„Szydercy” - odcinek 20.

Jest znowu potrzeba opisania nowemu pokoleniu internautów zdarzeń, które doprowadziły do pojawienia się tego tekstu. Pierwsze sygnały o szczególnym zainteresowaniu kierowanych przez Mariusza Szalbierza organów propagandy Stokłosy nic nie znaczącym Januszem Lemanowiczem pochodzą z końca listopada 2005 roku. Wtedy to w redakcji Tygodnika Nowego u redaktora naczelnego pojawi się Jacek Ciechanowski. Przybył on z błagalnymi prośbami i płakał na biurko Mariusza Szalbierza, że należy wzmóc oddziaływanie propagandowe skierowane przeciwko Lemanowiczowi, bo sam Ciechanowski nie daje rady. Dzisiaj wiemy, że już wtedy Ciechanowski - inspektor na pensji Zarządu Głównego PiS sprzeniewierzył się swojej organizacji i poszedł na współpracę ze Stokłosą będącym w opałach po przegranych wyborach. Machina propagandowa rozpoczęła pracę, której skutkiem był szereg publikacji o cechach kampanii dyfamacyjnej skierowanej na pognębienie Janusza Lemanowicza i jego rodziny. Pierwszym znaczącym posunięciem grupy zarządzanej od strony propagandy przez redaktora naczelnego Tygodnika Nowego w owym czasie było pilne przeglądanie tak zwanej przestrzeni informatycznej. Grupa śledcza ustaliła, że w mieszkaniu Lemanowicza ma swoją siedzibę zarząd Stowarzyszenia Hospicjum, które dysponuje komputerem z łączem internetowym. Można było też ustalić numer łącza, tzw. IP, co było publikowane od razu na stronie internetowej TN w dziale forum bezpośrednio pod publikowanymi tekstami. Szalbierz ze swoją grupą przewąchiwawczą zauważył, że w połowie stycznia 2006 roku z komputera dostępnego dla członków Stowarzyszenia pojawiło się na forum TN kilkanaście postów krytycznych wobec jakichś - dzisiaj już zapomnianych - zdarzeń. Wszystkie te wypowiedzi przypisał Szalbierz ze swoimi ludźmi Lemanowiczowi, nawet oficjalne stanowisko Zarządu Stowarzyszenia. Jak ustalono w redakcji, że akurat ten numer IP przyporządkowany był do komputera Stowarzyszenia, nie wiadomo. Praktyki takie są w internecie uważane za nieetyczne. Szalbierz posługuje się nimi już po odejściu z Tygodnika Nowego, co znalazło wyraz w wątku poświęconym jego postaci na portalu dzienniknowy.pl z komentarzem, że pod względem gwałcenia netykiety redaktor przebił dno i szybuje dalej. Szalbierz uznał, że jest znakomita sytuacja dla skopania Lemanowicza, kiedy z jego domu wychodzą jakieś teksty spod tego samego IP. W stylu właściwym etosowi kapusiowskiemu podjął cykl rozmyślań, których efektem był zorganizowany przez redakcję Tygodnika Nowego "konkurs kameleon 2005". Jego idea i przebieg świadczą o niedojrzałości intelektualnej twórcy tej imprezy, która nagradza osobę nieuczestniczącą w tej hucpie. W dodatku w nieświadomym widzie, pewnie z deficytem soku grapefruitowego a nadmiarem flaszek, redaktor naczelny przydziela nagrodę "Kameleon 2005" za domniemane zdarzenia z roku 2006, co świadczy o luźnym kontakcie całej redakcji z realiami świata. Podobnie luźny związek ze światem wykazali wszyscy obywatele, którzy wzięli udział w głosowaniu w ramach konkursu, ustalonych przez Szalbierza i jego ludzi z redakcji. Było ich 722. Szczególnie zasłużyli się: Dorota Bujkiewicz z Lipki (2000 zł nagrody), Teresa Dąbrowska z Drawska (1000 zł nagrody), Ignacy Iwiński z Hutki k/Czarnkowa (500 zł nagrody). Oprócz Lemanowicza obróbce poddano osoby: Irenę Sienkiewicz, Artura Łazowego, Władysława Krawca, Lecha Cabańskiego, Marka Kąckowskiego, Rafała Zdzierelę, Bolesława Chwarścianka, Mścisława Brodalę, Franciszka Nowickiego, Mirosławę Rutkowską-Krupkę, Zytę Gilowską, Mariusza Praska, Mariana Martenkę, Tomasza Barana, Włodzimierza Bystrzyckiego. Największą radochę sprawił Lemanowicz kolegium redakcyjnemu, że nie przyszedł i mogli wrąbać ciastka, koniak i napełnić terrarium zmarnowanymi gametami - wytworami swoich urządzeń do przekazywania informacji genetycznej. Nie udała się ta akcja sponiewierania Lemanowicza, bo jest on odporny. Dała Lemanowiczowi dobry punkt wyjścia do stałego zamieszczania uwag na temat postępów byłego redaktora naczelnego Tygodnika Nowego w poznawaniu takich rzeczy, jak choćby strzałka zwrotu wektora czasu. Najbardziej haniebne jest to, że wykorzystuje się aparat jakiejś dużej firmy, "służby jawne, tajne i dwupłciowe...", aby pogrążyć jednego, singlowego obywatela. To bowiem nie wszystko, co wykrzesały z siebie ośrodki propagandy pod dowództwem Szalbierza i ośrodki przemocy Stokłosy dla zgnębienia obywatela, który ma krytyczne zdanie o emisji smrodów, zatruwaniu środowiska, przekraczaniu uprawnień i niedopełnianiu obowiązków przez ludzi czwartej władzy - mediów i pierwszej władzy - parlamentarzysty. Nastąpił ciąg dalszy, łącznie z nielegalną inwigilacją wolnych ludzi w państwie prawa. i to jest horrendum wołające o pomstę!

W języku czeskim "šalbiř" pochodzi od šalba, šaliti - oszukiwać. Depozytariusz takich wartości w nazwisku, po polsku oznaczających najkrócej: oszust, szachraj, krętacz, oczywiście nie musi pytać obywatela, czy chce on wystąpić w konkursie ogłoszonym przez redaktora Mariusza Szalbierza. Może też okraść twórcę dzieła i opublikować w redagowanym przez siebie wydawnictwie. Może ukradzionym zdjęciem ilustrować na swoim portalu inicjatywę pochodu pederastów i trybad dla podkreślenia europejskości jego poglądów.

Zdanie "Przypomnienie przestępczej hucpy Tygodnika Nowego..." niekoniecznie jest prawdziwe, bo są sygnały ze zbioru kwasów deoksyrybonukleinowych, że podobno jakoby nie zgadzają się sekwencje charakterystyki syna i domniemanego ojca. Podobno karmiciel uchodzący za ojca był sterilis. W żadnym razie nie świadczy to o tym, jakoby matka była obyczaju nadzwyczaj nieciężkiego, używając nomenklatury bokserskiej, wagi piórkowej. Po prostu baba pijana, duupa sprzedana a na sylwestra różne rzeczy dzieją się w remizach.