Felietony i opinie

Jeśli po władzę idzie się przedstawiając, jako alternatywa dla ekipy PO - PSL, to trzeba się liczyć z surowymi konsekwencjami, gdy wejdzie się w buty swoich poprzedników. W PiS o tym zupełnie zapomniano. No bo jak wyjaśnić to, że stare układy polityczno-towarzyskie zostały zastąpione nowymi, które stworzyły najskuteczniejszy jak dotąd w historii ostatnich lat system drenażu państwa, w efekcie którego pieniądze szerokim strumieniem płyną z budżetu do kieszeni działaczy rządzącej partii, a spolityzowana grupa beneficjentów tego drenażu zamiast się kurczyć, przyrasta?

Bajka Carlo Collodiego o Pinokio nie zna granic geograficznych i czasowych. Choć historia drewnianej i niezwykle krnąbrnej marionetki ma już ponad 130 lat, wciąż cieszy się popularnością, albowiem oprócz przyjemnej lektury dla dzieci zawiera także zbiór ciekawych charakterystyk ludzkiej natury.

To był tydzień polskich niepowodzeń. Piłkarze powrócili ze zwieszonymi głowami po sportowej kompromitacji w Rosji, a aktualnie rządzący nami politycy ponieśli klęskę w tragikomicznej wojnie polsko - żydowskiej.

"Król jest jeden - oświadczyła w radiowej trójce Beata Szydło - Królem prezesem jest Jarosław Kaczyński i to on jest i będzie szefem PiS".

Dyktatorzy tak mają, muszą wykuć swoją obecność w trwałym materiale tak, jak zwierzęta oznaczają swój teren uryną. Lotnisko w Baranowie to coś w rodzaju symbolu władzy Jarosława Kaczyńskiego. To monument, który ma być odciskiem prezesa, jak Pałac Kultury i Nauki – Stalina. Nikt raczej nie wątpi, że nosiłby imię Lecha Kaczyńskiego.

Polak na ogół łatwo na ulega emocjom, dlatego wyniki sondaży nie należy traktować zbyt poważnie, są bowiem kaprysem wyborców, acz mają swoje tendencje. I o tym dzisiaj słów kilka.

Miniony tydzień stał pod znakiem gumki. Tej tradycyjnej, szkolnej, z której coraz rzadziej korzystają uczniowie, bowiem w epoce sms-ów nikt się ortografią nie przejmuje. Natomiast politycy dobrej zmiany i ich zwolennicy - i owszem - używają gumki zdecydowanie ponad potrzebę i zdrowy rozsądek.

Im dalej w przeszłość odchodzi epoka PRL i ubywa w sposób naturalny liczba osób pamiętających tamte czasy, tym coraz częstsza i coraz powszechniejsza staje się maniera potępiania w czambuł wszystkiego, co zdarzyło się w Polsce w latach 1945 - 1989. Zapomina się o tym lub świadomie przemilcza się fakt, że w tamtych trudnych latach ograniczonej suwerenności Polacy potrafili własnym wysiłkiem, a nie za amerykańskie pieniądze odbudować kraj, zlikwidować analfabetyzm, przeobrazić społeczeństwo, ochronić swoją kulturę i religię, wreszcie obalić komunizm, gdy zaczął przeszkadzać w rozwoju kraju.

Ledwo otworzysz oczy, popijesz lekarstwa łykiem porannej herbaty, a już zaczynają walić w Ciebie paski z twojej ulubionej telewizji: "Niemowlę w szczękach pitbula", "pięć osób rannych w katastrofie na A2", "w Pcimiu dziecko wypadło z okna mieszkania na 3 piętrze", "pali się pustostan w Łodzi" i inne temu podobne nieszczęścia, które – gdybyś już do nich nie przywykł – zepsułyby ci humor na cały dzień.

Z czym kojarzy się dziś 1 maja? Dla pokoleń pamiętających PRL z defiladami, wielkimi portretami przodowników pracy i przywódców ówczesnych władz, wreszcie z ludowymi zabawami i stoiskami z produktami, które trudno było dostać w normalnych sklepach. Do 1989 roku Święto Pracy było najważniejszą państwową rocznicą, okazją do pokazania, że lud miast i wsi kocha swoją władzę.