Tradycyjnie, ale w niecodziennym gronie

Wyraził się ten człowiek w ulubionym języku rosyjskim. Według słownika zwrot "job twoja mat'" znaczy po polsku: kurva twoja mać. Kto ma wątpliwości, niech zajrzy tam, gdzie należy szukać odpowiedzi. Zakładam, że wypowiedź "Początkiem był wieprz pod 13 nickami" dotyczy dowolnej, nieuprawnionej interpretacji wpisów na ówczesnym portalu tygodniknowy.pl, który przekształcony został niebawem w dzienniknowy.pl. Wpisy dotyczyły haniebnych artykułów z 13 grudnia 2005 i 4 stycznia 2006, które popełniła Kaja Kunicka-Michalak spotwarzając wolontariuszkę hospicjum i donosząc o wrażeniach z przewąchiwania czyichś majtek. Po kilku latach – w roku 2012 - Kaja Kunicka-Michalak została przyjęta na własną prośbę przez byłą szefową hospicjum rozwiązanego w roku 2007. Poprosiła o przebaczenie za te wulgarne artykuły, których treść była inspirowana przez osoby z kręgu decyzyjnego spółki wydawniczej a ona była w sytuacji przymusu bytowego. Zostało przebaczone. Niestety, pani Kaja Kunicka-Michalak nie pokusiła się o akt ekspiacji w formie choćby skromnej notatki prasowej. Po emisji w domenie publicznej wspomnianych artykułów, wolontariusze Stowarzyszenia Hospicjum Piła (SHP) wyrażali swój stosunek do tych publikacji. Był to stosunek krytyczny. Po kilkunastu dniach od pojawienia się wpisów wolontariuszy za robotę zabrał się redaktor naczelny, przedstawiciel zmarnowanego kwasu dezoksyrybonukleinowego (w skrócie: deena), fałszerz danych, których zresztą nie powinien znać. Uznał on jednostronnie, że 13 wpisów na komputerze będącym własnością Janusza Lemanowicza, a przekazanym do bezpłatnego użytkowania dla wolontariuszy SHP zostało sformułowanych właśnie przez Janusza Lemanowicza. Mariusz Szalbierz sfałszował przy okazji adres IP nadany użytkownikowi Januszowi Lemanowiczowi, co jeszcze bardziej uwypukla plugawą robotę Mariusza Szalbierza. Można założyć, że użył on fałszerstwa jako ewentualnego zabezpieczenia się przed możliwym oskarżeniem o nieuprawnione posługiwanie się czyimiś danymi, których on znać nie powinien. Adres IP zaprezentowany w artykule „Gumowe ucho”, przypisany przez Mariusza Szalbierza Januszowi Lemanowiczowi faktycznie jest od wielu lat zainstalowany w Kwiedzynie. Jednocześnie w tym artykule, na kanwie swoich nadinterpretacji i dowolności wnioskowania opartego na noskowej koncepcji półprawdy, ćwierćprawdy i góvnoprawdy ośmielił się zgłosić Janusza Lemanowicza do jakiegoś konkursu, bez wiedzy i zgody osoby zgłaszanej. Jest to zbrodnia kradzieży tożsamości i odarcie z wolności osobistej obywatela. Nie jest tak, że co sobie ubrda kochający leżeć do góry duupą redaktor naczelny Mariusz Szalbierz, jest prawdą objawioną. Należy jeszcze przypomnieć ludziom prostackim w swojej prostocie, że 14 kwietnia 2006 roku Stokłosa powołał Grupę Pościgowo-Szpiegującą 100kłosy, której pierwszym hersztem został Mariusz Szalbierz a drugim sztyftem paparazzo Przemysław Janicki. Mieli oni zadanie sformułowane przez Stokłosę na korytarzu sądu rejonowego w Wałczu: dowiedzcie się, co robią ich dzieci. Ludzie uwikłani w wódczano-kiełbasiany sposób istnienia duupą do góry poszli jak sienkiewiczowskie ogary, przewąchiwać, podglądać, podsłuchiwać, podpierrdalać. Aż się prosi zacytować Jana Kochanowskiego: „Ziemię pomierzył i głębokie morze, Wie jako wstają i zachodzą zorze; Wiatrom rozumie, praktykuje komu, A sam nie widzi, że ma kurvę w domu”. Ale jak się pędzi za newsem, choćby fake newsem – o czym informował nastoletnią niby dziennikarkę Natalię – musi być ciągle w gotowości, ciągle w drodze, zawsze na posterunku, to stara ma luz i później wraca z pracy.

Kto był lub jest wydawcą i redaktorem naczelnym?