Na wystawie zaprezentowane zostały prace autorstwa piętnastu artystów i artystek rozmaitych generacji, także osób już nieżyjących, reprezentujących wybrane wątki neotradycjonalistycznych poszukiwań twórczych. Międzynarodowy kontekst projektu, wyznaczony został obecnością dzieł włoskich twórców: Mariny Burani i Andrea Vettori oraz czeskiej neokonceptualistki – Dášy Lasotovej, co określa interesujące relacje z propozycjami polskich twórców. W kontekście założeń kuratorskich projektu warto podkreślić, że Tradycja nigdy nie umiera bezpowrotnie, a twórcze nawiązania do niej mogą stawać się dziś bardzo istotnym obszarem wielu współczesnych poszukiwań twórczych – mówi Rafał Boettner-Łubowski, kurator wystawy.

Do udziału w wystawie zostało zaproszonych kilka osób związanych ze środowiskiem akademickim  Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (prof. Andrzej Banachowicz, prof. Zbigniew Szot, dr hab. Sonia Rammer, Paweł Napierała – doktorant Wydziału Malarstwa i Rysunku wspomnianej Uczelni), a najmłodsze pokolenie twórców reprezentują na niej między innymi: Karolina Ochocka oraz Magda Kuca – absolwentka londyńskiej szkoły sztuk pięknych, specjalizująca się w neotradycjonalistycznej fotografii w technice mokrego kolodionu.

- Zgromadzone na wystawie dzieła ukazują nam rozmaite strategie tworzenia nawiązującej do tradycji wypowiedzi twórczej. We wspomnianym zbiorze ważne miejsce zajmują prace operujące wizualnym cytatem, który w proponowanych utworach nabiera intrygujących znaczeń, między innymi poprzez zaskakujące skonfrontowanie go z nietypowymi nowymi kontekstualnie autorskimi rozwiązaniami artystycznymi. Sytuacja taka ewidentnie zauważalna jest między innymi w pracach: Dášy Lasotowej, Karoliny Ochockiej czy Aleksandra Radziszewskiego. Z kolei bardziej ogólne odniesienia do artystycznego dziedzictwa przeszłości, np. do wybranych tematów, technik czy sposobów wizualnych prezentacji motywów w XIX-wiecznej fotografii – pojawiają się w pracach Magdy Kucy, Sonii Rammer i Katarzyny Bojko Szymczewskiej, przy jednoczesnej próbie kreowania znaczeń symbolicznych i metaforycznych, w pewnym sensie uniwersalnych, ale odnoszących się również do czasów nam współczesnych. Z kolei zaprezentowane na wystawie prace malarskie wskazują na neotradycjonalizm pewnych nurtów, popularnych w II połowie ubiegłego wieku – jak na przykład konwencja malarstwa „kapistowsko-kolorystycznego”, do której silnie nawiązują martwe natury i pejzaże Jadwigi Łubowskiej (1921-2017) z lat 50. XX wieku; czy też hiperrealizm, z którym korespondują obecnie malowane fotorealistyczne pejzaże Andrea Vettori. (…) Fascynację sztuką dawną widać również w twórczości Pawła Napierały, który w niedosłowny sposób nawiązuje do wybranych przejawów sztuki barokowej, średniowiecznej i XIX-wiecznej, akcentując jednak przy okazji „pierwiastek abstrakcyjny” w swoich kompozycjach. Ważne miejsce na wystawie „Neotradycjonalistyczne Reminiscencje” zajmują również obrazy Edmunda Łubowskiego (1918-1993) – malarza, który w latach 70. ubiegłego wieku odniósł znaczący sukces na zachodnio-niemieckim rynku sztuki. Edmund Łubowski (…) w swojej dojrzałej twórczości potrafił adekwatnie połączyć nawiązania do kolorystycznych i luministycznych osiągnięć Starych Mistrzów i malarzy XIX-wiecznych z oszczędną i syntetyczną prezentacją przedstawianych motywów, w wielu przypadkach zbliżającą wykreowane dzieło niemalże do granic pikturalnej abstrakcji. (…) Współczesne neotradycjonalistyczne wypowiedzi artystyczne mogą być też dziś artykułowane przy użyciu nowoczesnych technologii obrazowania – np. druku cyfrowego na metalu. Do takich właśnie środków odnoszą się między innymi w swojej twórczości Zbigniew Szot i Andrzej Banachowicz, dostosowując je do charakteru własnych, indywidualnych poszukiwań artystycznych. Pierwszy ze wspomnianych artystów przenosi fotograficzne przedstawienia morskich pejzaży, o szlachetnej „minimalistycznej” prostocie kompozycyjnej na metalowe podobrazia, uzyskując aurę podobną do tej, jaka emanuje z XIX-wiecznych płócien Caspara Davida Friedricha. Z kolei Andrzej Banachowicz – ceniony autor wielu tkanin unikatowych oraz instalacji tkackich – fotograficzne odwzorowania fragmentów własnych kompozycji tkaninowych – eksponuje jako autocytaty na metalowych płytach, kreując nowomedialne, kolejne „wcielenia” istniejących już dzieł, przy jednoczesnym akcentowaniu dodatkowych treści, jakości wizualnych i kulturowych kontekstów. Drukowane na metalu prace Zbigniewa Szota i Andrzeja Banachowicza są niezwykle atrakcyjne wizualnie, fascynują także niekonwencjonalnie pojmowaną „malarskością” – opowiadał o prezentowanych pracach podczas wernisażu kurator wystawy Rafał Boettner-Łubowski.

Zaprezentowane na wystawie „Neotradycjonalistyczne Reminiscencje” prace odnoszą się do wybranych tradycyjnych motywów, rozwiązań, tematów, ujęć stylistycznych, czy ogólnych formalnych preferencji – nie czynią tego jednak w dosłowny i imitacyjny sposób wobec znanych nam kanonów i wzorców dawnej sztuki. Wiele z nich wykracza również poza skrajnie iluzjonistyczne strategie naśladowania natury i rzeczywistości. Są one nacechowane powagą, skupieniem, niekonwencjonalnie pojmowaną harmonią, czym dystansują się, zarówno wobec cynicznej ironii, jak i nonszalanckiej „bylejakości” wielu powierzchownych, eklektyczno-pastiszowych odniesień do tradycji dawnej sztuki.

Wystawa „Neotradycjonalistyczne Reminiscencje” dyskretnie wskazuje również na to, że pewne nurty i zjawiska artystyczne obecne w ubiegłowiecznej sztuce, także posiadały neotradycjonalistyczny charakter, podważając tym samym, przekonanie o tym, że wiek XX, to przede wszystkim stulecie Awangardy i radykalnych przełomów w sztuce.

Autorzy:

ANDRZEJ BANACHOWICZ / KATARZYNA BOJKO-SZYMCZEWSKA / MARINA BURANI / RAFAŁ BOETT-NER-ŁUBOWSKI (KURATOR WYSTAWY) / MAGDA KUCA / DÁŠA LASOTOVÁ / JADWIGA ŁUBOWSKA (1921-2017) / EDMUND ŁUBOWSKI (1918-1993) / PAWEŁ NAPIERAŁA / KAROLINA OCHOCKA / LUCYNA PACH  / ALEKSANDER RADZISZEWSKI / SONIA RAMMER  / ZBIGNIEW SZOT / ANDREA VETTORI