich.
NY: Pracowałeś przy wyborach?
ŁB: Daj spokój! Co, miałbym wozić klej i plakaty? Od tego jest masa pracownicza. Oni wszystko by okleili, za friko. Taki ?Społeczny Komitet Poparcia dla prezesa, senatora z sercem, pracodawcy - Tadeusza Henryka Bromczy?. Ludzie wracali z trasy, jechali do domu zjeść coś, dawał samochody osobowe, pickupy, plakaty, klej, drabiny i naród rozwoził je po wioskach i miejscowościach. Jest taki preparat, którym przylepiali plakaty do szyb, on jest trudnozmywalny, mocno trzyma. Aktyw wieszał na szybach sklepów najczęściej, bo na wioskach sklep, to ośrodek wymiany myśli, czy się sklepikarz zgadzał czy nie, to było nocą. Ludzie jak wstali, to byli zasypani jego twarzą i serduchem: w obwodzie biało, w środku czerwono. Barwy narodowe. Tak macie głosować, wszystko było napisane. Ale po nocce do pracy normalnie żądał prezes. Oczywiście, żadnego odpoczynku. Prezes płacił za tę robotę, to były wyjątki od reguły, kiedy płacił bardzo dużo, bo wiedział, o co walczy. A ponadto musiał wydać pieniądze na wybory. Komisja wyborcza też może swojego żurawia zapuścić w finanse. Ten wydatek do ostatnich wyborów się zwracał.
NY: Co się stanie teraz, gdy nie został wybrany do Senatu?
ŁB: To wiele rzeczy wyjdzie na jaw.
NY: Pójdzie do więzienia?
ŁB: Kto wie. Jest parę osób, które gdyby zaczęły mówić, to by poszedł do więzienia. Ale się boją, nawet jak nie jest, to pewnie pękają, bo znają jego siłę.
NY: Ta siła to jest mit czy rzeczywistość?
ŁB: Mnie się wydaje, że to jest rzeczywistość. Obstawił się wieloma ludźmi i tych ludzi tak oplótł, że po prostu są bez wyjścia. On w naszym województwie stoi ponad prawem.
NY: Czy wiesz coś o wożeniu w aktówkach pieniędzy dla określonych ludzi?
ŁB: Nie woziłem. Ja nie byłem od takich zajęć prymitywnych, księgowych. Ale wiem, że do Warszawy jeździły, osoby, że chłopcy ściskali między nogami teczkę, którą należało dostarczyć do odpowiedniego środowiska. Wiem, że stary był strasznie zły, kiedy się okazało, że ktoś odplombował, albo coś się otworzyło i widzieli, co tam jest. Pełno banknotów było. Wiem też od mojego starego, doświadczonego biznesmena, że najbezpieczniej robić przekaz na ulicy w tłumie. Jeden człowiek wchodził w tłum i ktoś odbierał teczkę. No i obstawa też była. Nic na wiarę.
NY: W Muraflicie bywały imprezy integracyjne, nawet imieniny Cecylii Bromczy, uczestniczyła część pracowników Muraflitu ale i zaproszeni goście. Brałeś oczywiście w tym udział? Jak to było?
ŁB: A jakże, imprezy przednie. Niesamowite. Przyjeżdżali ważni ludzie z Tartaczna i okolic, oczywiście część z policji, szefowie. Imprezy bardzo zakrapiane. Gorzałę taczkami wozili. Moja macocha uwielbia taczki. Ma chyba do nich jakiś erotyczny stosunek. Nawet 5-cio litrowe butelki sama woziła. Cecylia Hindusek - Bromcza osobiście im nalewała. Ona wie, komu nalać i ile. Kto więcej wytrzyma, dostaje dolewkę i brudzia, i dolewkę. Ona wie dużo więcej nawet niż przypuszcza Tadeusz Bromcza, mój ojciec i robi na swój azymut. To jest niebezpieczne dla starego. Dlatego ja tu robię rozeznania i wymoszczam gniazdka na wszelki wypadek. Cecylia, to kukułka w naszej rodzinie, może nas chcieć wypchnąć z gniazda. A ma czym, panoramiczna jest. Ale to tak, na marginesie. Służba odwoziła, oczywiście już pijanych w trupa. Nie mieli umiaru. Wódkę i prowiant dostawali jeszcze w prezencie, żeby się dopili i żeby zapomnieli. To jest cały schemat działania, wielka ściema. Jak taki człowiek wychodzi to jest bardzo zgodliwy, nie wie jak się skończyło. Automatyczny pilot. Katastrofa, tłumi agresję. Jest ugotowany, wie o tym, że prezes go udupił. Po takiej imprezie idą na polowanie, na rancho i tam się chwalą, kto ma jaką broń i zabijają z balkonu. Spoglądają na siebie ukradkiem, jakby się chcieli obwąchać, upewnić, że gra, a tylko stary wie, co jest grane, on ma ich w sieci, to jest gra. Kukurydzę się zadaje, zwierzęta są przegłodzone. Mówi się do człowieka, który pracuje na obiekcie w lesie, żeby ich 3 dni nie karmił, albo karmił w jednym tylko miejscu ? przed oknem i z okna się strzela do zwierząt. Takie zabawy, tak było, tak jest i będzie. Inny świat. Na wycinki z lasów też niby trzeba mieć dokumenty, a robi się, jak robi i wszystko się zgadza. Trofea
Mój rachunek macierzowy
Środa, 21 Listopad 2012 08:13
Z okazji przypadającego 21 listopada Światowego Dnia Życzliwości i Pozdrowień, gorąco pozdrawiam internautów, którym moje fizyczne istnienie zapewniło ich istnienie wirtualne.
Pozdrawiam internautę o wielce obiecującym nicku „Wielka Faja Dzwoniące Naczynia”, wedle którego „w opinii wielu znamienitych umysłów” jestem „zakałą dziennikarstwa, ciemną stroną zmarnowanego DNA”.
Pozdrawiam internautę „on”, dla którego jestem „zwykłym oszustem i kłamcą” i który odgraża się, że jeszcze się ze mną spotka.
Pozdrawiam internautę „czekam!”, który napisał, że „Szalbierz jest człowiekiem wynajętym. Niech już myśli czym się zajmie jak Bugajski mu podziękuje”.
Osobno, ale nie mniej gorąco, pozdrawiam internautów, którzy zajęli się moją fizjonomią. Pozdrawiam internautę „Centymetr krawiecki”, który ocenił, że „Szalbierz przerasta Lemana łbem o rozmiarach brukwi pastewnej o średnim obwodzie 69 cm, warzywa ulubionego przez Niemców w czasie wojny”. Pozdrawiam internautę „Przegląd agrotechniczny”, który fakt ten potwierdził pisząc, że „ma ten były redaktor naczelny łeb jak brukiew pastewna w krzyżówce z dynią” oraz internautkę „Ciekawą Dziunię”, która wątek ten twórczo rozwinęła: „To znaczyłoby, że Szalbierz wskutek brukiewnych konotacji jest łbem nieprzydatnym do niczego, że jest masą bezkrytyczną, czymś zgoła pustym, mimo, że wypełnionym, jak na przykład próżnia, która jednak jest wypełniona jako tak zwany eter do rozchodzenia się drgań magnetycznych”.
Pozdrawiam internautę „życzliwego”, który napisał, że „niejeden rzygał po zetknięciu się ze smrodem Pasibrzucha usytuowanego w bezpośrednim sąsiedztwie Farmutilu. Jeden pluje, drugi rzyga. Szalbierz wszystko przyjmie”.
Pozdrawiam internautę o nicku „No!”, który stwierdził, że jestem „nadal stokłosowym rowkowym, wystarczy wejść na jego stronę faktypilskie.pl”.
Pozdrawiam internautę „Lejtana”, który zawyrokował, że „Szalbierz przebił dno i leci dalej”.
Pozdrawiam internautkę „Lejdigaga”, według której „styl, w jakim Szalbierz rozprawił się z uzębieniem JP II na portalu faktypilskie sugeruje albo odstąpienie cichych, albo że zatwardziałość redaktora jest większa, niż obstrukcja Tuska wobec rządu Marcinkiewicza”.
Ślę serdeczne pozdrowienia internaucie „Kameleon 2011”, który uznał mnie za „Ch... na kaczych łapach", oraz internaucie „Ucho słoniowe”, który napisał (cytat dosłowny): „Nieważne, czy cantry jest spokrewniony z blusem. Najważniejsze, żeby Szalbierz miał gdzie przytulić swoją zaryczaną facjatę podobną do ch... na kaczych łapach”. W tym miejscu dziękuję także anonimowemu komentatorowi, który pociągnąwszy ten temat wystukał, że przypominam „tęczowego gościa na kaczych łapach z bardzo długim nosem podobnym do wałka służącego do przekazywania informacji genetycznej”.
Wysyłam moc cieplutkich pozdrowień do internautki „Skrupulatnej”, w opinii której „Mariusz Szalbierz stał się według mojego rankingu czwartym antydziennikarzem po Piotrze Gembarowskim, Andrzeju Morozowskim, Tomaszu Sekielskim, a przed Tomaszem Lisem”.
Pozdrawiam internautę „Klucznik III”, który przypomina, że moje miejsce jest „w kontenerze ze śmieciami cywilizacji” oraz internautę „Checkpoint Charlie”, który uznaje mnie za „zapalczywego wielbiciela sektora około biodrowego”.
Z ogromną życzliwością odnoszę się do opinii internauty „Boris Polewoj”, piszącym, że „Szalbierz nie radzi sobie również z trudnymi problemami matematycznymi, jak na przykład rachunek macierzowy, teoria grup, topologia. Zapewne też nic nie odkryje, prócz oczywiście flaszki i jej zawartości”.
Na koniec ze szczególną serdecznością pozdrawiam internautę „JL”, który swego czasu w efekcie długotrwałego klawiszowego onanizmu począł rozpaczliwy wpis, że „powraca straszne signum temporis żurnalistyki grajdoła pilskiego - Mariusz Szalbierz, wytrwały w swojej robocie hańbiącej dziennikarstwo” oraz że jestem „wierny nawykom wpojonym w szkółce dla zapóźnionych gigantów donosu i podpuchy”.
Wszystkim Wam razem, moi drodzy miłośnicy, też życzę wszystkiego naj…
Mariusz Szalbierz
Trolle internetowe z GPS 100 zarządzani przez herszta z 4 Stycznia kochają zniekształcać nazwisko Lemanowicza przez przestawianie liter lub pomijanie. Mamy propozycję dla Mariusza: Srazezbil.
Mariusz Szalbierz o branzlowaniu: "...pozdrawiam internautę „JL”, który swego czasu w efekcie długotrwałego klawiszowego onanizmu począł rozpaczliwy wpis..,.".
Mariusz bez walenia konia na postoju nic nie potrafi począć.
W niektórych przypadkach osób niewiedzących i zapominalskich samo onanizowanie może stwarzać problemy. Nie wiadomo, w którą stronę trzeba posuwać, żeby napletek przesuwać i nie urwać czegoś. Ale jaja, ale jaja, ale jaja - Bieńkowska. Najprościej jest być żydem, wtedy napletka niet.
Podobno Andrzej Mleczko na satyrycznym rysunku - malunku przedstawiającym grupę panów zastanawiającą się nad przepełnionym kiblem, że zrobili już dużo a jeszcze wiele mają do zrobienia, miał na myśli Mariusza z częścią Kolegium Redakcyjnego po wychlaniu po półtorej flaszki na łba.
Zabawa bez alkoholu jest możliwa ale bardzo ryzykowna.
Głupku, 21 listopada są imieniny Janusza.
Nie ma błahych spraw w sprawach niebłahych. Muzyka łagodzi obyczaje. A mimo to Mariusz jaki jest, każdy widzi. Niby zrobi sobie kawę, ale zaraz wymienia na drugie piwo. Po piwach lepiej się kiwa przy bluesie.
Na koniec podłego życia zostanie mu do spożycia Vibovit dla sześciolatków. i słomka do wciągania wódki z flaszki 1,75 litra na łeb.
flaszka 1,75 litra na łeb nazywana była kiedyś krową. Kto dał radę walnąć krowę przy ognisku u kumpla na jednym przysiadzie w pół drogi, mocny jest w chlaniu.
Produkt Vibovit Junior, dla dzieci w wieku od 4 do 12 lat, smak pomarańczowy, 30 saszetek do kupienia w Aptece.
Dobrze, że obok jest markt i można tam spokojnie nabyć wódkę, cienki koniak, whiskacza, sześciopak piwa na kaca. I to jest półdrogi do zachlania.
Kto by się spodziewał że w tak banalnej, błahej, nic nie znaczącej sprawie zwanej obecnie eventem, będzie blisko 600 wpisów. Ztego 555 o lemanie.
Już poszło daleko dalej - jak zwykł był oznajmiać sekretarz i członek Biura Politycznego KC PZPR, Stefan Olszowski, który jednak wybrał wolność na Zachodzie i to w Ameryce.
Blusmeni są prości jak ta muzyka murzyńska, dlatego nawet nie zorientują się, że popełnili zbrodnię ograbienia kogoś z wolności i tożsamości. Jeśli ktoś powiada, że blues, to korzenie muzyki, są one zbutwiałe w zaraniu.
Znaczy, leman bije na łeb Marjusza.
leman nigdy nikogo nie bił, a że musiał się lać z zomowcami, albo w Kaskadzie wyrwał jednemu nogę z biodra, to co to jest?
Kontrola portalu faktypilskie.pl w roli cnzury prewencyjnej na bieżąco podczytuje posty w toku pisania i kiedy treść przekroczy wytrzymałość pijackich głów, naciskają off i po poście.
to dziaderskie dziadostwo dziadów ochlapusów i pedałów redakcyjnych.
dziarscy staruszkowie z 4 Stycznia robią co mogą i co muszą.
Oni mogą robić tylko to, co muszą według rozkazów swojego właściciela z Jeziorek-Śmiłowa. Rejestrują,podglądają, podsłuchuyą, donoszą, komentują.
O ile się roschodzi o 4 Stycznia, były urodziny Króla Flaków 1949.
Widzisz mariusz, ze nie należało przypiredalać lemanowiczowi, że narkoman, że kameleon, że syn pedał, że się pcha przed kamery, że ma gumowe ucho, nie trzeba było fałszować numeru jego IP, pisać podłych wierszyków. Byś miał jedwabne życie. A tak, masz przejeebbane, przesrane tłokowo-czekoladowo. I leżysz nawet jak chodzisz.
A tak ma on życie nie jedwabne, a tylko z błękitnego dżinsu w kolorze brązowym od brudu i kupy.
życzliwa pijaczka z Lipki nie poskąpi wódki i piiczki
byłoby lepiej Lipki - pipki.
Mariusz nie powinieneś był nazywać kurvą osoby, która zmarła, kiedy ty byłeś szczylem 28-letnim i nic konkretnego nie wiedziałeś o świecie. Nie było opisywać wrażeń z kibla lemanowicza, czy podciera se coś czymś z wizerunkiem Stokłosy. Masz przesrane.
Ciekawe, czy Mariuszowi, mimo zaawansowanego wieku, pozostała właściwość szczylowatości permanentnej ?
Ona jest, ma się dobrze w robocie progresywnego postępu, nowoczesności do góry duupą.
Było nie publikować ukradzionego z komputera lemanowicza zdjęcia jego syna w NY, kiedy chłopak w 2011 roku zarabiał na reklamie firm spożywczych Whole Foods Market i Steaz, to ty mzasugerowałeś ludności powiatu, że on się szlaja po mieście za pan brat z jakimś pedałem z Azji. Masz przejjeebane.
lemanowicz, no krótko, otwarcie: to kto ukradł zdjęcie z twojego komputera? Miej odwagę, napisz imię i nazwisko - a ciąg dalszy poznasz od razu. Jeśli nie podasz, toś tchórz i internetowy szmaciarz
Kto dopuszcza się zbrodni kradzieży tożsamości i wolności obywatela, kto świadomie fałszuje adres IP i buduje na tym kłamstwie piramidalne horrendum przeciwko osobie nielubianej prze swojego właściciela, może ukraść z komputera zdjęcie i je opublikować dla poklasku sitwy śmiłowsko-pilsko-białośliwiańskiej.
Mariusz Szalbierz faktycznie wyprodukował artykuł opublikowany w Internecie, A w nim okradł pana Lemanowicza z wolności i tożsamości osoby. W tym samym artykule świadomie sfałszował adres IP Lemanowicza. O czym tu gadać? Dopóki nie wyrazi skruchy i aktu ekspaicji i zadośćuczynienia, ma przesrane.
Otwarcie to ty możesz mieć parasola w duupie. Mariusz pomoże z wałem odbytniczym.
Może byś się przedstawiłą/przedstawił tchórzliwa cioto-pedale krótka piłka? Bo inaczej toś śmiechu warte bździewie..
Co to jest "krótka piłka"? Jeśli wziąć klasyczną piłkę do basketu, volley bal, czy futbolu, piłka jest okrągła. To znaczy, że jest miejscem geometrycznym punktów leżących w odległości promienia od środka. Nie ma zatem mowy o jakimkolwiek parametrze krótszym niż promień powierzchni kulistej. Piłka do futbolu amerykańskiego może być traktowana jako krótka lub długa ze względu na swój kształt elipsoidalny.
Sprawa kradzieży i dane złodzieja były już wielokrotnie omówione na dzienniknowy.pl, faktypilskie.pl, expressTV. Żeśmy z Gronem czytali.
Głąby i imbecyle nie dają rady, bo u nich watrością zredukowanego intelektu jest niewiedza i niepamięć. Tylko chlać pamiętają nawet w robocie.
Tacy, co to robią w mediach informacyjnych opierając swoją działalność na niewiedzy i niepamięci mają nie tylko przesrrane, ale osiurane i oprykane. Co to jest za dziennikarz, co nie wie o czym lub o kim pisze w swojej ulotce, na portalu, w gazecie, w której nie pracuje? A chlać się chce, choćby kosztem ruchania.
KOMENTARZ (146)
Dodaj komentarz
przykład 1przykład 117:21, 13.03.2019
0 0
https://www.youtube.com/watch?…
przykład 2przykład 217:21, 13.03.2019
0 0
https://www.youtube.com/watch?…
jestem taka k... niejestem taka k... nie17:22, 13.03.2019
0 0
https://www.youtube.com/watch?…
lepsze niż kabaretlepsze niż kabaret17:23, 13.03.2019
0 0
https://www.youtube.com/watch?…
przykład kolejnyprzykład kolejny17:24, 13.03.2019
0 0
Najpierw przygotowanko, potem herbatka i - nagrywanie swego gościa z ukrycia
przygotowanko ;)przygotowanko ;)17:24, 13.03.2019
0 0
https://www.youtube.com/watch?…
hehehehehehe17:25, 13.03.2019
0 0
https://www.youtube.com/watch?…
buhahahaha!buhahahaha!21:28, 13.03.2019
0 0
https://www.youtube.com/watch?…
kemikal z filipsiakemikal z filipsia23:56, 14.03.2019
1 0
Jak syna pi..er..doli turek prosto w odtylca, to - wiadomo - ojcu wali na łeb masakrycznie. Ten JL to gromadzi od 15 lat wszystkie wpisy internetowe, kopiuje, powiela, wkleja. Ch.. wie po co. No i jest pośmiewiskiem - dziwne, że tego nie zauważa
lmlm17:31, 18.03.2019
0 0
Zakładam, że wpis sygnowany ?kemikal z filipsia? został wyemitowany z komputera o adresie IP 77.45.84.46, ustalonym przez aspiranta Łukasza Hoffmanna przy przepytaniu Mariusza Szalbierza 29 maja 2015 w siedzibie redakcji faktypilskie.pl. Pomijam wątek: ?Jak syna pi..er..doli turek prosto w odtylca,??. Sposób realizacji potrzeby pi..er..dolenia jest osobistym wyborem konkretnej osoby. Jeśli relacje są zbudowane na dobrowolności, bez żadnego przymusu a są realizacją pragnień, wyrażonych swobodnie, bez manifestów gołodupców na ulicach, w parkach, na łąkach i polach, w stogu słomy, czy w Słupsku, nikomu nic do tego. To uwaga natury ogólnej odnosząca się do całej populacji światowej.
W tym wpisie autor ujawnił coś o czym pisał Mariusz Szalbierz w artykule zamieszczonym w Tygodniku Nowym z września 2102 roku, obsrrywającym Janusza i Krystynę Lemanowicz. Mariusz Szalbierz wyraził tam przekonanie, że Janusz Lemanowicz ma jakiś brak, skrzywienie intelektualne czy psychiczne, bo ma pamięć i z niej korzysta. Według Mariusza Szalbierza najlepszym modelem istnienia dziennikarza jest niepamięć. Plasuje się w tym przekonaniu w zbiorze takich tuzów, jak świadkowie przesłuchiwani w komisji do sprawy Amber Gold, komisji złodziejskiej prywatyzacji, wyłudzaczy VAT. U tych osób również najwyższą wartością ich inteligencji jest niepamięć, zapomnienie, niemożność odnalezienia w swojej pamięci czegokolwiek. Przed sądem w Poznaniu Mariusz Szalbierz przepytany, kogo przedstawia zdjęcie prywatnych osób opublikowane przez niego na portalu faktypilskie.pl, odpowiedział, że nie wie, nie zna tych ludzi. A zatem można przyjąć za uzasadnioną hipotezę, że ważną częścią dziennikarstwa informacyjnego jest niewiedza. Nie jest to oczywiście pośmiewisko a powód do dumy i przyczynek do uznania fachowości, dbałości o źródła wiedzy i rzetelności dziennikarskiej.Przeczytaj komentarz
REKLAMA
przypprzyp19:13, 18.03.2019
0 1
Jak syna pi..er..doli turek prosto w odtylca, to - wiadomo - ojcu wali na łeb masakrycznie. Ten JL to gromadzi od 15 lat wszystkie wpisy internetowe, kopiuje, powiela, wkleja. Ch.. wie po co. No i jest pośmiewiskiem - dziwne, że tego nie zauważa
przypIIprzypII22:51, 18.03.2019
1 0
Zakładam, że wpis sygnowany "kemikal z filipsia" został wyemitowany z komputera o adresie IP 77.45.84.46, ustalonym przez aspiranta Łukasza Hoffmanna przy przepytaniu Mariusza Szalbierza 29 maja 2015 w siedzibie redakcji faktypilskie.pl. Pomijam wątek: "Jak syna pi..er..doli turek prosto w odtylca,...". Sposób realizacji potrzeby pi..er..dolenia jest osobistym wyborem konkretnej osoby. Jeśli relacje są zbudowane na dobrowolności, bez żadnego przymusu a są realizacją pragnień, wyrażonych swobodnie, bez manifestów gołodupców na ulicach, w parkach, na łąkach i polach, w stogu słomy, czy w Słupsku, nikomu nic do tego. To uwaga natury ogólnej odnosząca się do całej populacji światowej.
W tym wpisie autor ujawnił coś o czym pisał Mariusz Szalbierz w artykule zamieszczonym w Tygodniku Nowym z września 2102 roku, obsrrywającym Janusza i Krystynę Lemanowicz. Mariusz Szalbierz wyraził tam przekonanie, że Janusz Lemanowicz ma jakiś brak, skrzywienie intelektualne czy psychiczne, bo ma pamięć i z niej korzysta. Według Mariusza Szalbierza najlepszym modelem istnienia dziennikarza jest niepamięć. Plasuje się w tym przekonaniu w zbiorze takich tuzów, jak świadkowie przesłuchiwani w komisji do sprawy Amber Gold, komisji złodziejskiej prywatyzacji, wyłudzaczy VAT. U tych osób również najwyższą wartością ich inteligencji jest niepamięć, zapomnienie, niemożność odnalezienia w swojej pamięci czegokolwiek. Przed sądem w Poznaniu Mariusz Szalbierz przepytany, kogo przedstawia zdjęcie prywatnych osób opublikowane przez niego na portalu faktypilskie.pl, odpowiedział, że nie wie, nie zna tych ludzi. A zatem można przyjąć za uzasadnioną hipotezę, że ważną częścią dziennikarstwa informacyjnego jest niewiedza. Nie jest to oczywiście pośmiewisko a powód do dumy i przyczynek do uznania fachowości, dbałości o źródła wiedzy i rzetelności dziennikarskiej.
Przeczytaj komentarz
ZG FC Jego ExcelencjZG FC Jego Excelencj10:10, 27.03.2019
1 0
Do grona nagrywaczy - nielegałów należy wliczyć Mariusza Szalbierza jako dysponenta grupy "dziennikarzy", którzy nagrali prywatną rozmowę kilku osób w Próchnowie. Nagranie spisał z nośnika dźwięku i opublikował w Tygodniku Nowym osobiście redaktor naczelny Mariusz Szalbierz. Dla ubogacenia swojej roboty okrasił pierwszą stronę Tygodnika Nowego sfałszowanym wizerunkiem osoby, która brała udział w rozmowie. Indagowany w Internecie, co uczynił, zgonił fałszerstwo na grafika redakcyjnego. Ale całość publikacji podpisał Mariusz Szalbierz - ówczesny redaktor naczelny tygodnika Nowego. Mimo wszystkich tych niegodziwości nie uważamy, żeby był on skuurrwysynem.Przeczytaj komentarz
all thruall thru14:17, 29.03.2019
0 0
Boli ojca, że syna tura ujeżdża - i to stąd cała żółć 73,5 letniego lemanowca
Jesteś w ukrytej kamJesteś w ukrytej kam20:29, 04.04.2019
0 0
Słynne taśmy PSL w porównaniu z taśmami z ulicy Wawelskiej są niczym. Bo perfidia ludzi, którzy stoją za tymi nagraniami, nie zna żadnych etycznych granic.
Redakcja Tygodnika Nowego opublikowała pierwsze nagrania z domowej kinematografii Krystyny i Janusza Lemanowiczów. Akurat na tym filmie odwiedza ich Marian Janowiak, główny świadek oskarżenia w procesie Henryka Stokłosy.
Ale zanim w mieszkaniu przy ulicy Wawelskiej pojawi się Janowiak, gospodarze czynią ostatnie ?przygotowania? do wizyty. Postać w kraciastej koszuli instaluje kamerę w otworze skoroszytu, kierując ją w stronę, gdzie za chwilę zasiądzie gość. Krystyna Lemanowicz dla lepszego światła zasłania żaluzje, poprawia coś na stole, gdzie postawiła ciasto i owoce.
Kiedy przychodzi Marian Janowiak, gospodyni domu pyta z troską w głosie o zdrowie jego żony. A niedługo potem mówi tak: ?Panie Marianie, w czym ja mogłabym panu pomóc? Ja nie wiem, czemu mi Pan tak leży na sercu? Już trzeci raz się spotykamy, tak przypuszczam, że ma Pan do mnie zaufanie?.
Jak nazwać ludzi, którzy zapraszają do siebie człowieka, mówią mu o zaufaniu, a jednocześnie częstują go kawą, ciastem i ukrytą kamerą? Te nagrania są porażające nie tylko przez swoją treść, ale jeszcze bardziej przez to, że obnażają totalną perfidię i zakłamanie ludzi, którzy mienią się działaczami Ruchu Przeciw Bezradności Społecznej. W tym kontekście na kpinę zakrawa fakt odznaczenia Krystyny Lemanowicz Złotym Krzyżem za ?popularyzowanie idei państwa prawa?.
Okazuje się, że Lemanowiczowie nagrywali kogo się dało i gdzie się dało. Kiedy trzy lata temu poprosiłem dziennikarkę Faktów Pilskich, by przeprowadziła wywiad z Ireną Sienkiewicz o 5-leciu działalności Stowarzyszenia Ekologicznego Przyjaciół Ziemi Nadnoteckiej (czy robią coś poza walką ze Stokłosą), na rozmowę z Ireną Sienkiewicz przyszła jeszcze Krystyna Lemanowicz. Dzisiaj przypuszczam, że z panią Ireną i panią Krystyną przyszedł jeszcze pan Mikrofon.
Taśmy z domowego archiwum Lemanowiczów zaskoczą jeszcze nieprzyjemnie wiele osób, którzy mieli z ich twórcami styczność. Choćby starostę Mantaja, który ? w dobrej wierze ? zgłosił Stowarzyszenie Ekologiczne Przyjaciół Ziemi Nadnoteckiej do nagrody ,,Pro Publico Bono?.
*
Tak się składa, że po Henryku Stokłosie jestem najbardziej znienawidzonym człowiekiem przez Janusza Lemanowicza. Po pierwsze dlatego, że w materiale o tym, jak szukano haków na Stokłosę pozwoliłem na to, by redakcyjny grafik przedstawił na stronie tytułowej gazety kolaż w postaci Krystyny Lemanowicz bujającej na haku. Po drugie ? że obśmiałem internetowego trola Lemanowicza, który zawzięcie dyskutował sam ze sobą pod trzynastoma nickami.
Od tamtego czasu minęło już ze sześć lat, ale Lemanowicz darować mi tego nie może. Swoją drogą zastanawiam się, jaki to feler w konstrukcji psychicznej powoduje, że ktoś przechowuje przez lata tysiące maili, wpisów, komentarzy? Jaki defekt umysłu sprawia, że ktoś znajduje satysfakcję w opluwaniu wszystkich, którzy myślą choć trochę inaczej? Zastanawiam się, ile trzeba mieć w sobie podłości, by obrażać ludzi najbardziej parszywym z parszywych języków?
W takich sytuacjach prawdziwy facet powinien dać drugiemu facetowi w mordę ? i tak sprawę zakończyć. Tylko że ten drugi też musi być facetem, a nie klawiaturowym onanistą, któremu wynalazca Internetu niechcący zapewnił sposób na ISTNIENIE.
Już wiem, iż tego, że czym innym jest najostrzejsza nawet polemika, a czym innym nikczemność polegająca na obrażaniu innych ludzi, Janusz Lemanowicz nie zrozumie nigdy. Bo zasadnicza różnica między nami polega na tym, że ja nie jestem człowiekiem o mentalności intelektualnego kurdupla, który ponad wszystko pielęgnuje w sobie uczucie nienawiści i ustawicznie się nim żywi.
Może więc sobie Janusz Lemanowicz jeszcze tysiąckrotnie kopiować stare posty, może czepiać się przecinka, kropki (bo taka już jego metoda: odwrócić kota ogonem, tylko nie tykać meritum sprawy, jeśli to tykanie jest dla niego niewygodne), może dalej plugawić internetowe fora ? to i tak już nic mu ? ani jego żonie ? nie pomoże. Bo z ludźmi parającymi się potajemnym nagrywaniem swoich rozmówców nikt już poważnie rozmawiać nie będzie.
W ten sposób Krystyna i Janusz Lemanowiczowie polegli od broni, którą sami stworzyli.
Niech im te taśmy ciężkimi będą!
Mariusz SzalbierzPrzeczytaj komentarz
LMLM20:57, 04.04.2019
1 0
Może więc sobie Janusz Lemanowicz jeszcze tysiąckrotnie kopiować stare posty, może czepiać się przecinka, kropki (bo taka już jego metoda: odwrócić kota ogonem, tylko nie tykać meritum sprawy, jeśli to tykanie jest dla niego niewygodne), może dalej plugawić internetowe fora - to i tak już nic mu - ani jego żonie - nie pomoże. Bo z ludźmi parającymi się potajemnym nagrywaniem swoich rozmówców nikt już poważnie rozmawiać nie będzie.
Oczywiście, Janusz Lemanowicz nie oczekuje od Mariusza Józefa Szalbierza imprimatur dla swoich kopiowań. Janusz Lemanowicz nie dziwi się nawet, że absolwent Akademii Bydgoskiej magister politologii o specjalności dziennikarstwo, od początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku dziennikarz prasy pilskiej 1993-1994 Panorama Pilska, w latach 1995-2008 w zespole redakcyjnym Tygodnika Nowego, gdzie od listopada 2004 do września 2007 roku był redaktorem naczelnym Tygodnika Nowego i Radia "100" w Pile, laureat kilkunastu regionalnych i ogólnopolskich nagród dziennikarskich, od października 2007 do lipca 2008 redaktor naczelny Pilskiego Portalu Informacyjnego "Ziemia Pilska", 2008-2009 redaktor naczelny ogólnopolskiego magazynu motoryzacyjnego "Strefa Jazdy", od 2009 roku redaktor naczelny - od 2010 także wydawca - Dziennika Internetowego Powiatu Pilskiego FAKTYPILSKIE.PL i drukowanego miesięcznika, który ukazuje się pod tym samym tytułem od 12 października 2009 roku, publicysta muzyczny z dziedziny polskiego bluesa, współpracownik kwartalnika Twój Blues i Monitora Wielkopolskiego, w latach 1987-1988 opublikował własnym sumptem cykl zeszytów "Blues po polsku", poświęconych Tadeuszowi Nalepie, Ireneuszowi Dudkowi, Martynie Jakubowicz, zespołom Kasa Chorych, Dżem, Grupa Bluesowa Gramine. Współautor encyklopedii Blues w Polsce (1997 - Nagroda im. Majki Jurkowskiej Programu III PR) i książki Chory na bluesa (2002). Sprawował pieczę redaktorską nad pierwszą (2008), drugą (2009) i trzecią (2011) częścią w sumie 15-płytowej Antologii Polskiego Bluesa. Pod jego redakcją ukazały się też płyty Fire Band "Rhythm'n blues & Live" (2011) oraz promocyjna "Blues Made In Poland" (2009). Przez wiele lat członek Rady Artystycznej festiwalu Rawa Blues w Katowicach, i innych zupełnie nieważnych rzeczy, lekceważy kropkę i przecinek. Mimowolna obserwacja wątpliwych sukcesów Szalbierza w dziennikarstwie uprawnia do postawienia tezy, że cała jego robota jest jednym wielkim lekceważeniem zasad. Robota na kolanach do góry duupą, to główny cel istnienia tego złomu cywilizacji. Szalbierz zagadnięty publicznie dlaczego na łamach Tygodnika Nowego zamieścił sfałszowany wizerunek pewnej osoby, zlekceważył tę uwagę i zgonił swoje nieróbstwo na grafika redakcyjnego, chociaż całość wystąpienia swojego podpisał on. Szalbierz wykazał przy tym głębokie niezrozumienie nikczemności swojego wybryku. Bo jak to, żeby się Lemanowicz czepiał, że Szalbierz coś sfałszował.Przeczytaj komentarz
sammertajmsammertajm21:08, 04.04.2019
1 0
Blues to towarzyszka życia narkomanów, pijaków, ochlapusów, gumisiów, alkoholików zaćmionych flaszkami.
LMLM22:16, 04.04.2019
0 0
"Taśmy z domowego archiwum Lemanowiczów zaskoczą jeszcze nieprzyjemnie wiele osób, którzy mieli z ich twórcami styczność. Choćby starostę Mantaja, który - w dobrej wierze - zgłosił Stowarzyszenie Ekologiczne Przyjaciół Ziemi Nadnoteckiej do nagrody "Pro Publico Bono". ".
W tym krótkim urywku wypracowania Szalbierza jest continuum niewiedzy, fałszu, przekłamań i zwyczajnej chamskiej złej woli.
Przede wszystkim Szalbierz mimo woli potwierdza autopsyjną znajomość zawartości "domowego archiwum Lemanowiczów" a więc wiedzę wynikającą z naocznego stwierdzenia, własnej obserwacji. Ergo Szalbierz był w domu Lemanowiczów, oczywiście, kiedy ich nie było, bo Szalbierz nigdy by nie uzyskał audiencji u Jego Excelencji Pana Janusza. Błąd w odmianie zaimka przymiotnego "który" i błędne peregrynacje po rodzajach "...osób, którzy mieli..." świadczy o wagarowaniu na zajęciach z fleksji i składni na wydziale zaocznym politologii o skrzywieniu dziennikarskim. Nikt nie nagrywał Mantaja, bo Mantaj jest nieatrakcyjny w stopniu wystarczającym do wywołania dyskomfortu estetycznego. Nagrana została rozmowa w starostwie, co dziennikarz z jaką taką znajomością zasobu zasad swojego fachu powinien zróżnicować w tak zwanych krótkich abcugach. To nagranie było sporządzone dla dokumentacji, że spotkanie ze starostą w ogóle się odbyło. Nie było przeznaczone do publikacji. Kamil Ceranowski wykradł to i wiele innej dokumentacji z siedziby sekretarza Zarządu SEPZN. Przekazał te rzeczy dla Marka Barabasza - redaktora naczelnego Tygodnika Nowego. Starosta nie miał kompetencji do zgłaszania Stowarzyszenia, bo Stowarzyszenie samo dokonywało zgłoszenia. Rolą starosty było tylko potwierdzenie istnienia i działalności takiego Stowarzyszenia na podstawie dokumentów Starostwa. Starosta, zgodnie z prawem o stowarzyszeniach, ma prawo do kontroli pewnych aspektów formalnych związanych ze stowarzyszeniami zarejestrowanymi w sądzie. Niestety, jak wynika z opublikowanego w Internecie przez stronę urzędową nagrania przebiegu spotkania, starosta wzdragał się przed wydaniem pisma do Kapituły Polsko - Amerykańskiej Fundacji Wolności. Przyczyną był przestrach starosty po wcześniejszej wizycie Stokłosy i zupełnie nieuprawnionego żądania tego ówczesnego senatora z odzysku aby starosta takiego pisma nie wysyłał. Starosta utrzymywał, po nakręceniu go przez Stokłosę, że wysłanie pisma potwierdzającego fakt istnienia i działania Stowarzyszenia będzie odczytane przez Stokłosę jako polityczny atak na niego wobec tego, że na jesieni 2011 będą wybory parlamentarne a on zamierza kandydować. Szalbierz w swoim zapale poszukiwania prawdy inaczej nie wie nic o procedurze obowiązującej w Polsko - Amerykańskiej Fundacji Wolności, bo po co bawić się w szczegóły, kropki i przecinki. Szalbierz nie wie, że starosta nie ma kompetencji do ustalania dla Fundacji, kto ma otrzymać nagrodę. Szalbierz nie wie, że chodzi o konkurs "Pro Publico Bono" a nie o nagrodę. Szalbierz nie wie ale pisze, bo jak się zarabia leżąc do góry duupą, to takie wyniki w robocie. Ale Stokłosie to pasuje i pozwala Szalbierzowi opublikować podły, kłamliwy tekst w swoim Tygodniku Nowym.
Ludzie, trzy linijki bzdur, głupot i fałszywego słowa a tyle trzeba tłumaczyć!Przeczytaj komentarz
wódko, pozwól żyćwódko, pozwól żyć22:21, 04.04.2019
2 1
Wydaje się, że takie efekty roboty dziennikarskiej mają przyczynę w niewysychającym ruczaju flaszek zaćmiewających pitych w pracy.
sprzątanie sprzątanie 00:33, 06.04.2019
0 0
Towarzystwo wymiękło i beczy
REKLAMA
ot i prawda całaot i prawda cała22:29, 06.04.2019
1 0
Jak syna pi..er..doli turek prosto w odtylca, to - wiadomo - ojcu wali na łeb masakrycznie. Ten JL to gromadzi od 15 lat wszystkie wpisy internetowe, kopiuje, powiela, wkleja. Ch.. wie po co. No i jest pośmiewiskiem - dziwne, że tego nie zauważa
NovellNovell08:52, 14.04.2019
2 1
Czeka mnie operacja zwężenia rozepchanej kiszki stolcowej. Trzymajcie kciuki!
ciśnie na czerepciśnie na czerep20:53, 14.04.2019
1 0
w 3 minuty 3 wpisy lemana - *%#)!& sam z sobą dyskutuje, co za psychol hehehehe
podopieczpodopiecz21:30, 14.04.2019
1 0
Krycha jeszcze zdycha? A brała po 20 zł
LMLM11:44, 20.04.2019
0 0
Anna Aleksandra Stokłosa primo voto Cyganek de domo Góźdź według zasobu archiwalnego IPN tw "Aleksandra", jako właścicielka Radia 100 wysłała szpiegowską grupę podsłuchowo - nagrywającą do miejscowości Próchnowo w Zachodniopomorskiem. Współpracowała w tym dziele ściśle z Mariuszem Szalbierzem, redaktorem Naczelnym Tygodnika Nowego - tuby propagandowej i ośrodka terroru medialnego holdingu należącego do Wielkiego Smrodatora. Grupa ta miała w tym momencie za zadanie podsłuchanie i nagranie rozmowy trzech osób prywatnych, które zamierzały wymienić poglądy o obyczajach panujących na zapadłej wsi, gdzie o życiu, kalectwie decydował Król Flaków. Ta operacja szpiegowska z lipca 2005 roku była modelowym posunięciem, wzorem dla późniejszych operacji logistycznych inwigilacji obywateli Rzeczypospolitej przez innych wykonawców podłej roboty podsłuchu, inwigilacji, fałszu, obmowy, złodziejstwa, paserstwa. Świetnym przykładem wykonawcy rozkazów płynących jak smrody miejsca emisji fetorów, smrodów i odorów jest następny żołnierz złej sprawy Kamil Ceranowski ze Złotowa - redaktor naczelny Media Vectra expressTV Piła i jego kumpel ze Złotowa Cyranek, czy coś w tym rodzaju, który podsłu***ąc w Tucznie opowiadał bzdury o Persji i zarzygał kibel po przedawkowaniu piwa. Do tego zbiorów należy z pewnością hiena dziennikarska 2013 Przemysław Zdunek, który w tym rozdaniu jest fałszerzem redukującym przez wyrugowanie z listy odznaczonych, osób nielubianych przez Króla Flaków. Wybryk nagrywaczy i podglądaczy z lipca i sierpnia 2013 roku na kąpielisku Plaża Ty i Ja w Tucznie miał na celu skopanie moralne staruszków i uruchomienie akcji urzędu skarbowego, jakoby nie wydawano paragonów za lody i piwo. Tam zapisali się szczególnie podłymi zgłoskami agentów szpiegomanii: Mariusz Szalbierz, Jerzy Utkin, Krzysztof Figiel, Cyranek i grupa nieznanych operatorów kamer i mikrofonów. Dlatego zasłużyli aby znaleźć się w tym miejscu.Przeczytaj komentarz
Twój NickTwój Nick20:43, 20.04.2019
0 0
ROZMOWA
CZŁONKÓW STOWARZYSZENIA EKOLOGICZNEGO PRZYJACIÓŁ ZIEMI NADNOTECKIEJ: IRENY SIENKIEWICZ, KRYSTYNY LEMANOWICZ
RYSZARDA BIELI, MIROSŁAW MANTAJ - STAROSTA;
WOJCIECH SZUTKOWSKI - SEKRETARZ RADY -
Miejsce spotkania: STAROSTWO POWIATOWE W PILE 19.07.2011 r. godzina 9.00.
Mantaj: - No cóż. Przystępujemy do rzeczy. Właśnie. Wczoraj była mało sympatyczna wizyta, mało sympatyczna wizyta. Też dużą, może nie aż taką ilością, ilością dokumentów niż państwa ale też pokaźną, może nie taka jak? ale pokaźną ilością podpisów. Przede wszystkim z żądaniem ?Państwo nie znacie tych protestów?
Lemanowicz: - Nie, nie znamy.
Mówi pan Mantaj. Nie słychać go.
Mantaj: - Oczywiście my sprawdzimy jak to wygląda od strony prawnej. Natomiast co innego jest strona prawna co innego jest tutaj w tym momencie wola, że tak powiem. Dla mnie jest sprawa? Nawet gdyby takie możliwości od strony prawnej były, to nie ja jestem wnioskodawcą. Wnioskodawcą był mój poprzednik p. Tomasz Bugajski. W związku z czym trudno oczekiwać ode mnie żeby ja tutaj jakieś działania podjął. Jeżeli takie działania są możliwe i skuteczne. Bo ja mówię, że jeszcze tego żeśmy sprawdziliśmy. Od strony prawnej.
Szutkowski: - Nie ma takiej procedury. Nie ma.
Mantaj: - Achaa?
Biela: - Ale jest jakaś ciągłość. Poprzednik złożył wniosek, czy ten następny, to raczej przyjmuje się schedę. W zasadzie mówienie, że to poprzednik, to raczej byłoby trochę mało zręczne.
Mantaj: - Oczywiście, ale wie pan w tej sytuacji uważam, że jest to raczej zręczne. To jest zręczne. Jeżeli poprzednik składał wniosek, to trudno z formalnego punktu widzenia żebym ja kwestionował. Ja mógłbym ale to byłoby kwestionowanie mojego poprzednika. To byłoby nawet z takiego etycznego punktu widzenia byłoby to nie do końca w porządku wobec pana Bugajskiego. Czyli ja tutaj takich zamiarów z pewnością nie mam i, miał nie będę. Natomiast jest druga strona medalu, dotycząca tego wyróżnienia PPB.
Sienkiewicz: - To jeszcze nie jest wyróżnienie.
Mantaj: - No tak, zgłoszenie, zgłoszenie.
Sienkiewicz: - Tu chodzi o to, że spełnia warunki do uczestniczenia w takim konkursie. Natomiast Kapituła po przejrzeniu dokumentacji może powiedzieć, czy spełniamy i możemy. Albo odrzuca.
Lemanowicz: - To jeszcze nic pewnego.
Mantaj: - Pojawił się tutaj, pojawiła się nowa okoliczność. To jest właśnie ten protest i ta gruba teczka, która w tym momencie? No, myśmy się z taką sytuacja nigdy. To znaczy ja to w ogóle. Ale Wojtek, pracujesz tu wiele lat w urzędzie, zajmujesz się odznaczeniami, wyróżnieniami?
Biela: - Sytuacja jest bardzo wyjątkowa.
Mantaj: - Sytuacja jest wyjątkowa ze względu na to, na to, że jest opór materii. Opór ze strony pana senatora Stokłosy i jego ludzi, z którymi on tu był wczoraj, poparte no, 1750 podpisami.
Lemanowicz: - Stokłosa był tu osobiście? Mantaj: - Tak osobiście. Z trzema panami. I w tej sytuacji, no, w obliczu wyborów, które się zbliżają. Bo pan senator wręcz sugerował, że to jest rozgrywka polityczna, że rozgrywka polityczna, że wcześniejsze te odznaczenia, które. Bo, tak się jakoś złożyło, że panie miały przez prezydenta bodajże przyznane te odznaczenia 4 lutego 2011, a wybory były 6 lutego. Już zasugerowano nam, że to jest tutaj sprawa polityczna, że tu Platforma i tak dalej, i tak dalej nie. Więc, no w tej sytuacji, w obliczu tych zbliżających się wyborów, trudno mi sobie wyobrazić złożenie tego wniosku. Tym bardziej, że oni doskonale o tym wiedzą i wręcz powiedzieli o tym, że, że, no tak to nazwano, że panie się tym chwalą.
Irena Sienkiewicz: - Panie starosto, bo. Ja mam ten regulamin i wydaje mi się, że sprawą polityczna będzie jeśli pan tego wniosku nie uwzględni. Ze względu na to, że to są działania nasze, my zupełnie nie opowiadamy się ani za żadną partią ani przeciwko Stokłosie ani za. Bo dokumentacja, która mówi o tym wskazuje na to, że my spełniamy warunki jakie zawarte są w regulaminie. I tu jest napisane, mam nadzieję, że starosta zna, że starosta, zgłasza tyko tę organizację, która ma i siedzibę i działa na tym terenie. A oprócz tego w 15 kołach innych. Poza tym ocena działalności oparta jest o następujące kryteria. Ocena skuteczności realizacji podejmowanych zadań. Ja już panu pokazuję co myśmy dokonali i to jest faktem. I czy to będzie się panu Stokłosie podobać, są wyroki sądów, to są decyzje. One po prostu są i ich nikt nie zmieni. Dalej, ocena działań danej organizacji przez jej beneficjentów czy otoczenia, bezpośredniego otoczenia. Rekomendacje, które uzyskaliśmy, jest to rekomendacja pana wojewody Dziuby, senatora Mieczysława Augustyna, pana posła Kalemby, pani profesor Kośmider z którą myśmy blisko współpracowali. One mówią coś same za siebie. Ja nie wiem czy to można ważyć słowa pana Stokłosy i tamtych ludzi. Oni zarekomendowali. Czyli oni biorą za to odpowiedzialność, jak nam tu nam napisali. Dalej: Ocena charakteru dzieła społecznego i zakresu współpracy organizacji, realizującej dane dzieło ? nie wyraźnie ? z innymi podmiotami, organizacjami pozarządowymi, samorządami, organizacjami międzynarodowymi. Wszystko jest. Organizacje z którymi współpracujemy. Co żeśmy zrobili i odpowiedzi z instytucji państwowych. Mało tego nawet sprawa Parlamentu Europejskiego. Wszystko jest. Kserokopie zrobione z wszystkich dokumentów. Każdy konkurs PPB ma inny temat. Ten konkurs ma temat: ?Samorządność dla solidarności?. Uważamy, że spełniamy jako organizacja nie tylko w powiecie pilskim. Proszę nie słuchać pana Stokłosy, bo to jest powiat pilski. My mamy 15 kół w terenie. Ci ludzie przez cały czas pracują. Udział w tym konkursie jest to potwierdzenie jak gdyby tego, że rzeczywiście oni robią coś i dla demokracji i samorządności i solidarności szeroko pojętej. .
Biela: - Wsparcie dla władz. W pewnym sensie. Sienkiewicz: - My nie przystępując do tego konkursu, byśmy raz zawiedli naszych członków. A po drugie, jest materiał zgromadzony przez spory okres naszego wolnego czasu, ogromnym wysiłkiem, zaangażowaniem i za nasze pieniądze. Bo my nie jesteśmy finansowani, tak jak to sobie pan Stokłosa wypisuje. Za to wszystko, myśmy płacili z własnej kieszeni. Żeby to wszystko poszło. My działamy dla dobra społecznego i nie jesteśmy przez nikogo finansowani. To proszę mi powiedzieć, gdzie my nie spełniamy kryteriów.
Mantaj: - No właśnie. Bo jeżeli przeczytamy regulamin jest wszystko ładnie i pięknie. I broń Boże, nigdy nie kwestionowałem i nie kwestionuję państwa dokonań i państwa pracy przez te minione lata. Natomiast macie państwo świadomość tego, że kto tam będzie czytał jakiś jeden tam zapisu jakiegoś paragrafu, regulaminu. Istotne jest to, że sprawa ma wydźwięk polityczny. Ma charakter polityczny. To jest atak na kandydata do senatu i przyszłego senatora. I tak dalej, i tak dalej. I tak to będzie, i tak to będzie postrzegane i tak to będzie przedstawiane. Biela: - Można by było powiedzieć, że termin zbiegł się z wyborami. Sienkiewicz: - Ale jesteśmy zawsze przed wyborami. Nawet jeżeli będziemy po następnych to będziemy przed kolejnymi. Panie starosto. Uważamy, że polityki tu nie powinniśmy w ogóle angażować. Mnie nie interesuje. Ja nigdy się nie bawiłam w politykę, nigdy nie byłam częścią partii. Jak popieram to tych, do których mam zaufanie, a nie dlatego, że ktoś jest z takiej czy innej opcji politycznej. I tu w tej chwili próbuje się robić tak jak Stokłosa ? Na miły Bóg czy my jesteśmy tutaj 2004 roku, że wszyscy będą na kolanach przed Stokłosą, bo on tak chce, bo on przyśle ludzi. Mantaj: - Tu nie o to chodzi o to, że Stokłosa, że ludzi przyśle itd. Natomiast chodzi o to, że zrobi się z tego aferę polityczną. No, tak to będzie. No, chyba potwierdzisz ? zwrócił się do sekretarza - że wczoraj to on nam wyraźnie sugerował. Biela: - Ten artykuł, który był w prasie, to w zasadzie brak reakcji władz, powoduje, że otrzymanie takiego odznaczenia, czy takich odznaczeń są bez wartości. Kogoś się podejrzewa wręcz po przeczytaniu tego artykułu o korupcję, że współdziała, że działa przeciwko. I brak reakcji władz jest, wydaje się trochę dziwne. Można zasugerować, pani Sienkiewicz może osobiście skierować sprawę do sądu. Ale uważaliśmy, że w tej sytuacji, kiedy sama tego medalu nie przyznała. A, szkalujący artykuł jest, bym powiedział, nie przebiera w środkach.
Szutkowski: - Tutaj mówiliśmy, że odznaczenia państwowe, to jest, tu nie ma jakichś tam proceduralnych i nie dyskutuje się nad tym. Oczywiście ta strona, która tutaj ma swój organ prasowy, może przesłać. Biela: - Właśnie. Szutkowski: Macie tego przykład. Biela: - Mamy dowody inne raczej. Szutkowski: Natomiast, tak naprawdę, wnioskodawcą starosta jest. Ale raczej tym zgłaszającym. Natomiast wnioskodawcą był wojewoda. My oczekiwaliśmy, że ci państwo idąc do wojewody, wojewoda wprost powie, krótko, że to jest jego, po prostu kompetencja i on z tego, z tej kompetencji skorzystał. I nie ma tu żadnej dyskusji, na temat tego, czy to jest słuszne, czy nie słuszne. Lemanowicz: - Tak, ale ich akurat nie wojewoda przyjął. Tylko wicewojewoda. Mantaj: - Bo wojewoda jest akurat na urlopie. Biela: - Ale to działanie plus wczorajsza wizyta, to w zasadzie można połączyć, to w zasadzie można powiedzieć, to łączy, w jedno . .Szutkowski: - Nie my w tej chwili najprawdopodobniej te wszystkie teraz organy łącznie z kancelarią prezydenta, zwrócą się tutaj do? Pewnie do nas dojdzie, o wyjaśnienia tej sprawy. I my wszyscy będziemy w bardzo niekomfortowej sytuacji. Nie mówię o państwu, bo tutaj to już .. Sienkiewicz: - Panie starosto, czy ci wszyscy ludzie, którzy udzielili nam rekomendacji, działają politycznie czy nie? Proszę przeczytać rekomendacje. Tu są różne opcje. Pani profesor jest nie zaangażowana. Pan poseł Kalemba z innej opcji politycznej, pan senator Augustyn, pan Tadeusz Dziuba. Czy słowa tych ludzi mają niewiele wartości wobec tego co mówi senator Stokłosa? Mantaj: - Senator Stokłosa niczego nie obiecuje. Lemanowicz: - Ale, o co jemu chodzi? Mantaj: - Nie o kłopoty tu chodzi. Tylko chodzi o to, że z tej sprawy zrobi się sprawę polityczną. Czego ja nie chcę. Ja nie chcę żeby zrobiono z tego sprawę polityczną. Biela: - W jaki sposób mogłaby ona przybrać sprawę polityczną? Mantaj: - W bardzo prosty sposób. Wystarczy odpowiednio to nagłośnić, odpowiednio to przekazać w środowisku i, i sprawa stanie się polityczna. Sienkiewicz: - Myślę, że Kapituła Konkursu PPB w której są znane osobowości, potrafi zająć stanowisko w tej sprawie. Jeżeli by doszło do czegoś takiego. To myślę, że my się zwrócimy do Kapituły i tę sprawę przedstawimy. Lemanowicz: - Oczywiście. Pojedziemy osobiście z tymi dokumentami. Sienkiewicz: - Panie starosto. My jesteśmy bardzo zdeterminowani. My czujemy się odpowiedzialne. Na nas spoczywa ten ciężar jako na zarządzie. Zobowiązaliśmy się do tego, przygotowaliśmy to starannie. Nasi członkowie nam zaufali. I my się z tego obowiązku wywiązaliśmy. Zrobiliśmy wszystko co można było zrobić. I w tej chwili mówi nam się nie, bo są jakieś względy polityczne. Ja mówię: my nie możemy płacić, że tak powiem frycowego, dlatego, że ktoś ma taki, czy inny pogląd. My wykonaliśmy szereg działań. I zaraz panu pokażę. Proszę sobie policzyć, ile tu jest aktów. Lemanowicz: - Nawet na dokładkę, dołączyliśmy płyty z nagraniami, w których wypowiadają właśnie politycznie i pracownicy i sesja Gminy Kaczory, radni Gminy Kaczory. Tu jest obraz naszego działania na tle ich niechęci. Biela: - Zresztą, trudno tej niechęci się nie spodziewać. Pan Stokłosa czuje się osobiście zagrożony. Doznał wielu nieprzyjemnych sytuacji i nadal doznaje w sądzie, w wyniku aktywności stowarzyszenia. Lemanowicz: - My nie jesteśmy oskarżone, my nie siedzimy na ławie oskarżonych. Biela: - I, w zasadzie można powiedzieć tak. Czytałem taką ładną książkę o krzywdzie. No jeżeli krzywdzi, podejmując takie a nie inne działania, nie zawsze zgodne z prawem. Jeżeli chodzi o ochronę środowiska? Sienkiewicz: - Proszę bardzo. Oprócz tego, dzięki nam powstał audyt, audyt. Proszę policzyć ile tu jest postanowień, z czyich odwołań i zażaleń, i wyroki. Lemanowicz: - Jakie są wyroki sądów. Jak my wpływamy na środowisko. Sienkiewicz: - Przecież się pod nimi podpisali ludzie, którzy potwierdzili, że pracowaliśmy w słusznej sprawie. Tym samym potwierdzili prawdę. Proszę zobaczyć ile tu jest. 54 wygrane sprawy. Lemanowicz: - Na taką małą organizację. Sienkiewicz: - Tu jest też Parlament Europejski. W odpowiedzi na korespondencję. Tu są wyroki sadów. Proszę to przeczytać. W takim razie, czy wyroki sądów i postanowienia organów wykonawczych, nie mają mocy?- dlatego, że ktoś powie, że to jest sprawa polityczna. Przecież to jest, to jest, to jest, ja nie wiem, upadek demokracji w naszym kraju! ?
Lemanowicz: - To jest terroryzm. Sienkiewicz: - Panie starosto. Lemanowicz: - To jest terroryzm. Mantaj: - Dobrze, ale to jest 1760, ileś podpisów, które... Biela: - Gdyby ważyć podpisy, to takich można by zebrać i 2 tysiące i więcej. Nikt się nie będzie licytował. Sienkiewicz: - My możemy iść na ulicę i przyniesiemy panu o wiele więcej. Lemanowicz: - 10 tysięcy. Sienkiewicz: - Tylko chodzi o to, że to jest termin. Termin upływa dosłownie jutro. Panie starosto, my nie zmarnujemy tego. Naprawdę. Ja pana rozumiem, że pan jest w trudnej sytuacji. Ale proszę zrozumieć i nas. Stokłosa przysyłał mi ludzi pod dom. Stokłosa wypisywał mi pogróżki, że mam uważać, że coś się stanie. Gdybym siedziała tak jak inni, to by się nic nie zmieniło. Nadal byłby taki smród, że nikt nie mógłby okien otworzyć. Dzięki takim ludziom jak pani Krysia, jak wielu naszych członków jest inaczej. Zmieniło się, że odór nie stawia się pod nosem ludzi, że trzeba uwzględniać prawo dla tych, a nie tylko tych co mają pieniędzy. Powiadomimy o czymś takim Federację Rozwoju Demokracji Lokalnej. Bo wtedy kiedy było zebranie powiedziano nam. Pan profesor Regulski, że tu jest republika bananowa. Widzę, że wracamy do tego samego. Lemanowicz: - Wracamy do tego samego. Mantaj: - Z punktu widzenia Warszawy można sobie różne rzeczy opowiadać. Natomiast, natomiast tutaj, ja jestem o tym przekonany, jaki wydźwięk przyjmie ta sytuacja.
Lemanowicz: - Ale, panie starosto. Czego się pan boi? Czego? Przyjdą? Sienkiewicz: - Obawia? Mantaj: - Ja, ja, ja wiem, ja znam regulamin. Sienkiewicz: - Bo my się na pewno odwołamy do Kapituły. Wtedy napiszemy również to. Poprosimy pana o pisemne uzasadnienie odmowy. Wyślemy to. Mimo, że spełniliśmy kryteria, zostało to odrzucone i w związku z tym poprosimy Kapitułę o podjęcie działań. Mantaj: - Dobrze! Macie państwo prawo. My, mamy po raz pierwszy w historii tego starostwa taką sytuację, że mamy oficjalnie złożony protest. Po raz pierwszy. Protest w stosunku do osób, które maja być rekomendowane do jakiegoś wyróżnienia, nagrody, odznaczenia i tak dalej. Wcześniej takiej sytuacji nigdy nie było. W związku z tym można było rozważyć, czy tak postąpić, czy tak postąpić. Tutaj mamy sytuację, no, powiedziałbym patową. Jeszcze w obliczu wyborów i,i,i, możliwości wykorzystania tego jako rozgrywkę polityczną. Tak to będzie przedstawione. Jestem przekonany na, nie na 100%, a, na 101%, że tak będzie. Lemanowicz: - A czym to argumentują? Mantaj: - Czym argumentują? Lemanowicz: - Dlaczego? Co, myśmy skłamali, nie zrobiliśmy czegoś. Finansowane jesteśmy przez kogoś? Mantaj: - Państwo znacie te wszystkie argumenty, itd., które są podnoszone. Biela: - Treść artykułów. One zawierają wszystkie lakoniczne uwagi, choć nikt tu nie popiera dowodami. A donosy są niby tu. Sienkiewicz: - Panie starosto, ja tak z czystej, babskiej ciekawości, z sympatii dla pana, bo współpracowaliśmy a współpraca się bardzo dobrze układała, przynajmniej do tej pory. Eee, kiedy pan był radnym. A nie obawia się pan, że jak ulegnie pan Stokłosie, będzie musiał pan ulegać następnym razem. Mantaj: - Nie. Sienkiewicz: -Że będą dyktować panu, bo przyniosą następne podpisy. 1700 czy 2, 500 podpisów, i z Koziegłów i gdzie indziej. Bo ja byłam świadkiem kiedy pod Sarbię przyjechało, przywieziono pracowników z Kozigłów ze Śmiłowa żeby wymusili na ludziach zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. Tylko, że tam wójt gminy i ludzie powiedział: - nie. Mantaj: - Ja mam tego świadomość, że może się pojawić jakieś zaostrzenie. Trudnej w tym momencie do ocenienia. Tak jak powiedziałem. Być może 1700 podpisów protestujących, bo to jest towarzystwo ekoterrorystów. Jeżeli ja podpiszę ten wniosek ekoterrorystów, i tak dalej i tak dalej. Znacie to państwo te wszystkie argumenty, które są wobec was przytaczane, na iluś tam stronach. Sienkiewicz: - To pan powinien powiadomić organa ścigania, że na pana terenie jest organizacja terrorystyczna. Nie można do tego dopuścić. Myśmy powinni naraz, służby specjalne, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Jak jest możliwe żeby taka organizacja przestępcza działała. Taka jasną, że wszyscy widzą i władza nie robi nic? To z drugiej strony ma pan taki obraz. Mantaj: - Tak. Ja rozumiem. Ja, będąc w państwa sytuacji, to bym był w komfortowej sytuacji. Wiadomo. Czy .. Czy w sytuacji Stokłosy, on też jest w komfortowej sytuacji. Ja niestety nie jestem. Sienkiewicz: - Ja wiem, że pan musi podjąć, podejmie trudną decyzję, jaka by ona nie była. I ta decyzja nie będzie dobra. Dla pana nie będzie dobra. To pan poniesie konsekwencje pewnie. Dlatego, że my?To będzie tak, że my zabierzemy teczki i pójdziemy. Nie. Za rok czy za dwa, czy za pięć. Nie. Bo, będziemy mieć świadomość, ale też będziemy mieć.. ( nie zrozumiałe). Tak już się nauczyliśmy, że wymienialiśmy się poglądami, jak dostawaliśmy wyroki z sądów, jakiekolwiek uzasadnienia. Jak panie prosiły: - Macie coś tam coś nowego? Proszę bardzo. Współpraca układała się bardzo dobrze. Ja to wielokrotnie powtarzałam. To w tej chwili widzę, że niestety, to samo się zaczyna, że pan na Śmiłowie zaczyna dyktować o wszystkich sprawach. A wydawałoby się, że. Już miałam nadzieję, już miałam nadzieję, że, że, że kompetencja i odpowiedzialność urzędników naszych, naszych włodarzy, to nie jest pojęcie jakieś takie abstrakcyjne. Mantaj: - No właśnie. To, to, to, to. Niech to będzie tak, że jest banda tchórzy. Mogę to też i tak przyjąć. Sienkiewicz: - Gotów jest pan do tego? Mantaj: - Tak! Sienkiewicz: - To proszę. To my poczekamy tu. Proszę dać. Bo mamy termin jutro. To musi iść. My to iść, my to wyślemy na własny koszt z odpowiednią opinią. No i przykro mi.
Mantaj: - No, mnie również jest przykro. Mnie również jest przykro. Ale nie chcę żeby sprawa była wykorzystana politycznie. No, jak to powiedziałem. Sienkiewicz: - Już będzie wykorzystana. Lemanowicz: - Już teraz robimy swoje. Naprawdę będzie bardzo nieciekawie. To już zapewniam. Sienkiewicz: - Już będzie wykorzystana politycznie. Być może, wie pan. Nie chcę być złym prorokiem, ale? Za tą pana decyzją dzisiaj, być może wasza partia, na tym terenie dużo więcej straci, niż zyska. Ale mówię. Mnie polityka nie interesuje. Ja głosowałam na ludzi, którzy mogą w tym kraju coś zrobić. ( nie zrozumiały zapis). I koniec. Świadoma tego. Natomiast, w tej chwili, to jest, niezwykle polityczna! Mantaj: - Tak i nie. Najlepiej jest. Najlepiej jest w ten sposób przedstawiać, że to jest decyzja polityczna. A przecież mówiłyście panie przed chwila całkiem co innego, że to... Lemanowicz: - To pan mówił o decyzji politycznej. Pana. Nasza nie. Sienkiewicz: - Myśmy przyszli i nie mówiliśmy nic o decyzji politycznej. Powiedzieliśmy, że nasze stowarzyszenie jest apolityczne. Tu są dokonania nasze. Mantaj: - Stokłosa też mówi, że jest apolityczny! Sienkiewicz: - Dlatego on jest senatorem. Mantaj: - No właśnie. Sienkiewicz: - Dlatego on jest senatorem. Jest senatorem. Mantaj: - No. On dokładnie mówi to samo. Szutkowski: - Wczoraj się panu staroście przedstawił jako rencista, emeryt. Natomiast jego pracowników, kilka tysięcy ludzi, pyta jego o to: - Dlaczego panie otrzymały odznaczenie? A on był u wojewody i nie uzyskał odpowiedzi i przyjechał do starosty. Bo, rzekomo to starosta podpisał wniosek i spodziewał się, że tutaj dostanie jakąś odpowiedz.
Biela: - Biedny, sponiewierany. Szutkowski: - To, mówię. Kwestia odznaczeń, bo ja trochę przy tym pracuję, to są indywidualne decyzje i takie, nawet one są zastrzeżone. To, co. Ten, który wnosi, to jest to po prostu zastrzeżenie w treści i tego się nie ujawnia. Chyba, że by wyszło, jakieś tam, mówię, że państwo jesteście osobami, gdzie wyjdzie jakieś wyroki i tak dalej, i dojdzie to do pana prezydenta. I wtedy może być taka sytuacja. Ale same panie wiecie, że tak nie jest. Natomiast tutej też się spodziewamy tego, że w tej sprawie, nie merytoryczne sprawy, bo tu merytoryka to to, co tu widzimy. Przelecimy i każdy wasz dzień, każda godzina i tego nie da się nawet policzyć. ( wskazał palcem na dokumenty Stokłosy). Tylko, pójdą paszkwile. Paszkwile takie oczerniające i członków indywidualnie o których tutaj mowa.
Lemanowicz: - Już mamy. Było tego tyle? Sienkiewicz: - Ja nie wiem, czy jeszcze coś można o nas Szutkowski: - I teraz, no mówię. Kapituła. Czy Kapituła wejdzie w to? Też się zastanawiamy. Pójdzie następne pismo i będzie podważać to, co starosta cokolwiek napisze. Cokolwiek. Sienkiewicz: - Ale, to będzie musiała Kapituła rozstrzygnąć. Biela: - Mając taki organ prasowy. Byłem bardzo zdziwiony ostatnim wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu w związku z panią Łazińską, która przeciwstawiła się panu Pilchowi. Udzieliła wywiadu w prasie i ukazał się artykuł. I wydawać by się mogło, że zgodnie z przepisami za artykuły odpowiada redaktor naczelny gazety. Artykuł nie był autoryzowany, a mimo to, sąd uznał, że ona udzieliła nieprawdziwych informacji. Byliśmy bardzo zdumieni takim wyrokiem. I wygląda na to, że każdy informujący, jeżeli dowiemy się, że kto rozgłasza nieprawdziwe informacje może odpowiedzieć za to, co się ukazuje w prasie. Gdzieś taki wyrok Sądu Najwyższego zapadł. Była to sprawa Gudzowatego, być może dlatego taki fajny wyrok był. A w tej sprawie, patrząc na ten artykuł, można by dojść, mając na względzie ten wyrok, można by było dużo zrobić, za to, co tam jest napisane. Należało trochę poczekać, bo wydawałoby się, że ten artykuł podważa wiarygodność osób, które przyznały to odznaczenie. To tak dziwnie, żeby tak szkodzić osoby, które?
Szutkowski: - Stokłosa zapowiedział, że pójdzie i będzie chciał wiedzieć o tym wszystko. Oczywiście, przepisy prawa określone możliwości dają. Ale się też zastanawiamy. Prawnik ma też ocenić to, na ile ktoś może tu ingerować.
Mówimy o odznaczeniach. My z tego oświadczenia wiemy, że to jest sytuacja nietypowa. I, nie miała do tej pory miejsca.
Biela: - Okazuje się, że prawdą jest, że najlepszym adwokatem to pieniądze. Jakby nie było. To jest nie od dzisiaj i, tak zawsze będzie. No, niemniej jakieś tam działania, próby przeciwstawienia się czemuś takiemu, warto było podjąć. Bo przecież dzisiaj akurat p. Sienkiewicz, jutro może być zupełnie kto inny. To nie ma znaczenia. Mając taki organ, mając tysiące ludzi, którzy mogą mu w dowolnym momencie podpisać listy. To można wszystko.
Lemanowicz: - Oczywiście. Chciałam powiedzieć. Wczoraj byłam na grillu. Były dwie osoby z zakładu pana Stokłosy. I, zmuszali ich do podpisywania czegoś. Czego, oni nie wiedzieli. Jaki jest nagłówek i czego dotyczy. Tak były zbierane podpisy. Ludzie nie mają zielonego pojęcia. Mantaj: - Trudno się spodziewać żeby było inaczej. Sienkiewicz: - Panie starosto, ja ciągle zmierzam w cholere do tego. Przepraszam. Bo, to jest plon co najmniej trzymiesięcznej pracy. Naszego wolnego czasu, za nasze pieniądze. Nie w mojej prywatnej sprawie. Materiał, tutaj tych, mówimy o tym co tu było. Dotyczy wszystkich innych, naszych kół. Eee, rozmawiałam z panem sekretarzem, rozmawiałam z panem Martenką. Prosiłam żeby z panem porozmawiali. Czy, czy, czy nie będzie pan miał obiekcji napisania polecenia nas do Kapituły i przesłania tych dokumentów. Dostałam w odpowiedzi, że nie widzi pan obiekcji. Dostałam też jedno pismo, które dotyczyło Szydłowa, gdzie było tam pismo starostwa, że przyrzeczenie ustne tak samo zobowiązuje. To wszystko tak zaczyna się, wie pan, w zależności, komu się to daje to słowo, komu się przyrzeka. No, ja po prostu wychodzę od pana z jednym przeświadczeniem. Na pewno nie schowamy tego ad akta i, nie będę tego przed śmiercią oglądała. Mam nadzieję, że dożyje jeszcze sytuacji, że będę żyć w normalnym kraju, a nie przez grupę ludzi. A, nie, że wy wam pokażemy. Gdzie się przyjeżdża do domu. Lemanowicz: - Gdzie jest się szantażowanym. Sienkiewicz: - Nie wiem czy pan widział. Ja panu pokażę to. Myśmy to dostali. Jakoś to tak, wie pan. Krysia gdzie ta ulotka. Proszę pana, to jest pomniejszona. Ale gdzieś jest ta duża.
Lemanowicz: - Tego to było mnóstwo. Telefonów i innych rzeczy. Sienkiewicz: - Proszę bardzo. Taką ulotkę dostaliśmy również, wie pan.. I, jakoś stowarzyszenie. Zażądano, Kancelaria prawna zażądała kontroli stowarzyszenia. Przeprowadził ją starosta i zarzuty się nie potwierdziły. Tu też jest to pismo. Jakaś kancelaria prawna nie podała organizacji do sądu, bo wiedzieli, że tak samo przegrają. Czyli stowarzyszenie przez cały czas działa zgodnie z prawem i ze swoim statutem. Mantaj: - Kontrola była przeprowadzona o ile sobie przypominam w zakresie legalności funkcjonowania. Sienkiewicz: - Tak, tak. Mantaj: - My nie kwestionujemy legalności działania. Sienkiewicz: - Jeśli pan pozostaje przy swoim zdaniu, to my pójdziemy sobie na kawę. Poprosimy o uzasadnienie odmowy. To się nam przyda. Wtedy poprosimy Rzecznika Praw Obywatelskich. No i przykro. Lemanowicz: - Bardzo przykro. Mantaj: - Mnie również. Są nowe okoliczności, które się pojawiły. Sienkiewicz: - To nie okoliczności. Lemanowicz: - To strach przed Stokłosą, który wpływa i terroryzuje. Starostwo się przestraszyło. Czego i po co? Sienkiewicz: - Nie wszyscy czytają Tygodnik Nowy. Tygodnik Nowy ma określoną pozycję na rynku i wiadomo do jakich ludzi się odnosi. Lemanowicz: - Widzi pan panie starosto. Zdzierela dzisiaj zadzwonił z gratulacjami, Augustyn dzwonił, też jest z waszej opcji. I jakoś oni się tego nie przerazili, że, tak nas tam szkalowano w tym Tygodniku Nowym. Czy może pan sobie wyobrazić jak my działamy? W jakim napięciu? Ja nie wiem czy nie dostanę kulki w głowę. Proszę pana. To co my przeżyliśmy, przez te lata, to Pan Bóg jedynie wie. To było naprawdę coś strasznego. Mnie chciano wciągnąć do rowu z moim maluchem. Moi wolontariusze bali się jeździć do chorych. I jakoś przeżyłam i nie boję się dalej. Bo uważam, że w słusznej sprawie pracuję. Państwo prawa ma być, a nie strachu! Mantaj: - Natomiast ja muszę uwzględniać wszelkie argumenty. Wszelkie! Ja nie mogę uwzględniać tylko jednej strony. Bo to są argumenty wasze. Lemanowicz: - Czy pan podpisuje się pod argumentami tej drugiej strony? Mantaj: - Ale ja muszę uwzględnić jedno i drugie. Nie mogę ignorować - eee - oficjalne pismo z podpisami 1700 ludzi. Nie mogę zignorować i powiedzieć - tego nie ma! Wy jesteście niewiarygodni dla mnie. Ja nie jestem od oceny, ja nie jestem sądem. Sienkiewicz: - Panie starosto. Jeśli bym mogła coś powiedzieć. Wydaje mi się, że gdybym ja była na pana miejscu, ale nie jestem. To ja bym taki materiał żeby wilk i owca była cała. To ja bym wysłała to zgłoszenie i pismo drugiej strony. Wtedy Kapituła niech rozpatrzy. Pan pokazuje dwie strony medalu. To jest ich sprawa. Czy dopuścić, czy ci ludzie mają prawo do tego, czy nie. A pan dał szansę. Pan postąpił demokratycznie, pan dał szanse.
Mantaj: - Muszę powiedzieć, że muszę to przemyśleć, co pani powiedziała. Lemanowicz: - Proszę bardzo. Jest jedna strona i druga strona. Sienkiewicz: - Zgodnie z regulaminem organizacja zasługuje na to żeby ją zgłosić. Dokumentacja zgromadzona to potwierdza. Jest inna grupa ludzi, która to kwestionuje i ma do tego pełne prawo, bo żyjemy w demokratycznym kraju. Ale pan, jako starosta, chcąc zadbać o interes wszystkich. Przesyła pan jednych i drugich. Biela: - A czasu na rozpatrzenie wnikliwe, trudno, nie ma. Sienkiewicz: - Ja mogę zostawić tę dokumentację. Myślę, myślę panie starosto, że to dla nas ale i ze społecznego punktu widzenia, to jest najlepsze wyjście. Mantaj: - Muszę to przemyśleć. Bo to nie jest, ta propozycja, nie jest w tym momencie pozbawiona logiki i sensu. Sienkiewicz: - Panu trudno ocenić. Mantaj: - No, trudno. Ja nie jestem od oceniania. Szutkowski: - Nawet pan nie jest w stanie tego zrobić. Mantaj: - Myślę, że nie jestem. Sienkiewicz: - Dlatego trzeba przesłać, niech to zrobią ci, którzy są do tego powołani. Jest Kapituła Jeśli oni powiedzą. Jeżeli powiedzą, że nie. To my nie będziemy mieć nigdy do pana pretensji. Możemy im napisać, co o tym wszystkim myślimy. Ale to będzie ich decyzja i mieli prawo tak zrobić. Biela: - Kapituła może powiedzieć, że w tak wątpliwej sprawie, nie mogą podjąć decyzji. Bo mogą tak powiedzieć. Sienkiewicz: - Mogą tak powiedzieć. Lemanowicz: - Oczywiście, że mogą. Mogą powiedzieć. Tak Biela: - No i dobrze. Wtedy byłoby tak jak należy. Lemanowicz: - Starostwo wychodzi z twarzą. Proszę bardzo. Mantaj: - Proszę zostawić dokumenty, ja to jeszcze przeanalizuję dzisiaj. Szutkowski: - My przewieziemy do ciebie tam, nie. Gdyby coś się zmieniło. Lemanowicz: - Dzisiaj musimy to wysłać. Szutkowski: - Ja wiem. Sienkiewicz: - I teraz tak. Zgodnie z regulaminem, to ma być zgłoszone, dzisiaj przez Starostwo. Szutkowski: - Wy macie dużą dokumentację. Jesteśmy po prostu wmanewrowani. Bo, żeby starosta takiej rekomendacji dać jak tutaj pan Kalemba, pan Augustyn. I nie bierze odpowiedzialności za całość tego materiału, co jest w środku. My tego nie jesteśmy w stanie ocenić. Sienkiewicz: - Nam chodzi o jedna rzecz. Szutkowski: - Zrozumcie nas. Częściowo ? Biela: - Po owocach, można powiedzieć. Szutkowski: - Z zapisu regulaminowego, pan starosta jakby uwiarygodnia to wszystko. Sienkiewicz: - Tak, tak. Szutkowski: - Nie jesteśmy w stanie tego sprawdzić. Biela: - Można powiedzieć, że po owocach ich poznacie. Sienkiewicz: - Poznaj drzewo po owocach. Panie starosto, ja mogę to wszystko zostawić. Staraliśmy się. Ponieważ ten materiał był tak różnorodny, zwłaszcza jeśli chodzi - ooo wycinki z gazet, że trudno nam było to wszystko ułożyć. Staraliśmy się to zrobić zgodnie z ankietą. Mantaj: - Dobrze. Jak rozumiem, że wszystko to kserokopie, tak. Tu nie ma żadnych oryginałów. Biela: - Oryginałów być nie może. Sienkiewicz: - Tu są i o nas i, co zrobiliśmy. I tak dalej i tak dalej. W stowarzyszeniu pracują ludzie, którzy mają więcej odznaczeń, różnych. To wpięliśmy co się dało. W sądach. Ale najważniejsze to są właśnie te wyroki sadów, zmiana postanowień. Bo to jest ta skuteczność przede wszystkim. To jest ta skuteczność. Tutaj. Biela: - Można by zapytać. Co by było gdyby nie było tego stowarzyszenia? To by tych wszystkich, może nie wszystkich, bo to trudno przesadzać, nie. Nie stowarzyszenie, to może znalazł by ktoś inny i znalazł by te. Szutkowski: - Znaczy, Pewno my jako też mieszkańcy. Możemy powiedzieć, że gdyby nie wy, dalej byłoby tak jak .., Biela: - Byłoby trochę gorzej. Szutkowski: - Natomiast, będąc organem, starosta jak to się mówi, musi się patrzeć łaskawym okiem, i na was i na nich. Biela: - Nikt nie kwestionuje tutaj i zasług pana Stokłosy i rozwój ? Szutkowski: - I to jest ten hamletowski, nie? Biela: - Problem jest duży. Sienkiewicz: - W każdym temacie, jest taka zakładka. Ja się postarałam o jakiś cytat, o przysłowie. Żeby ta praca była taka ? Szutkowski: - Echyy. Sienkiewicz: - Tu jest. Ludzie do nas pisali. O nas. Nie tylko, że pracujemy. Są różne imprezy: rzucanie wianków, wigilii, śledzika. Robimy sobie razem zabawy. Czyli to tez integracja nasza. Tyle ich jest. Proszę. Szutkowski: - Starosta podejmie decyzję. Po prostu, tam, że materiały zostały przekazane.
Sienkiewicz: - Ty nie policzyłaś ile jest stron? Krysia, liczyłaś strony? Mantaj: - My nie oceniamy. Sienkiewicz: - Tak, że to jest nasze. Oczywiście. Szutkowski: - Kapituła jest od tego. Sienkiewicz: - My bierzemy pełną odpowiedzialność za tę dokumentację. Biela: - Niech badają. Sienkiewicz: - Te wszystkie białe dokumenty, na białych kartkach, to są kopie pism. Rozmowa w tle. Zielone to są przekładki. Natomiast, to co jest na żółtych kartkach, to jest to co ja napisałam. Ja biorę całkowita odpowiedzialność. To test podpisane moim imieniem i nazwiskiem. I jeżeli ktokolwiek będzie miał pretensje, i będzie chciał mnie skarżyć. Proszę bardzo. Jestem gotowa. Biela: - Siedzieć. Sienkiewicz: - Siedzieć. Na pierwszej ławce w sądzie. To wszystko, to historia stowarzyszenia. Jak to było, jak to się zaczęło. Lemanowicz: - I to, co tu jest napisane, odzwierciedla to, co jest tutaj. To jest najważniejsze.
Sienkiewicz: - To są nasze dowody w sprawie. Tam w tej ankiecie?Tylko zaraz policzymy ile tu jest stron. Szutkowski: - Ja państwa poproszę do siebie. Mam ten wniosek wasz. Trzeba go tam po prostu zmienić. Ja pokażę, co ja tam bym zmienił. Chodzi też o wydźwięk, o to, żeby nie nadużywać nazwiska, bo to wiadomo o kogo chodzi. Bo on nam się tu przedstawił, że on już nie jest właścicielem. Więc my. Macie dokument, że jest dalej? Sienkiewicz: - Jest współwłaścicielem. No, to dobra. No to słuchaj. Szutkowski: - To jest na żonę, na dzieci itp. Wiem jak to jest. Rozmowa w tle. Sienkiewicz: - Dobra, dobra.Szutkowski: - Wiemy jak jest. Biela: - Nie on pierwszy i nie jedyny. Najlepszy był Świtalski. Chyba z Poznania. Rozmowa w tle. Sienkiewicz: - Tu jest regulamin. Z szacunku dla pana, że takie wyjście, chyba jest salomonowe, jest najwłaściwsze w tej sytuacji i,i pan ma jakąś lepszą, większy komfort psychiczny. My nie czujemy się urażeni, druga strona również. Mantaj: - Ma pani tego świadomość, że jakakolwiek decyzja jest zła. Bo ona nikogo nie będzie satysfakcjonowała. Natomiast, no, jestem bliski tej propozycji. Dziękuję za nią, że, że taką propozycję pani przedstawiła. Bo to jest tutaj obraz obu stron. Nie. Sienkiewicz: - Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Mantaj: - Jasne. Sienkiewicz: - Dziękujemy. Lemanowicz: - Dziękuję bardzo.
Przeczytaj komentarz
Le Man na zdrowieLe Man na zdrowie16:44, 22.04.2019
0 0
dzienniknowy.pl 11.09.2012 17:48
Taśmy prawdy: Jak podsłu***ą Lemanowicze?
Są jak kłębowisko żmij - bez litości. Atakują bez pardonu, kąsają aby bolało, plują jadem. Ich hipokryzja nie zna granic. Za zło, które wyrządzają innym, każą sobie płacić odznaczeniami, wyróżnieniami, społecznym uznaniem. Założyli stowarzyszenie w obronie uciśnionych i poszkodowanych, które w rzeczywistości ma na celu zniszczenie jednego człowieka - byłego senatora Henryka Stokłosę. Nie w imię prawdy i sprawiedliwości, ale po to, by dać upust swoim frustracjom, obsesjom i nienawiści.
W książce pt. "W szponach władzy" wydanej przez naszą redakcję przedstawione zostały skutki ich działalności oraz heroiczna walka Stokłosów o uratowanie firmy i swojej rodziny. Książka opierała się głównie na relacjach tytułowych bohaterów oraz ludzi z ich otoczenia, a także na dokumentach, przypuszczeniach i dowodach pośrednich. Jednych przekonywała, innych nie. Ci ostatni wątpili w istnienie spisku przeciwko Stokłosie.
Teraz nikt już nie będzie miał żadnych wątpliwości. Redakcja weszła w posiadanie taśm audio i wideo, nagrań rozmów telefonicznych, maili oraz kopii dysków komputerowych, które odsłaniają brutalną prawdę o rzeczywistych intencjach ludzi, którzy ze zniszczenia Stokłosy uczynili sens swego życia.
Swoistym ich "centrum dowodzenia" było i jest nadal mieszkanie Krystyny i Janusza Lemanowiczów. To oni, nie ufając nawet swoim najbliższym, w większości stworzyli te nagrania. Dokumentowali w ten sposób każde spotkanie, każdą rozmowę. Czynili to dla własnych potrzeb, ale także na zlecenie prokuratora Kiełka. Zapraszali do siebie świadków w procesach Stokłosy, rozmawiali z nimi, a potem nagrania z tych rozmów wysyłali do prokuratury. Wychodzili też z mikrofonami i ukrytymi kamerami na zewnątrz. Odwiedzali osoby prywatne i urzędy państwowe. Między innymi wśród nagrań jest dyskietka z wizyty u starosty pilskiego.
Wiedzieli, że działają nielegalnie. Zachowywali się więc jak konspiratorzy. W korespondencji mailowej posługiwali się prymitywnym szyfrem, używali ksyw i kryptonimów. Zdemaskowała ich próżność. Skrzętnie dokumentowali swoją działalność, a zdobyte przy pomocy podsłuchów i nielegalnych nagrań materiały publikowali we fragmentach w Internecie.
Nie ujawnimy oczywiście, w jaki sposób weszliśmy w posiadanie tych materiałów. Zgodnie z prawem prasowym nie wolno redakcji zdradzać źródła informacji. Wiemy, że powiadomiono prokuraturę o podejrzeniu popełnienia przestępstw przez niektórych bohaterów tych nagrań. Uznaliśmy też, że materiały te są na tyle szokująca, że ich treść powinna dotrzeć do opinii publicznej. Dlatego w ciągu najbliższych tygodni zamierzamy Naszym Czytelnikom przedstawić zawartość "taśm prawdy" bez żadnych ograniczeń.
Czytelnicy dowiedzą się z nich między innymi, jakimi technikami inwigilacji posługiwali się Lemanowiczowie i skąd zdobyli odpowiedni sprzęt. Jak zbierali materiały przeciwko Stokłosie, jak kontaktowali się ze świadkami i instruowali ich, co mają zeznawać. Poznają treści rozmów telefonicznych Krystyny Lemanowiczowej z prokuratorem Kiełkiem, który - przekraczając swoje kompetencje i łamiąc prawo - wpływał za jej pośrednictwem na zeznania świadków. Dowiedzą się, jak w ich ocenie funkcjonuje poznańsko - pilskie środowisko prawnicze, który z sędziów jest "nasz", a który "ich", który bierze i ile, a który jest nieprzekupny. Przeczytają o utrwalonych na taśmie dźwiękowej niepokojach i rozterkach Mariana Janowiaka oraz jego kontaktach z... Panem Bogiem, a także o oburzeniu prokuratora Kiełka na fakt, że jeden ze świadków chciał z nim przejść na ty. Taśmy prawdy - jak je nazwaliśmy - odkryją wiele innych pikantnych i szokujących szczegółów.
Dziś prezentujemy pierwszy odcinek naszego cyklu.
*
Jak wynika z nagrań, którymi dysponujemy, w ostatnich dniach sierpnia i na początku września br. w centrum uwagi Lemanowiczów oraz prokuratora Roberta Kiełka był proces przeciwko Henrykowi Stokłosie, w którymoskarża się go o pozbawienie wolności trzech swoich byłych pracowników, złapanych na kradzieży węgla. Proces ten toczył się przed Sądem Rejonowym w Chodzieży i niebawem zostanie wznowiony. Dotyczył on wydarzenia, które miało miejsce8 październiku 1998 roku.
W dniu tym trzej pracownicy jednej z firm senatora w Tucznie złapani zostali na kradzieży miału węglowego, przekazani policji, a potem skazani prawomocnym wyrokiem i wyrzuceni z pracy. Po wielu latach na skutek namów i licznych kontaktów z Krystyną Lemanowiczową (która intensywnie poszukiwała wówczas "haków" na senatora) "przypomnieli" sobie, że przed przekazaniem ich policji byli rzekomo przetrzymywani w zamkniętym pomieszczeniu i używano wobec nich przemocy. Nie zgłosili tego prokuraturze, nie zeznali o tym podczas pierwszych przesłuchań w sprawie o złodziejstwo na szkodę Stokłosy, lecz "ujawnili" ten fakt dopiero dziennikarzowi "Przekroju" usłużnie podesłanego im przez panią Krystynę. Prokurator Kiełek, który w tym czasie preparował akt oskarżenia przeciwko Henrykowi Stokłosie, skwapliwie z tego dziennikarskiego donosu skorzystał. Sformułował akt oskarżenia i przekazał go do rozpatrzenia Sądowi Rejonowemu w Chodzieży.
Sam akt oskarżenia - zdaniem obrońców senatora - nie miał podstaw prawnych, ponieważ Henryk Stokłosa był ścigany Europejskim Nakazem Aresztowania, wydanym na podstawie 21 zarzutów sformułowanych przez prokuraturę warszawską, wśród których nie było oskarżeń "pokrzywdzonych" złodziei z Tuczna. Dodawanie kolejnych zarzutów było niezgodne z zasadami ekstradycji, na którą wyraził zgodę niemiecki sąd, przekazując Henryka Stokłosę władzom polskim. Prokurator stawiał kolejne wyimaginowane zarzuty, posługując się sfałszowanym dokumentem ekstradycyjnym. Proces więc nie powinien się był odbyć. Tymczasem mimo ewidentnego złamania prawa przez warszawską prokuraturę i mimo przedawnienia rzekomych "zbrodni" senatora, sędzia Daniel Jurkiewicz z Chodzieży odrzucił wniosek adwokatów o umorzenie postępowania i rozpoczął proces, którego dalszy przebieg - jak się potem okazało - ośmieszył go i ujawnił kompletny brak profesjonalizmu. W efekcie sędzia Jurkiewicz został zmuszony do przekazania sprawy swej koleżance, a proces za kilka dni rozpocznie się od początku. Głównym świadkiem oskarżenia jest w nim Roman Ciepliński złodziej złapany przed 14 laty i przekazany policji.
*
28 sierpnia br. ukazał się na jednym z internetowych portali wpis: "Żaden Tuczniak nigdy nie stawi się w sądzie". Wywołał on panikę w mieszkaniu Lemanowiczów.
Janusz Lemanowicz, który całymi dniami waruje przy komputerze, zabawiając się w tak zwanego internetowego trolla, natychmiast złapał za słuchawkę i zadzwonił do Cieplińskiego. Miał pretekst do rozmowy. Od pewnego czasu usiłował nakłonić go do wywiadu dla pilskich mediów.
JL:Dzień dobry panie Romanie. Janusz Lemanowicz kłania się z Piły. Czy moglibyśmy się spotkać i porozmawiać z Panem Redaktorem?
RC: Wie Pan co, ja już mam dosyć tych rozpraw...
JL: Ale i tak będzie sprawa wznowiona.
RC: Wiem, ale ja na początku września mam wyjazd do Belgii na zbiór gruszek.
JL: No dobra. To Pan odmawia rozmowy z tym redaktorem? Cztery dni temu byliśmy u Pana, ale córka powiedziała, że..
RC: Wiem, wiem, ale mnie nie było w domu. Byłem w lesie.
JL: Taki wywiad z punktu widzenia Pańskiego interesu to ważne. Ta rozprawa i tak będzie. Dobrze gdyby media miały od Pana dobrą informację, żeby Pana poprzeć w świecie tutejszym.
RC: Nie. Ja nie chcę. Mam dość tej sprawy. Teraz jadę do Belgii. To już 14 lat. Było, minęło.
JL: Ja wszystko rozumiem, ale ta rozprawa prędzej czy później się odbędzie.
RC: Wiem, wiem, rozumiem. Jak się wkurzę, to nie będę na żadną rozprawę już jeździć. Nie będę się ciągle z pracy urywał.
JL: Jak Pan odmawia, to trudno. A może ktoś u Pana był? Namawiał?
RC: Nie, nikogo nie było.
*
Janusz Lemanowicz nie uwierzył temu zaprzeczeniu. Wspólnie z żoną doszli do wniosku, że Ciepliński został przez Stokłosę przekupiony. Następnego dnia wieczorem Lemanowiczowa zadzwoniła do prokuratora Kiełka.
KL: Dzień dobry Panie Robercie. Krystyna Lemanowicz się kłania
RK: Dzień dobry
KL: Mam kłopot Panie Robercie, ponieważ do Romana Cieplińskiego dotarli ludzie od Stokłosy. Chce facet uciekać do Belgii. Ma tam jakiś zbiór gruszek. Taka informacja ukazała się w Internecie. Ja dzisiaj wsiadłam w samochód i pojechałam do niego. On tego nie powiedział kon
Wydaje mi się, że nagranie i publikacja prywatnej rozmowy obywateli Cieplińskiego z Lemanowiczem jest przestępstwem klasyfikowanym jako zbrodnia przeciwko podstawowym prawom człowieka. Ale kto co zrobi takiemu Nosce? Kiedyś w sądzie Demianiuka przywożono go na pryczy, czy łóżku, bo był schorowany a sprawiedliwość niecierpliwie czekała. A tu, komuch łazi po wolności na koślawych girach, chleje wódkę już z 50 lat. I to żyje i żyje, i żyje. Nikt nie ściga bandyty medialnego.
„Głównym świadkiem oskarżenia jest w nim Roman Ciepliński złodziej złapany przed 14 laty i przekazany policji”.
W państwie zorganizowanym złodziej może mieć do czynienia z policją, prokuraturą, sądem. W przypadku z 8 października 1998 roku, po akcji Wernera i przekazano sprawców kradzieży miału węglowego policji. Zostali przesłuchani, przyznali się do sprawstwa. Wszczęto postępowanie karne. Mimo to Stokłosa zażądał od kierownika z Tuczna, że ma przywieźć tych ludzi do Śmiłowa. Zostali przywiezieni. Byli bezprawnie zatrzymani, przetrzymywani w garażu, przesłuchiwani nie wiadomo jakim prawem i w jakim celu. Ciepliński dostał lanie pasem po głowie. Na drugi dzień Stokłosa przekazał Zielenkiewicza, Wilka i Cieplińskiego do Komendy Wojewódzkiej Policji w Pile. Tam byli przesłuchiwani jeszcze raz. Stokłosa doprowadził do sprawy karnej, mimo że według policji ten postępek kradzieży miału węglowego podłej jakości kwalifikował się jako wykroczenie.
Komuch propagandysta swoje.
W tej sprawie karnej "Tuczniak" nie był świadkiem, tylko pokrzywdzonym. Fakt pobicia pasem parcianym po głowie w warunkach bezprawnego uwięzienia i bezbronności we wrogim środowisku pod presją ochroniarzy, którzy nie są od pieszczot, został ustalony przez sądy w Wałczu i w apelacji w Koszalinie.
Sprawa kradzieży miału miała finał w sądzie i sprawcy otrzymali, co sąd zasądził.
Rzeczywiście, dostać się pod opiekę ochroniarzy było ryzykiem do utraty życia. W "Przekroju" ówczesny rzecznik Stokłosy, śp Andrzej Krojec (1947), przyznał, że był czas, kiedy do ochrony przyjmowano ludzi nieodpowiedzialnych, nieprzygotowanych mentalnie i fachowo do tej roboty.
A cy pokrzywdzony nie może być świadkiem w swojej sprawie?
Każda strona postępowania może wnioskować o przesłuchanie pokrzywdzonego w roli świadka.
Jednym z elementów strategii oskarżonego prowadzonego przez kauzyperdę z Chodzieży było zniechęcenie pokrzywdzonego do udziału w postępowaniu karnym. Zastosowano metodę nękających absencji oskarżonego pod byle pretekstem. W razie nieobecności pokrzywdzonego adwokat natychmiast wnioskował by o przesłuchanie go jako świadka. I rozprawa dalej tkwi w impasie. Do przedawnienia ścigania - 5 lat.
„Redakcja Tygodnika Nowego opublikowała pierwsze nagrania z domowej kinematografii Krystyny i Janusza Lemanowiczów. Akurat na tym filmie odwiedza ich Marian Janowiak, główny świadek oskarżenia w procesie Henryka Stokłosy”.
Kto nagrał? Nagrał Kamil Ceranowski kamerą cyfrową swojej żony w ciąży, schowaną w czarnym segregatorze umieszczonym na półce regału w biurze Grupy Redakcyjno-Realizacyjnej Vectra Media expresstv Piła ul. Dąbrowskiego 8 VIII piętro. Grupa powołana formalnie do zbierania informacji dla celu opracowania wielkiej epopei „Henryk Tadeusz Stokłosa, życie i dzieło” po 11 września 2012 okazała się przykrywką dla Stokłosy realizującego za pomocą podstawionego agenta Kamila Ceranowskiego zamysł ukręcenia swojego procesu karnego o 21 występków i zbrodni. Nagranie odbyło się na Wawelskiej w formalnie powołanym biurze Grupy Redakcyjno-Realizacyjnej Vectra Media expresstv, jej uczestnicy nie byli wtajemniczeni w robotę agenturalną Kamila Ceranowskiego, który już od początku roku 2012 był związany tajną współpracą ze Stokłosą, czego dowodem jest publikacja nagrania sędziów poznańskich podczas przerwy w rozprawie karnej w lutym 2012 roku. Nagranie z Janowiakiem miało być przekazane do organów ścigania a nie do Barabasza w redakcji Tygodnika Nowego. To ponad wszelką wątpliwość dowodzi agenturalnej roboty Ceranowskiego na rzecz Stokłosy. Ceranowski musiał się jakoś wygrzebać z toyotą w lizingu i żoną w zagrożonej ciąży. Manifest redakcji Tygodnika Nowego, że to pierwsze nagranie z „domowej kinematografii” Lemanowiczów świadczy o wielokrotnej aktywności Ceranowskiego w szpiegowaniu współpracowników redakcyjnych mających status dziennikarzy expresstv Media Vectra. Janowiak nie był „głównym świadkiem oskarżenia w procesie Henryka Stokłosy”, był jednym z wielu świadków, jedynie w segmencie jego współpracy jako doradcy ekonomicznego. Najważniejsze były sprawy kombinacji zakupowych taboru samochodowego, zatrucie środowiska przez zdeponowanie w ziemi 5643 ton odpadów poubojowych i ścierwa, zamiast utylizacji. Dzięki tajnej robocie Ceranowskiego udało się rozwalić czteroletnią pracę sądu okręgowego w Poznaniu a w apelacji sędzia sprawozdawca Janusz Szrama nie omieszkał obrzucić wiadrem góvna obywatelki – świadka w sprawie.
Nie jest nowością w naszych realiach ustrojowych i tradycji wymiaru sprawiedliwości obrzucanie wiadrem góvna osób wezwanych przez sąd.
Kogo konkretnie obrzucił wiadrem góvna pan sędzia Janusz Szrama w uzasadnieniu wyroku apelacyjnego w sprawie Henryka Stokłosy?
"Akurat na tym filmie odwiedza ich Marian Janowiak, " - to jest wypowiedź o właściwościach bydlęcej inteligencji pisatiela. Ale autor jest bydlakiem, więc co się dziwić?
Rzeczywiście, trzeba posiadać zakodowaną głupotę posadzoną na ugorze, glebie nieuprawianego umysłu. Jak to kmiot z Posady.
Portal dzienniknowy.pl 11.09.2012; 17:48
Zbigniew Noska Taśmy prawdy: Jak podsłu***ą Lemanowicze?
28 sierpnia 2012 ukazał się na jednym z internetowych portali wpis: "Żaden Tuczniak nigdy nie stawi się w sądzie". Wywołał on panikę w mieszkaniu Lemanowiczów.
Skąd ten komunistyczny trep-aparatczyk wiedział, jakoby wystraszony Roman Ciepliński zwany „Tuczniakiem” spowoduje panikę u Lemanowiczów w mieszkaniu? Noska mieszka w swojej chawirze w odległości około 70 metrów od rezydencji Lemanowiczów, jednak nie ma bezpośredniego widoku ich sadyby. Gdyby nawet można było odwąchać emisję katecholamin, które są objawem stresu, strachu, paniki, ten osobnik zdegenerowany pijaństwem od lat młodzieńczych jako aparatczyk pzpr, nie ma możliwości anatomicznych i fizjologicznych do rejestracji tego rodzaju reakcji u osób trzecich. Roman Ciepliński miał dość jeżdżenia do Chodzieży na sprawę wniesioną przez Prokuraturę Warszawa Praga o pobicie go przez Stokłosę w Śmiłowie 8/9 października 1998 roku. Stokłosa notorycznie nie stawiał się pod różnymi pretekstami nie wyłączając ***zki zakaźnej (A 09). Po 12 terminie „Tuczniak” uznał, że on sobie nie zasłużył, żeby go nagrzane sądy terroryzowały w interesie oskarżonego, nie starając się doprowadzić Stokłosy w trybie przymusu policyjnego. Sprawa była ewidentna do rozstrzygnięcia na korzyść Cieplińskiego, bo już wcześniej zaistniał prawomocny wyrok ustalający, że Stokłosa pobił Cieplińskiego w warunkach uprowadzenia, szczególnego udręczenia, przetrzymywania go wbrew jego woli w warunkach klasy Konzentrationslager. Lemanowicze (według błędnej odmiany Noski, magistra filologii polskiej) niestrachliwi są. Sędzia Dehmel umorzyła postępowanie doczekawszy szczęśliwie przedawnienia możliwości ścigania.
Należy dodać, że sędzia Dehmel doczekała niecierpliwie a szczęśliwie.
podsłu***ą:
p
o
d
s
ł
u
c
h
u
j
ą
***zki:
s
r
a
c
z
k
i
Leman ty ciulu
Mi się zdaje, że Leman jako stary dziadyga nie ma wśród swoich znajomych szczyli, którzy posługują się żargonem dziadersów-blokersów na trzepaku podwórkowym Zielonej Doliny.
To jest artykuł o Mariuszu z Białośliwia w Białymstoku, nie zaś o Lemanie z Piły.
Ciulowatość Lemana nie jest dowiedziona, ale - jak podał w roku 2011 Mariusz - on sam jest "chuujem na kaczych łapach". Pokazał nawet na łąmach portalu faktypilskie.pl jakieś dzieło graficzne na potwierdzenie swoich wyborów przynależności do zbioru prąciów.
Jakikolwiek artykuł o Mariuszu bez wspomnienia przynajmniej o flaszce Ballanttine'sa 100 cl jest do sempiterny, do zadu, po prostu do duupy.
Do duupy u Mariusza by się nadawała flaszka po szkockiej whisky "Grant's Triple Wood" o przekroju poprzecznym trójkąta foremnego, pojemności 700 ml.
700 ml to u Mariusza jest glans penis na zwisie.
Uważamy wspólnie razem o tym, ażeby Leman, leman, itp. został przez redakcję zabanowany na cały czas. Bo co on nam poda? On ciągle tylko się podpiera starymi artykułami, co on już są nieważne, zapomniane. A ten ciągle odnawia i odnawia starocie. Pan Redaktor Mariusz Szalbierz w swojej jednej celnej wypowiedzi w gazecie Tygodnik Nowy trafnie zapodał o psychicznej zmyłce u lemana, że on ciągle cóś pamięta, kiedy cały powiat już dawno zapomniał żyjąc bieżączką życiową. Ale obecnie w tej chwili już prawdopodobnie nie daje radę, bo on ma tyle do zrobienia. A natomiast leman co ma? Wielki bebzon i 33%.
Zabanowanie całkowite na wszystkie topiki dla tego lemana jest niezbędne jeśli weźmie się pod uwagę stan ducha naszego Pana Mariusza z tabliczką.
A jeszcze stan duupy po użyciu wiatraka odbytniczego z wałem osadczym!
Mariusz mógłby sobie uklepać tabliczkę swoją autorską z wykorzystaniem odpadów z użycia tłoka czekoladowego. Dla niezorientowanych dajemy do wiadomości, że tłok czekoladowy jest funkcyjnie i estetycznie związany z zapychaniem fallusa w odbyt pederastyczny. Co się osadzi w trakcie akcji rypania, można zdrapać i uklepać tabliczkę czekolady.
Chyba się porzygam. Jak można takie coś?
Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza. Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza.
Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza. Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza.
Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza. Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza.
Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza. Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza.
45 11.06.2020, 22:35 a te c.h.u.j wciąż pisze sam z sobą?
Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza. Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza.
Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza. Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza.
Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza. Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza.
Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza. Tabliczka w Alei Bluesa dla Mariusza Szalbierza.
Tabliczka w Alei Bluesa,
A Mariusz ci wyssie fallusa.