By zrozumieć, czym jest adaptacyjność, poznajmy Marcina i Marka. Obaj pracują w firmie produkującej okna. Marek zarządza niewielkim zespołem handlowców, Marcin jest kierownikiem w dziale kadr. Pewnego dnia usłyszeli od szefa: “Chciałbym, żebyście na miesiąc zamienili się rolami. Ty, Marcin, pójdziesz do kadr, a ty, Marek, do sprzedaży”. Marek parsknął śmiechem, po czym rzucił obrażony: “Chyba żartujesz?”. Marcina również to zaskoczyło, ale podrapał się po głowie i stwierdził w duchu, że to… ciekawy pomysł. Marek się zaperzył i uznał, że będzie się bronił przed “zajęciem mu stołka”. Marcin poczuł się zaintrygowany. Co ich różni? Adaptacyjność.
A jak adaptacyjność. A po co mi to?
Adaptacyjność to zdolność przystosowywania się do zmian, trudności i nowych sytuacji. W Zintegrowanej Strategii Umiejętności 2030*, czyli na mapie kompetencji, jakie w najbliższych latach powinien rozwinąć w sobie każdy Polak, jest ważnym punktem. Niewielu szefów wpada na pomysł, by w ramach firmowego eksperymentu kierownicy zamienili się rolami, jednak rynek pracy już dziś stawia przed nami nowe, wcale nie mniejsze wyzwania. Adaptacyjność służy temu, by podchodzić do nich otwarcie i z ciekawością. Skoro już tu są, poznajmy je i rozpracujmy.
Każdy z nas spotyka w swoim środowisku pracy osoby mniej i bardziej adaptacyjne. Nieadaptacyjni często kwitują zmiany tekstem: “Kiedyś było lepiej” i nie kryją niezadowolenia. Nieważne, czy mowa o nowym oprogramowaniu w firmie (“Teraz trzeba się tego nauczyć!”), powrocie z pracy zdalnej do biura (“Było tak fajnie nie stać w korkach!”), nowym przełożonym (“On ma mną dyrygować?”) czy zastępstwie za nieobecną koleżankę (“A kto popracuje za mnie?”). Pracownicy adaptacyjni również mogą uważać zmiany za trudne, wymagające lub niekomfortowe, ale rozumieją, że czasem bywają konieczne, mobilizacja potrwa tylko jakiś czas, a wszystko służy temu, by było lepiej. Widzą też w zmianach szansę na własny rozwój. Szklanka, z której wylało się parę kropel, paradoksalnie napełnia się na ich oczach.
Jak rozwijać w sobie adaptacyjność? Krótki poradnik
Po pierwsze: spokój. Panika to najgorszy doradca, więc w trudnych sytuacjach staraj się zachować spokój. Odetchnij głęboko, nie mów i nie rób nic pochopnie, spójrz na problem z dystansu. Gdy tylko możesz, ćwicz opanowanie, zaczynając od drobiazgów.
Wyzwania, nie porażki. “Sometimes you win, sometimes you learn”, czyli “Czasem wygrywasz, a czasem się uczysz”. Nie rób sobie wyrzutów za rzeczy, które się nie udały i traktuj je jak lekcje na przyszłość. Drobne potknięcia są wpisane w każdy sukces.
Rozwiązania, nie wymówki. Znalezienie wymówki może zająć ci tyle samo czasu, co znalezienie rozwiązania. Załóż, że coś, czego teraz nie chcesz, i tak cię czeka, więc lepiej pomyśl, jak znaleźć dla nowej rzeczy sprytne rozwiązanie i choć odrobinę sensu.
Rozwijaj w sobie ciekawość. Rozwój to szukanie odpowiedzi na dziesiątki ważnych pytań. Zadawaj sobie mądre pytania.
Ucz się przez całe życie. Nie myśl: “Już na to za późno”, tylko “Kiedy, jak nie dziś?”.
* Zintegrowana Strategia Umiejętności 2030, w skrócie ZSU 2030, to krajowy plan rozwoju kompetencji Polaków w każdym wieku przyjęty przez Radę Ministrów. Zawiera konkretną listę umiejętności niezbędnych obecnie każdemu Polakowi. Cała strategia opiera się na idei lifelong learningu (z ang. uczenia się przez całe życie).
Chcesz podnieść swoje kompetencje i być na bieżąco z tym, jakie możliwości w zakresie uczenia się przez całe życie daje Wielkopolska? Wejdź na stronę “LLL po wielkopolsku”:Facebook
Napisz komentarz
Komentarze